கவிஞர் வைரமுத்து அவர்களுக்கு 

ஒரு முக்கியமான வேண்டுகோள்!

----------------------------------------------------

பாலு ஜூவல்லர்ஸ் பங்குதாரர் கவிஞர் 

வைரமுத்து அவர்களே,

தண்டிக்கப்பட்ட கிரிமினல் குற்றவாளி 

சசிகலா தற்போது சிறை தண்டனை முடிந்து 

வீடு வந்து சேர்ந்து இருக்கிறார்.

கடந்த காலத்தில் இந்த சசிகலா 

பாலு ஜுவல்லர்ஸை மொட்டை அடித்து 

அத்தனை நகைகளையும் 

கொள்ளை அடித்துக் கொண்டு 

சென்று விட்டார் என்பது தங்களுக்கு 

நினைவிருக்கும். இதன் விளைவாக 

பாலு ஜூவல்லர்ஸ் அதிபர் தற்கொலை செய்து 

கொண்டார் என்பதை தாங்கள் மறந்திருக்க 

முடியாது.

அன்று பாலு ஜுவல்லர்சில இருந்து 

ரூ 108 கோடி சசிகலா கொள்ளை அடித்தார் 

என்ற செய்தியும் தங்களுக்கு நினைவிருக்கும்.

வளர்ப்பு மகன் சுதாகரனின் 

திருமணத்தின்போது சசிகலா 

கொள்ளை அடித்த தொகை இது. 

இந்த 108 கோடியில் தங்களின் முதலீடான

24 கோடியும் உண்டு என்பது இன்று 

நினைத்தாலும் உங்களுக்கு மாரடைப்பை 

ஏற்படுத்த வல்லது.

தற்போது சசிகலா சிறையில் இருந்து 

வீட்டுக்கு வந்து விட்டார்.

1) அவருக்கு எல்லாமாக இருந்தவர்களில் 

ஒருவரான அதிகார புரோக்கர் நடராசன் 

இறந்து விட்டார். இது சசிகலாவுக்கு பேரிடி.

2) அதிகாரம் மிக்க முதலமைச்சர் பதவியில் 

இருந்த, சசிகலாவின் உயிர்த்தோழியான

ஜெயலலிதாவும் இறந்து விட்டார். இது 

அரசு அதிகாரத்தில் சசிகலாவைப் 

பூஜ்யமாக்கி விட்ட ஒரு நிகழ்வு.

3) வளர்ப்பு மகன் என்று பிரபலப் படுத்தப்பட்ட

புழுத்த கயவன் சுதாகரனும் நாலு ஆண்டு 

சிறை தண்டனை பெற்று விட்டான். அவனும் 

ஒரு தண்டிக்கப்பட்ட கிரிமினல். எனவே அவன் 

மீது கைவைக்க முடியாது என்ற நிலை மாறி 

விட்டது.

4) சசிகலாவின் சம்பந்தி செவாலியர் சிவாஜி 

கணேசனும் இறந்து விட்டார். அவருக்காக 

முகதாட்சண்யம் பார்க்க வேண்டிய அவசியம் 

இன்று இல்லை.

5) புழுவினும் இழிந்த சசிகலா இன்னும் ஆறு 

ஆண்டுகளுக்கு தேர்தலில் நிற்க முடியாது.

MP ஆகி ஆழ்ந்து MLA ஆகி தனக்கு வலிமை 

சேர்க்கவும் சசிகளாவால் முடியாது.

6) முன்பெல்லாம் சசிகலாவின் அடிமைகளாக 

இருந்த எடப்பாடியும் பன்னீர் செல்வமும் 

இன்று நிமிர்ந்து விட்டார்கள். முன்பு போல 

அவர்களை சசிகலா அதிகாரம் செய்ய இயலாது.

7) சசிகலாவின் சொந்தக்காரன் டி டி வி தினகரன்

இன்று அதிமுகவில் இல்லை. தனியாக ஒரு கட்சி 

(அமுமுக) வைத்துள்ளார். எனவே அவரால் 

அதிமுக கட்சிக்குள் உள்ளிருந்து கொண்டு 

சசிகலாவுக்கு ஆதரவாக எந்த வித நிர்ப்பந்தமும்    

செலுத்த இயலாது.

8) சுருங்கக் கூறின்,

சசிகலா இன்று ஒரு தாலியறுத்த அருதலி,

அவ்வளவுதான். எந்த அரசு அதிகாரமும் 

அவரிடமும் கிடையாது. உடல் நலமும் 

முன்புபோல் கிடையாது.மனநலமும் 

முன்புபோல் இருக்காது; இருக்க இயலாது.

முதலமைச்சராக பதவிப் பிரமாணம் செய்ய 

மனோரீதியில் தயாராகி, "வி கே சசிகலா 

என்னும் நான்" என்ற வசனத்தை மனப்பாடம் 

செய்து கொண்டிருந்த வேளையில், பரப்பன 

அக்கிரகார சிறையில் களி தின்ன நேரிட்ட

நிலைமை அவரை மனோரீதியாக மிகக்

கடுமையாகப் பாதித்து உள்ளது.

நாலு வருஷம் சிறையில் துன்பமும் 

துயரமும் அனுபவித்து விட்டு இப்போதுதான் 

வீடு வந்து சேர்ந்திருக்கிறார் சசிகலா.

சசிகலா படிக்காதவர்: கல்வி அறிவற்றவர்.

ஜெயலலிதாவுக்கு மலம் கழுவிக் கொண்டு 

இருந்தவர்.இதுதான் அவருடைய MENTAL 

CONSTRUCTION.எனவே அவருக்கு IQ எதுவும் 

பெரிதாகக் கிடையாது. அவரின் IQ 96தான்.

எனவே சசிகலாவைக் கண்டு எவரும் 

அஞ்ச வேண்டியதில்லை. முன்பிருந்த 

சசிகலா பரமசிவன் கழுத்தில் இருந்த பாம்பு.

இன்றுள்ள சசிகலா காற்றுப்போன பலூன்!

பிய்ந்து போன செருப்பு!

ஒரு மூட்டைப் பூச்சியை நசுக்குவது போல் 

அவரை இன்று நசுக்கி விடலாம்.

   

எனவே கவிஞர் வைரமுத்து அவர்களே,

சசிகலாவிடம் இருந்து உங்கள் பணம் 

ரூ 24 கோடியை வாங்குங்கள். கொள்ளை 

அடித்த பணத்தை மரியாதையாகத் 

திருப்பிக் கொடுக்க வேண்டியது சசிகலாவின் 

கடமை.

தர முடியாது என்று சசிகலா மறுத்தால், 

வைரமுத்து அவர்களே, சசிகலாவை எட்டி 

உதையுங்கள். சசிகலாவால் உங்களின் 

மயிரைக் கூடப் பிடுங்க முடியாது. உங்களுக்கு 

ஒன்று என்றால், மு க ஸ்டாலினே வருவார்.

சசிகலாவுக்காக யார் வருவார்?    

எனவே வைரமுத்து அவர்களே,

துணிந்து இறங்குங்கள். உங்கள் பணம் 

மட்டுமல்ல, மற்றவர்களிடம் இருந்து

சசிகலா கொள்ளையடித்த பணத்தையும் 

திரும்ப வாங்கிக் கொடுங்கள்.சசிகலா 

திவால் நோட்டீஸ் கொடுக்கலாம். கொடுக்கட்டும்.

பார்த்துக் கொள்ளலாம். அதனால் நமக்கு 

எதுவும் நஷ்டம் கிடையாது.         

****************************************************

சசிகலாவுக்கு எதிராக ஏ ஆர் ரகுமான் 

சாட்சி சொன்னார். அவரின் சாட்சி 

காரணமாக சசிகலாவுக்கு தண்டனை 

கிடைத்தது. மிகுந்த துணிச்சலுடன் 

சசிகலாவுக்கு எதிராக ஏ ஆர் ரகுமான் 

சாட்சி சொன்னார். மேலே உள்ள ஆங்கிலச் 

செய்தியைப் படியுங்கள் (டைம்ஸ் ஆப் இந்தியா) 

 

  

 

மாவோவும் மாபெரும் பாய்ச்சலும்!

---------------------------------------------------- 

மாவோ தவறுகளைச் செய்தார் என்று  கூறுவது அபத்தம்.

மாவோ ப்ளண்டர்களை (blunders) செய்தார் என்பதும் 

அவற்றில் சில himalayan blunders என்பதும் உண்மை.   

Mistake, blunder இரண்டுக்குமே தாலியறுத்த தமிழில் 

தவறு என்றுதான்  சொல்ல முடியும். இதனால் வீணான குழப்பம் நேரும். நிற்க.

நீங்கள் குறிப்பிட்ட விஷயத்தைப் பொறுத்தமட்டில் 

திரு  கே ஆர் அதியமான் எழுதி இருப்பது முற்றிலும் 

உண்மைக்குப் புறம்பானது. இரும்பு  என்பது infrastructureல் 

வரும். அன்று சீனாவுக்கு இது பெரிதும் தேவைப்பட்டது.

அதே நேரத்தில் சீனாவில், மக்கள் தங்களிடம் பயன்படுத்தப் 

படாத, பயன்படுத்த இயலாத இரும்பை தங்களின் வீடுகளில் 

வைத்து இருந்தனர். அவற்றை  அரசிடம் ஒப்படைக்குமாறு 

மாவோ கூறினார். எனவே வீடு வீடாக இரும்பு சேகரிக்கும் 

பணி தொடங்கியது. இதை சீனக்  கம்யூனிஸ்ட் கட்சி 

தன பொறுப்பில் எடுத்தது. நாடெங்கும் CPC கேடர்கள் 

இரும்பு சேகரிப்பில் ஈடுபட்டனர். இதில் சில இடங்களில் 

அத்துமீறல்கள் (excesses) நடந்திருக்கக் கூடும். விவசாயத்துக்குத் 

தேவையான கருவிகளை (மண்வெட்டி போன்றவை) CPC 

கேடர்கள் பறித்துச் சென்று இருக்கக் கூடும். இதுதான் உண்மை.

Decentralised இரும்பு உற்பத்தி நடைபெற்றதாக அதியமான் 

கூறுவது அப்பட்டமான பொய். இரும்பு சேகரிப்பு நடந்ததே 

தவிர, இரும்பு உற்பத்தி ஒவ்வொரு வீட்டின் முற்றத்திலும் 

நடக்கவில்லை. நடந்தது என்று அதியமான் கூறுவது 

இழிந்த கற்பனை. வார்ப்பு இரும்புக்கும் எஃகுக்கும் மாவோவுக்கு 

வித்தியாசம் தெரியவில்லை என்று அதியமான் கூறுவது 

இழிந்த அவதூறு. 

மாவோ எம்ஜியார் அல்ல. எம்ஜியாருக்கு RDOவுக்கும் DROவுக்கும் 

வித்தியாசம் தெரியாது என்பது அக்காலத்தில் பிரசித்தி பெற்ற 

வாக்கியம். அது உண்மையும் கூட. 

RDO = Revenue Divisional Officer 

DRO = District Revenue Officer.

புழுவினும் இழிந்த ராமச்சந்திர மேனன் ஒரு தற்குறி. ஆனால் 

மாவோ தற்குறி அல்ல. He may be a dictator but not an illiterate person.   

வார்ப்பு இரும்புக்கும் எஃகுக்கும் மாவோவுக்கு வித்தியாசம் 

தெரியாத அளவுக்கு மாவோ ஒரு தற்குறி என்று எழுதுவது 

வெறும் அவதூறு.

வீடு வீடாக இரும்பை சேகரித்து, மையப்படுத்தப்பட்ட 

முறையில் தாலுக்கா கமிட்டியிடமும் ஒப்படைக்கப்பட்டு 

முறையான industrial process மூலம் இரும்பு உற்பத்தி நடைபெற்றது.

மாபெரும் பாய்ச்சல் என்பது மாபெரும் படுதோல்வி 

அடைந்ததன் காரணங்கள் நிறைய உள்ளன. அது 

மாவோவின் himalayan blunder ஆகும். இது பற்றி  

அறிய CPCயின் அதிகார பூர்வ ஆவணங்களையும் இது 

தொடர்பான பிற அறிக்கைகளையும் படிக்க வேண்டும்.

இயற்றில் எதையும் அதியமான் படித்ததே இல்லை.

அதியமான் கூறுகிற மாதிரி இரும்பு உற்பத்தி என்னும் 

ஒற்றைக் காரணியால் மாபெரும் பாய்ச்சல் தோல்வி 

அடையவில்லை. 

திரு அதியமான் மிகவும் மேம்போக்கான வாசிப்பு உள்ளவர்.

இணையத்தில் கிடைக்கும் ஏதோ ஒன்றை வாசித்து விட்டு

அதிலிருந்து OPINIONஐ உருவாக்கிக் கொள்பவர். எத்தகைய 

ஆழமும் இல்லாத வெறும் நுனிப்புல்வாத குட்டி முதலாளித்துவ 

பிலின்ஸ்டைன், மாவோவுக்கு எதிராக எழுதுவதாக 

நினைத்துக்கொண்டு, தன்னுடைய முட்டாள்தனமான 

எழுத்தால், மாவோவுக்கு ஆதரவான ஒரு பட்டாளத்தையே 

உருவாக்கி விடுபவர். He is a simpleton and one should ignore him. 

************************************************************ 

இரும்பு உற்பத்திக்கும் இரும்பு சேகரிப்புக்கும் வித்தியாசம் 

தெரியாத முட்டாள்தனத்தால் அதியமான் இப்படியெல்லாம்

எழுதித்  தன் அறியாமையை வெளிப்படுத்துகிறார்.

இரும்பு சேகரிப்பு என்பது decentralisedஆகத்தான் 

நடைபெற முடியும். இரும்பு உற்பத்தி என்பது அப்படி 

decentralisedஆக நடைபெற முடியாது. 

ராமச்சந்திர மேனனின் ரசிகர்கள் மட்டுமே இப்படிச்

சிந்திக்க முடியும். 

  

  

.                      

சதுரங்கத் தந்தை விஸ்வநாதன் ஆனந்துக்கு 

பாரத ரத்னா எட்டாக்கனியா? 

--------------------------------------------------------------------

பி இளங்கோ சுப்பிரமணியன் 

தலைவர், நியூட்டன் அறிவியல் மன்றம் 

--------------------------------------------------------------------- 

2021ஆம் ஆண்டிற்கான பத்ம விருதுகள் அண்மையில் அறிவிக்கப்

பட்டன. ஆனால்  பாரத ரத்னா விருது மட்டும் யாருக்கும் அறிவிக்கப் 

படவில்லை. சதுரங்க வீரர் விஸ்வநாதன் ஆனந்துக்கு பாரத ரத்னா 

விருது வழங்கப்படும் என்று எதிர்பார்த்த சதுரங்க ஆர்வலர்கள் பெரிதும் 

ஏமாற்றம் அடைந்தனர். இந்தியாவில் கடைசியாக 2019ல் பாரத் ரத்னா 

விருது வழங்கப் பட்டது. பிரணாப் முகர்ஜி உள்ளிட்ட மூவர் பெற்றனர். 

அதன் பிறகு கடந்தஆண்டிலும் இந்த ஆண்டிலும் யாருக்குமே 

வழங்கப் படவில்லை.

முன்னதாக 2011 டிசம்பரில் பாரத ரத்னா விருது குறித்த விதிகள் திருத்தப் 

பட்டன; அதுவரை கலை, இலக்கியம், அறிவியல், பொதுசேவை 

ஆகிய துறைகள் மட்டுமே விருதுக்கு உரியனவாக இருந்தன.

"மனித முயற்சிக்கு இடமளிக்கும் எத்துறையாயினும்" 

(any field of human endeavour) விருதுக்கு உரியதே என்று விதிகள் திருத்தப் 

பட்டன. இதன்படி விளையாட்டுத் துறையும் விருதுக்கு 

உரியதாயிற்று. திருத்தப்பட்ட விதிகளின்படியே கிரிக்கெட் வீரர் 

சச்சின் டெண்டுல்கருக்கு 2014ல் பாரத ரத்னா வழங்கப் பட்டது.

நூறு செஞ்சுரிகளை எடுத்தவரும், கிரிக்கெட்டின் கடவுள் என்று 

வர்ணிக்கப் பட்டவருமான சச்சின் டெண்டுல்கருக்கு பாரத ரத்னா 

வழங்கியது வரவேற்கத் தக்கது. அதே நேரத்தில் சதுரங்கத்தில்  ஆனந்த் நிகழ்த்தியுள்ள சாதனைகளையும் அதன்விளைவாக இந்திய 

சதுரங்கம் பெரும் உயரத்தை எட்டியதையும் அரசு கணக்கில் 

கொள்ள வேண்டும்.  

 

2007ல் பத்ம விபூஷண் விருது வழங்கி ஆனந்தை இந்திய 

அரசு கெளரவித்துள்ளது. எனினும் உலக சாம்பியன் பட்டத்தை 

ஐந்து முறை வென்றுள்ள ஆனந்துக்கு நியாயமான கெளரவம் 

என்பது பாரத ரத்னா விருதுதான். அரசு அதை அவருக்கு வழங்க 

முன்வர வேண்டும்.

ஆனந்தின் வருகைக்கு முன் இந்திய சதுரங்கம் எப்படி இருந்தது 

என்பதை முதலில் தெரிந்து கொள்வோம். இந்தியாவின் சதுரங்க 

வரலாற்றில் ஆனந்தின் (வயது 51) வருகை என்பது  

வெங்கலக் கடையில் யானை புகுந்தாற்போல இருந்தது. சதுரங்கத்தில்  கிராண்ட் மாஸ்டர் என்பதுதான் ஒரு வீரர் பெறக்கூடிய அதிகபட்ச 

அந்தஸ்து. ஆனந்தின் வருகைக்கு முன்னால் இந்தியாவில் ஒருவர் கூட கிராண்ட் மாஸ்டர் கிடையாது. இந்தியாவின் முதல் கிராண்ட் மாஸ்டரே  ஆனந்துதான். 1988ல் தமது 18ஆவது வயதில் ஆனந்த்  கிராண்ட் மாஸ்டர் 

ஆனார். 

ஆனந்துக்கு முன்னால் இந்தியாவில் சதுரங்கத்தில் தலைசிறந்து 

விளங்கியவரும் ஒரு தமிழரே.அவர்தான் மானுவல் ஆரன். தற்போது  

 85 வயதாகும் அவர்  கிராண்ட் மாஸ்டர் அந்தஸ்தைப் 

பெற்றிருக்கவில்லை.. ஆனால் அதைவிடக் குறைந்த சர்வதேச மாஸ்டர் (International Master) அந்தஸ்தை 1961ல்பெற்றிருந்தார். இந்தியாவின் 

முதல் சர்வதேச மாஸ்டரும் அவரே. 1961 முதல் 1978 வரை அவர் மட்டுமே இந்தியாவின் ஒரே சர்வதேச மாஸ்டராக இருந்திருக்கிறார். 1978ல்தான் 

வி  ரவிக்குமார் இந்தியாவின் இரண்டாவது சர்வதேச 

மாஸ்டராக ஆகிறார். இவரும் தமிழரே; பரமக்குடியில் பிறந்தவர்.  

1978 வரை இந்தியாவில் ஒரே ஒருவர்தான் சர்வதேச மாஸ்டர் என்பதும்,

1988 வரை இந்தியாவில் கிராண்ட் மாஸ்டரே இல்லை என்பதும்

இந்திய சதுரங்கத்தின் தாழ்நிலையைச் சுட்டிக் காட்டுகின்றன.  

மானுவல் ஆரன் இந்தியாவின் தேசிய சாம்பியனாக ஒன்பது முறை இருந்திருக்கிறார். சர்வதேசப்  போட்டிகளில், ஒலிம்பியாட்களில் 

இந்திய அணிக்குத் தலைமை ஏற்றுள்ளார். இந்திய அரசு 

இவருக்கு 1962ல் அர்ஜுன் அவார்டு வழங்கி, பொன்னை வைக்கும் 

இடத்தில் பூவை வைத்தது. 

 

யார் யாரோ பத்மஸ்ரீ விருதுகளை அள்ளிச் செல்லும்போது  

மானுவல் ஆரனுக்கு ஒரு பத்மஸ்ரீ விருது இதுவரை வழங்கப்   

படவில்லை. 2021ல் 119 பத்ம விருதுகள், 2020ல் 141, 2019ல் 112 

என ஆண்டுதோறும் நூற்றுக்கணக்கான பத்ம விருதுகள் 

வழங்கப்படுகின்றன. அப்படியிருந்தும் 1970ல் இருந்து இன்று 

வரை இந்த ஐம்பதாண்டுகளில் பல்லாயிரக் கணக்கான 

பத்ம விருதுகள் வழங்கப் பட்டிருந்தும் மானுவல் ஆரனுக்கு  

ஒன்றுமில்லை என்பது நியாயமற்றது. சதுரங்கம் புறக்கணிக்கப் 

படுகிறது என்பதன் நிரூபணமே இது.

விஸ்வநாதன் ஆனந்த் சதுரங்க வீரர் மட்டுமல்ல கணித 

நிபுணரும் ஆவார். சதுரங்கம் என்பது கணிதமே என்பதால், 

உலக சாம்பியனாகத் திகழும் சதுரங்க வீரர்கள் கணித 

நிபுணர்களே ஆவர். 2010 ஆகஸ்டில் ஹைதராபாத்தில் 40 கணித நிபுணர்களுடன் ஒரே நேரத்தில் (simultaneously) ஆனந்த் சதுரங்கம் விளையாடினார். சர்வதேச கணித நிபுணர்களின் காங்கிரஸ் 

(International Congress of  Mathematicians) இப்போட்டிக்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தது.      

35 கணித நிபுணர்களும் இன்போசிஸ் நிறுவனத்தின் மென்பொருள் 

பொறியாளர்கள் 5 பேரும் ஆக மொத்தம் 40 பேருடன் ஒரே நேரத்தில் 

ஆனந்த் விளையாடினார். 

போட்டியின் முடிவில் ஆனந்த் 39.5 புள்ளிகள் பெற்றிருந்தார்.

(வெற்றி = 39; டிரா = 1; தோல்வி = 0). ஆனந்துடன் விளையாடிய 40 கணித நிபுணர்களில் 39 பேர் தோல்வி அடைந்தனர். டி ஸ்ரீகர் (T Srikar) என்னும் 

14 வயதுச் சிறுவன் மட்டும் ஆனந்துடன் டிரா செய்தார்.

கணித விதிகளுக்குக் கட்டுப்பட்டு இயங்குவதே சதுரங்கம். சதுரங்கக் காய்களின் நகர்வுகள் கணித விதிகளுக்கு உட்பட்டவையே. உதாரணமாக சதுரங்கக் குதிரையை 

எடுத்துக் கொள்வோம். சதுரங்கப் பலகையில் ஒரு கட்டத்தில் 

உள்ள குதிரையை நகர்த்தினால் அது எட்டு கட்டங்களுக்குச் 

செல்ல இயலும்.  இந்த எட்டு கட்டங்களையும் இணைத்தால் 

ஒரு எண்கோணம் (octagon) கிடைக்கும்.

சதுரங்கத்தில் இரண்டு பிஷப்புகளை வைத்துக்கொண்டு 

எதிரி அரசனைச் சிறைப்பிடிக்க முடியும். ஆனால் இரண்டு 

குதிரைகளை வைத்துக்கொண்டு சிறைப்பிடித்தல் இயலாது.

இவை கணித ரீதியாக  நிரூபிக்கப்பட்ட உண்மைகள். 

குதிரையின் சுற்றுலா (The Knight's tour) என்று ஒரு புகழ் மிக்க 

புதிர் சதுரங்கத்தில் உண்டு. சதுரங்கப் பலகையில் ஏதேனும் 

ஒரு கட்டத்தில் வைக்கப்பட்ட குதிரையானது 64 கட்டங்களுக்கும் 

செல்ல வேண்டும். எந்தக் கட்டமும் விடுபடாமலும், எந்தக் 

கட்டத்திலும் ஒருமுறைக்கு மேல் நுழையாமலும் சுற்றுலாவை 

நிறைவு செய்ய வேண்டும். உலகப்புகழ் பெற்ற கணித மேதை 

லியனார்டு ஆய்லர் (Leonhard Euler) இப்புதிருக்குத் தீர்வு கண்டார். 

அது போல, சதுரங்கப் பலகையில் எட்டு ராணிகளை  

ஒன்றையொன்று வெட்டாமல் நிறுத்த முடியுமா என்பது இன்னொரு 

புதிர். ஜெர்மனியின் கணித மேதை காரல் காஸ் (Carl Gauss) இதற்குத் 

தீர்வு கண்டார்.  

ஆக சதுரங்கம் முற்றிலும் கணித விதிகளுக்குக் கட்டுப்பட்டே 

இயங்குகிறது என்பது நிதர்சனம். சதுரங்கத்தில் இருந்து கணிதத்தைப் 

 பிரிக்க இயலாது.எனவே சதுரங்க நிபுணராக இருப்பவர் இயல்பாகவே 

கணித நிபுணராகவும் இருக்கிறார். ஆக ஐந்து முறை 

உலக சாம்பியனாக இருந்த ஆனந்த் ஒரு கணித நிபுணரே. 

ஆனந்த் மட்டுமல்ல பாபி பிஷர், காரி காஸ்பரோவ், மாக்னஸ் 

கார்ல்சன் உள்ளிட்ட சதுரங்க சாம்பியன்கள் கணித நிபுணர்களே.

டாக்டர் மாக்ஸ் யூவ் (Dr Max Euwe) என்ற நெதர்லாந்து நாட்டின் 

கணித நிபுணர் 1935ல் உலக சாம்பியன் ஆனார். ஒரு கணித நிபுணர்

உலக சாம்பியனாக ஆவது என்பது சதுரங்கத்தில் மட்டுமே

சாத்தியம். இவர் உலக சதுரங்க சம்மேளனத்தின் (FIDE) 

தலைவராகவும் பணியாற்றியவர்.

ஹைதராபாத்தில் 40 கணித நிபுணர்கள் சேர்ந்து 41ஆவது 

கணித நிபுணர் ஆனந்துடன் சதுரங்கம் விளையாடியதும், 

இப்போட்டியை சர்வதேச கணித மாநாடு முன்னின்று 

நடத்தியதும்  சதுரங்கம் கணிதமே என்ற உண்மையை 

நிரூபிக்கின்றன.

சதுரங்கத்தின் தாயகம் இந்தியாவே. சதுரங்க விளையாட்டைக் கண்டுபிடித்தவர் ஒரு கணித நிபுணரே. ஒன்பதாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த ருத்ரதர் என்னும் காஷ்மீரப் புலவர் "காவிய அலங்காரம்" 

என்னும் நூலை இயற்றி உள்ளார். இந்த சமஸ்கிருத நூலில் 

சதுரங்கம் பற்றிக் குறிப்பிடப் பட்டுள்ளது. "குதிரையின் சுற்றுலா" 

என்னும் சதுரங்கப் புதிர் பற்றி இந்நூலில் விவரிக்கப் 

பட்டுள்ளது. சதுரங்கம் பற்றிய மிகத் தொன்மையான ஆவணம்

இதுவே. இந்தியாவில் பிறந்த சதுரங்கம் இங்கிருந்து பாரசீகம் சென்று, அங்கிருந்து ஐரோப்பா சென்றது. சதுரங்கம் பிறந்தது 

இந்தியாவில்தான் என்ற உண்மையை தற்போது உலகம் 

ஏற்றுக் கொண்டுள்ளது. 

சதுரங்கம் இந்தியாவில் பிறந்திருந்தாலும், கடந்த பல 

நூற்றாண்டுகளில் இந்திய சதுரங்கம் பாலைவனமாகவே 

காட்சி அளித்தது.  இந்நிலையில் 1988ல்  கிராண்ட் மாஸ்டர் பட்டம்   

வென்ற ஆனந்த், இந்தியாவின் முதல் கிராண்ட் மாஸ்டர் ஆகிறார்.

80 கோடி மக்கள்தொகை இருந்தும் ஒரு  கிராண்ட் மாஸ்டர் கூட 

இல்லாத நாடு இந்தியா என்னும் அவப்பெயரைத் துடைத்தெறிகிறார். 

ஆனந்த் விதைத்த விதைகள் மரமாகி இன்று 2020ஆம் ஆண்டின் 

இறுதியில் இந்தியாவில் 65 கிராண்ட் மாஸ்டர்கள் உள்ளனர்.

உலக அளவில் 2019 ஜூலை நிலவரப்படி, உலகின் மொத்த கிராண்ட் மாஸ்டர்களின் எண்ணிக்கை 1918. இதில்  256 கிராண்ட் 

மாஸ்டர்களுடன் ரஷ்யா முதலிடம் வகிக்கிறது. அமெரிக்கா 101 பேருடன் இரண்டாம் இடத்தில் உள்ளது. இந்தியாவில் 65 பேர் என்பது பெரும் 

சாதனையாகும். மகத்தான இந்த சாதனை ஆனந்தால் விளைந்தது.

சதுரங்கத்தை விரும்பும் ஒவ்வொருவருக்கும் ஆதர்சமாக 

இருந்தவர் ஆனந்த். இளம் வீரர்கள் பெரும் சாதனைகளை 

நிகழ்த்துவதற்கு உத்வேகம் அளித்தவர் ஆனந்த்.      

டெஹ்ரானில் 2000ல் நடந்த போட்டியில் அப்போதைய உலக 

சாம்பியன் அலெக்சாண்டர் காலிஃப்மேன் என்னும் ரஷ்யரை 

வென்று முதன் முதலாக உலக சாம்பியன் ஆகிறார் ஆனந்த்.

2007ல் மெக்சிகோவில் நடைபெற்ற போட்டியில் அதிகபட்ச 

புள்ளிகளைப் பெற்று மீண்டும் உலக சாம்பியன் ஆகிறார் 

ஆனந்த்.

2008ல் ஜெர்மனியின் பான் நகரில் நடைபெற்ற போட்டியில் 

எதிராளி (challenger) விளாதிமீர் கிராம்னிக்கை முறியடித்தும்,

2010ல் பல்கெரியாவின் சோபியாவில் நடைபெற்ற போட்டியில் 

எதிராளி வெசலின் டோபலோவை முறியடித்தும் உலக 

சாம்பியன் ஆகிறார் ஆனந்த். 2012ல் மாஸ்கோவில் நடைபெற்ற 

போட்டியில், எதிராளி போரிஸ் கெல்ஃபண்டை வென்று 

உலக சாம்பியன் பட்டத்தைத் தக்க வைத்துக் கொண்டார் 

ஆனந்த். இதன் மூலம் சதுரங்கத்தில் காலங்காலமாக நீடித்து வந்த 

ரஷ்யாவின் ஆதிக்கத்தை முறியடித்தார் ஆனந்த். இறுதியில் 2013ல் 

சென்னையில் நடந்த போட்டியில் எதிராளி மாக்னஸ்  கார்ல்சனிடம் 

தோல்வி அடைந்தார்.ஆனந்த்.

2000 முதல் 2012 வரை ஐந்து முறை உலக சாம்பியனாகத் 

திகழ்ந்தவர் ஆனந்த். ஈலோ தர நிர்ணயப்படி(Elo rating)

தற்போது ஜனவரி 2021ல் ஆனந்த் 2753 ஈலோ புள்ளிகள் 

பெற்றுள்ளார். அதிகபட்சமாக இவர் பெற்றது 2817 ஈலோ 

புள்ளிகள் (மார்ச் 2011ல்). உலக சதுரங்க சம்மேளனத்தின் 

(FIDE) அளவீட்டின்படி, 2800க்கு மேல் புள்ளிகள் பெறுவது  

பெரும் கெளரவத்துக்கு உரியதாகும். அவ்வாறு பெற்றுள்ள 

நான்காவது வீரர் ஆனந்த் ஆவார்.                     

ஆனந்த் இல்லாவிட்டால் இந்திய சதுரங்கம் ஓர் வறண்ட 

பாலைவனமே. இந்தியாவில் கிரிக்கெட், டென்னிஸ் 

உள்ளிட்ட பிற விளையாட்டுகள் சதுரங்கம் போல மிகவும் 

தாழ்நிலையில் இல்லை. 1988ல் ஆனந்த் கிராண்ட் மாஸ்டர்

பட்டம் பெற்ற பின்புதான், மரணப் படுக்கையில் கிடந்த இந்திய 

சதுரங்கம் எழுந்து உட்கார்ந்தது. இன்று 65 கிராண்ட் 

மாஸ்டர்களுடன் சர்வதேச அரங்கில் கம்பீரத்துடன் 

தலை  நிமிர்ந்து நிற்கிறது இந்திய சதுரங்கம் என்றால் 

இதற்குக்  காரணமான ஒரே ஒருவர் ஆனந்தே!

பூஜ்யத்தில் இருந்த இந்திய சதுரங்கத்தை வரம்பிலி வரை 

(from zero to infinity) கொண்டு சென்றவர் ஆனந்தே.

எனவே இந்திய சதுரங்கத்தின் தாயும் தந்தையுமான 

விஸ்வநாதன் ஆனந்துக்கு பாரத ரத்னா வழங்கி

சதுரங்கத்தை கெளரவிக்க இந்திய அரசு முன்வர 

வேண்டும். ஆனந்துக்கு முந்திய சதுரங்க நாயகன் 

மானுவல் ஆரனுக்கு பத்மபூஷண் விருது வழங்க வேண்டும்.

இவை சதுரங்கத்தை நேசிக்கும் கோடானுகோடி

ஆர்வலர்களின் கோரிக்கைகள் ஆகும்.இந்திய அரசு 

இக்கோரிக்கைகளை நிறைவேற்றும் என நம்புகிறோம்.

*********************************************

 Indian independance 

================

ஆர்யாவை தெரியுமா என்று கேட்டால் நம்மில் அனைவரும் உடனே சொல்வோம்.. "அய்யே... ஆர்யா யாருன்னு கூட தெரியாதா....? அவர் பெரிய ஹீரோ..."

ஆர்யாவின் இயற்பெயர் பாஷ்யம் என்றால்.... நாம் உடனே பின்வாங்குவோம்... யோசிப்போம்.... நடிகர் ஆர்யாவின் இயற்பெயர் பாஷ்யாமா... என கூகுள் செய்வோம்...."

தாம் எப்பாடு பட்டாவது தலைவர் பதவிக்கு வரவேண்டும் என்று மாபெரும் கொள்கையுடன் "தமிழர் நலன்.. தமிழ் தேசியம்.." என்றெல்லாம் உணர்ச்சிகளை தூண்டிவிடும் சமகால தந்திரசாலிகளை தலைவன் என்று போற்றிக்கொண்டிருக்கும் நமக்கு இந்த ஆர்யா என்ற பாஷ்யம் சற்று அந்நியப்பட்ட பெயர்தான்...

1932 ஜனவரி மாதம் 25ம் நாள் அந்த ஆர்யா என்கிற பாஷ்யம் திருவல்லிக்கேணியின் கடைத்தெருவில் துணிக்கடைகளில் ஏறி இறங்கிக்கொண்டிருக்கிறான்... அவன் கேட்டது..."இங்கே இந்திய தேசியக்கொடி இருக்கிறதா.."

பலர் "இல்லை" என்று சொல்லிவிட்டார்கள்... சிலர் அவர்கள் ரகசியமாய் விற்பனைக்கு வைத்திருந்த சிறிய அளவிலான கொடியை காட்டினார்கள்....

பாஷ்யத்தின் தேவை அந்த சிறிய கொடி அல்ல... அவனின் கற்பனையில் இருந்த கொடியின் அளவில் காலேஅரைக்கால் அளவுகூட இல்லை அவர்கள் காட்டிய கொடி... அவனின் தேவை பெரிய அளவு... மிகப்பெரிய அளவு.... யோசித்தான்....

ஒரு பெரிய நான்கு முழ வேட்டியை வாங்கினான்... வண்ணப்பொடிக்கடையில் காவியும் பச்சையும் நீலமும் வாங்கிக்கொண்டான்.... தம்பு செட்டி தெருவில் தான் தங்கி இருந்த அறைக்கு வந்தான்.... வாங்கி வந்த வேட்டியில் ஒருபக்கம் காவியையும், ஒருபக்கம் பச்சையும் கரைத்து நனைத்து நடுவே நீல ராட்டை வரைந்து ஒரு இந்திய தேசியக்கொடியை உருவாக்கினான்.... அதில்..."இந்தியா இன்றுமுதல் சுதந்திரக்காற்றை சுவாசிக்கிறது.." என்று எழுதினான்....அதை காயவைத்து மடித்து இடுப்பில் சுற்றிக்கொண்டான்... மேலே காக்கி அரைடவுசரும், காக்கி சட்டையும் அணிந்துகொண்டான்..

மீண்டும் திருவல்லிக்கேணி வந்தான்.... சுப்ரமணிய சிவாவின் மருமகன் வேணுகோபால சந்தித்தான்... "நான் எங்கு போனாலும் என் பின்னே தூரமாக தொடர்ந்து வா" என கட்டளையிட்டான்...

இருவருமாக மவுண்ட் ரோடில் இருந்த எல்பின்ஸ்டன் தியேட்டருக்குள் நுழைவுச்சீட்டு வாங்கி நுழைந்தார்கள்.. இரவு 12 மணி.. படம் முடிந்து அனைவரும் வெளியேற.... செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டையில் காவல் பணிமுடிந்து பொழுதுபோக்க சினிமா பார்க்க வந்து வெளியேறியவர்களுடன் கலந்தான்... அதற்காகத்தான் அந்த காக்கி சீருடை தயார் நிலை...

காக்கி சீருடையில் கூட்டத்தில் கலந்து நுழைந்ததால் செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டையில் இவனை யாரும் கண்டுகொண்டு தடுக்கவில்லை...

காவலர்கள் தங்கள் இருப்பிடம் திரும்பிக்கொண்டிருக்க... இவன் மட்டும் ரகசியமாய் பிரிந்து, கோட்டையின் கொடிமரம் நோக்கி நடந்தான்... 200 அடி உயர கொடிமரத்தில் 140 அடி ஏறிவிட்டான்.... அந்த அளவுவரைதான் கால் வைத்து ஏறும் வசதி இருந்தது.. அதற்கும் மேலே 60 அடி உயரம் வெறும் இரும்புக்குழாய் அமைப்புதான்.... மனதில் எரிந்த சுதந்திர வேட்கை , அந்த இரும்புக்குழாயை இறுகப்பற்றும் உறுதியை தந்தது அவனுக்கு...

அடி அடியாய் ஏறி 60 அடியையும் கடந்து உச்சியை அடைகிறான்... ஒரு உடும்பை போல தன்னை குழாய்களில் பிணைத்து இறுக்கிக்கொண்டு , தன இடுப்பில் இருந்த இந்திய தேசியக்கொடியை உதறி அந்த கம்பத்தில் கட்டுகிறான்...

சறுக்கியபடி கீழிறங்கி நழுவி. மீண்டும் தம்புச்செட்டித்தெருவை அடைகிறான்... மறுநாள் காலை ஜெயிண்ட் ஜார்ஜ் கோட்டை அலுவலக அதிகாரிகளின் மத்தியில் பரபரப்பு பற்றிக்கொள்கிறது...... எல்லா உயரதிகாரிகளும் கோட்டை கொடிமரத்தின் அருகே குழுமுகிறார்கள்...

"யார்.. யார்.... "

கேள்விகள் அவர்கள் புருவங்களை உயர்த்த.. ஆத்திரம் அவர்களின் கண்களை சிவக்க வைக்க... கொடிமரத்தை அண்ணார்ந்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தது... அந்த திகாரிகள் கூட்டம்.... அதுவே அந்த தேசியக்கொடிக்கு அவர்கள் மரியாதை கொடுப்பதை போன்ற ஒரு தோற்றத்தை தந்தது...

எதுவுமே தெரியாதது போல தம்புச்செட்டித்தெருவில் தனியாளாய் நடந்துகொண்டிருந்தன பாஷ்யம் என்ற ஆர்யா...

அதே 1932ம் வருடம் ஜனவரி 26ம் தேதியை நாம் சுதந்திரதினமாக கொண்டாடவேண்டும்.. என்று ஜவஹர்லால் நேரு விடுத்திருந்த அறைகூவலை செயலாக்கவே பாஷ்யம் கோட்டையில் கொடி ஏற்றினான்... இதை செய்தபோது அவனுக்கு வயது 25.

தற்போதைய திருவாரூர் மாவட்டம்.. அந்நாளைய தஞ்சாவூர் மாவட்டம் மன்னார்குடிக்கு அருகில் இருக்கும் சேரன் குளம் தான் அந்த ஆர்யா என்கிற பாஷ்யத்தின் சொந்த ஊர்...

இவன் ஒரு பார்ப்பனன் என்பதை இந்நேரம் கண்டுபிடித்திருந்தால்... நீங்கள் ஒரு சமகால சமூகநீதி காவலன் என்பதை சொல்லவே வேண்டாம்...

சீமானும், திருமுருகன் காந்தியும் பிரித்துக்கொண்டுபோக தமிழ்நாடு ஒன்றும் இவர்கள் அப்பன் வீட்டு சொத்து அல்ல....... இந்தியாவை உருவாக்கியது நாம்.... தேசியத்தமிழ் என்று சொல்லிப்பழகுவோம்......... இந்த தந்திர நரிகளின் தலைமை ஆசைக்கு பலிக்கடாவாகி தமிழ் தேசியம் என்று சீரழிய வேண்டாம்...

டெல்லியோ, மும்பையோ, கொல்கத்தாவோ.... சுதந்திர ஒப்பந்தம் கையெழுத்தானப்பிறகுதான் அங்கிருந்த கோட்டைகளில் தேசியக்கொடி பறந்தது.... ஆனால்... சுதந்திரம் வாங்குவதற்கு 15 ஆண்டுகளுக்கு முன்பாகவே கோட்டையில் இந்திய தேசியக்கொடியை ஏற்றி அழகுபார்த்தவர்கள் நாம்

யாரோ சிலரின் நாற்காலி ஆசைக்கு எம் தேசத்தை கூறுபோட அனுமதிப்பதா...??

பொருளாதார தேடலில் எங்கள் முன்னோர்கள் சொல்லிக்கொடுத்த "திரைகடலோடி திரவியம் தேட" நாங்கள் பூமிப்பந்தில் ஏதோ ஒரு மூலையில் நிலைகொண்டிருக்கலாம்... இந்தியா என் தேசம்.... என்ற நினைவுகள் நுரையீரல் முழுக்க நிரப்பிக்கொண்டுதான் நாங்கள் விமானமேறி இருக்கிறோம்....

வாழ்க இந்தியா....!!!

 ஆனந்தும் மன்மோகன்சிங்கும்!

-------------------------------------------------

நியூட்டன் அறிவியல் மன்றம் 

---------------------------------------------

10 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு.

டாக்டர் மன்மோகன்சிங் இந்தியாவின் பிரதமர்.

பாரக் ஒபாமா அமெரிக்க ஜனாதிபதி!

ஒபாமா இந்தியாவுக்கு வருகிறார்.

அவரை கெளரவிக்க ஒரு விருந்துக்கு ஏற்பாடு செய்கிறார் 

மன்மோகன் சிங். விருந்து நடைபெறும் நாள் 7 நவம்பர் 2010. 

(அன்றுதான் நவம்பர் புரட்சி நாள்) 

இந்த விருந்துக்கு விளையாட்டு வீரர்களிடம் இருந்து

ஒருவரை அழைக்க வேண்டும். யாரை அழைப்பது?

கொஞ்சமும் தயங்காமல் ஆனந்தை அழைப்பதென்று 

முடிவெடுத்தார் மன்மோகன்சிங். 

கற்றாரைக் கற்றாரே காமுறுவர் என்பதால் மன்மோகன்சிங் 

ஆனந்தை அழைத்தாரா? அல்லது இதுபோன்ற அமெரிக்க 

அதிபர் பங்கு கொள்ளும் விருந்தில் IQ அதிகமான ஒருவர் 

பங்கேற்பது நல்லது என்று மன்மோகன்சிக் நினைத்தாரோ 

என்னவோ! 

ஆக இந்தியாவின் ஒட்டு மொத்த விளையாட்டு வீரர்கள் 

மத்தியில் ஒரே ஒருவர் கலங்கரை விளக்கமாகப் 

பிரகாசித்தார்; அவர்தான் ஆனந்த். 

ஆனந்துக்கு பாரதரத்னா வழங்கு என்று  மொத்த 

இந்தியாவிலும் குரல் கொடுப்பது நியூட்டன் அறிவியல் 

மன்றம் மட்டுமே.

************************************************** 

 

மத்திய அரசு ஊழியரான (தென்னக ரயில்வே) 

அனிதா பால்துரைக்கு பத்மஸ்ரீ! வாழ்த்துகிறோம்!

-------------------------------------------------

நியூட்டன் அறிவியல் மன்றம் 

----------------------------------------------

அனிதா பால்துரைக்கு இந்திய அரசு பத்மஸ்ரீ விருது வழங்கி 

உள்ளது. இவர் கூடைப்பந்து வீராங்கனை. கிரிக்கெட் 

ஆடுபவர்களைத் தவிர தமிழகம் வேறு விளையாட்டு 

வீரர்களை அறிந்து கொள்வதில்லை. எனவே அனிதா பால்துரை 

என்றால் தெரிந்தவர்கள் பொதுவெளியில் பூஜ்யமே. விளையாட்டுத் 

துறையினருக்கு மட்டுமே அனிதாவைத் தெரியும்.

தமது 19 வயதிலேயே இந்திய தேசிய அளவிலான மகளிர் 

கூடைப்பந்து அணியின் (national team) கேப்டனாக இருந்தவர் 

அனிதா. உரிய  GK புத்தகங்களை படித்து அவரின் 

சாதனைகளை அறிந்து கொள்ளுமாறு வாசகர்களைக் 

கேட்டுக் கொள்கிறோம்.

அனிதா பால்துரை ஒரு தமிழ்ப்பெண் ஆவார். 

மத்திய அரசு ஊழியரும் ஆவார். தென்னக ரயில்வேயில் 

TTEஆக (Travelling Ticket Examiner) பணிபுரிந்து வருகிறார். 

காங்கிரஸ் அரசு இவரைக் கண்டுகொள்ளவில்லை.

இவருக்கு அர்ஜுன் அவார்டு கூட வழங்கவில்லை.

தற்போது பத்ம விருது வழங்குவதில் உள்ள இழிந்த 

அரசியல் வெகுவாகக் குறைந்துள்ளது. காங்கிரஸ் 

ஆட்சியின்போது இது கொடிகட்டிப் பறந்தது. 

எனினும் விருது வழங்குவதில் உள்ள இழிந்த அரசியல்

பாஜக அரசில் முழுவதுமாகக் குறையவில்லை. அப்படி 

முழுவதும் குறைந்திருந்தால் நியூட்டன் அறிவியல் 

மன்றத்துக்கு, அதன் நிறுவனருக்கு  அல்லவா  பத்மஸ்ரீ 

வழங்கப்பட்டு இருக்க வேண்டும்.

    

இந்த இடத்தில் ஒரு உண்மையைக் கூறிவிட வேண்டும்.

நியூட்டன் அறிவியல் மன்றம் தனக்கு விருது வழங்கப்படும்  

என்ற எதிர்பார்ப்பில் செயலாற்றுவதில்லை. நியூட்டன் 

அறிவியல் மன்றத்துக்கு பத்மஸ்ரீ விருது வழங்கப் பட்டால் 

அதை ஏற்க மறுப்பதே எங்கள் கொள்கை. நியூட்டன் அறிவியல் 

மன்றத்துக்கு விருது அறிவிக்கப் பட்டால், உடனடியாக 

அதை ஏற்க மறுத்து அறிக்கை வெளியிடுவோம் நாங்கள்.  

மத்திய அரசு ஊழியரான அனிதா பால்துரை 

பத்மஸ்ரீ விருது பெற்றமைக்கு நியூட்டன் அறிவியல் 

மன்றம் வாழ்த்துகளைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறது.

அனிதா பால்துரை விவரங்கள்:

----------------------------------------------

வயது: ஜூன் 22 1985, 35

படிப்பு: B.Com, MBA

Community: OBC Christian 

Nationality: Indian, Tamil. 

*************************************        

கலைஞரை பார்க்க ஆசைப்பட்டேன், ஸ்டாலினைப் பார்த்து என் ஆசையைச் சொன்னேன்! ஆனா மூனு மாசத்துலயே கலைஞர் இறந்து போய்ட்டார்,அப்புறம் குன்னூர் வந்தப்ப ஸ்டாலினை பார்த்து பேசினேன்! கடைசி வரை கட்சிக்காக பாடுபடுவேன்! எல்லா கட்சிக் கூட்டத்துலயும் முதல் ஆளா கலந்துப்பேன்!சாகுறதுக்குள்ள இன்னொருதடவை ஸ்டாலினைப் பார்த்து பேசனும்னு ஆசையா இருக்கு என பேட்டி கொடுத்தார், பத்மஸ்ரீ விருதுக்கு தகுதியான 105 வயது மூதாட்டி பாப்பம்மாள்!அவர் சார்ந்த கட்சிக்கு விசுவாசமாய் இருக்க அவருக்கு அனைத்து உரிமையும் உள்ளது, இந்த வயதிலும் விவசாயத்தை தொடரும் பலருக்கு முன்மாதிரியாகத் திகழும் அவர் இந்த விருதுக்கு தகுதியானவர், அவருக்கு வாழ்த்துக்கள்!

ஸோஹோ ஸ்ரீதர் வேம்பு ஐயா அவருக்கு வர்த்தகத்தில் பத்மஸ்ரீ விருதும் மகிழ்ச்சி, மறைந்த சாந்தி கியர்ஸ் சுப்பிரமணியன் ஐயா, லாப நோக்கமல்லாது 20ரூ உணவகம்,மருந்தகம், ஏழைகளுக்கு மின்மயானம் உள்ளிட்ட பல சாதனைகளை செய்தவருக்கு மத்திய அரசு அங்கீகாரம் அளித்துள்ளது! அசல் 5ரூ டாக்டர் திருவேங்கடம் வீரராகவன் தேர்வாகியுள்ளார், மகிழ்ச்சி! பட்டிமன்ற நடுவர் சாலமன் பாப்பையா, விளையாட்டு வீராங்கனை அனிதா இவர்களுக்கு பத்மஸ்ரீ விருதும்!பின்னனிப் பாடகி சித்ராவுக்கு பத்ம பூஷனும், SPB அவர்களுக்கு பத்ம விபூஷனும் கிடைத்திருக்கிறது, தகுதியான தேர்வு! மொத்தம் 119 பத்ம விருதில் 7பேருக்கு பத்ம விபூஷன், 10பேருக்கு பத்ம பூஷன், 102 பேருக்கு பத்மஸ்ரீ விருதும் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது!

சச்சின் ஓய்வு பெறும் போது பாரதரத்னா அறிவித்தது காங்கிரஸ் அரசு, சச்சின் அதற்கு தகுதியானவர் என்பது ஒருபுறம் இருக்கட்டும்!விளையாட்டுக்கு அதுநாள் வரை இல்லாத பாரதரத்னாவை புதிதாக தந்தது ஓட்டு அரசியலுக்கு! தொடர்ந்து தங்களுக்கு வேண்டியவர்கள் என்றால் ஆதாயம் என்றால் விருது அல்ல நாட்டின் முதல் குடிமகனாகக் கூட அமர வைக்கும் காங்கிரஸ்! தொடர்ந்து எளியவர்களுக்கு,சாதித்து உரிய அங்கீகாரம் இல்லாதவர்களுக்கு பாஜக பெருமை தருகிறது! பாப்பம்மாளோ, ராஜீ முருகனோ அவர்களின் பின்னனியைப் பார்ப்பதில்லை! அரிசியலும் செய்வதில்லை!

குறிப்பாக இந்த ஆட்சியில் விருதுகள் விற்பனைக்கு அல்ல!

 During the last five days all the English and Tamil newspapers and magazines have been full of news relating to the Centenary Anniversary of the great revolutionary Vanchinatha Iyer who assassinated the then Tirunelveli Collector and District Magistrate Robert William D’ Escourt Ashe, a member of the Indian Civil Service (ICS, also known as the ‘Steel Frame’ of British India) at Maniachi Junction on June 17, 1911. On that day Ashe and his wife Mary were on their way to Kodaikanal when their train halted at Maniachi Junction, Vanchinatha Iyer along with his accomplice Madasamy entered The First-Class Coach in which the English couple were travelling and fired a few shots from his Belgian-made Browning Pistol, killing Collector Ashe on the spot.

The time was 10.38 am on June 17, 1911. Immediately thereafter Vanchinatha Iyer ran out of the Railway Coach and hid himself in a public toilet and shot himself dead. Madasamy absconded from the spot and could not be traced ever thereafter.

The police found a letter on Vanchinatha Iyer’s body, which suggested a political conspiracy behind the murder. It read as follows, ” Every Indian is at the present time endeavoring to drive out the Englishman who is the enemy of [our] country and to establish ‘Dharma ‘ and liberty… we 3000 Madrasis have taken a vow. To make it known, I, the least of them did this day commit this act. ”

The Madras Police had charged 14 persons for Criminal Conspiracy and waging war against the King and Emperor.

Vanchinatha Iyer, was a Brahmin who hailed from Shencottah which was then a part of Travancore State. The Police search of his residence brought out more letters which threw more light on the conspiracy. Those letters referred to one Arumugham Pillai who had been in close touch with Vanchinatha Iyer. He was traced and the British Indian Police got out of this weak-kneed man loads of information. Later he was taken as approver. Another close associate Somasundaram was also traced and taken as approver.

The 14 persons criminally charged by the Police in the Ashe Murder Case were

1) Neelakanta, alias Brahmachari, a Brahmin youth of twenty one, a journalist, fiery patriot and person of considerable persuasive skills and charm, and the leader of a conspiracy to murder Ashe.

2) Sankarakrishna Iyer, a young farmer …
3) Madathukadai Chidambaram Pillai (no relation of VOC), a green-grocer …
4) Muthukumarasami Pillai, a pot vendor in his forties…
5) Subbaiah Pillai, a lawyer’s clerk…
6) Jagannatha Ayyangar, a young cook…
7) Harihara Iyer, a young merchant

8) Bapu Pillai, a farmer… .
9) V. Desikachari, a merchant…
10) Vembu Iyer, a cook…
11) Savadi Arunachalam Pillai, a farmer…
12) Alagappa Pillai, a teen-aged farmer…
13) ‘Vande Matharam’ Subramania Iyer, a schoolmaster, and
14) Pichumani Iyer, a cook.

The above 14 persons were a motely crowd of young men in their twenties who were aflame with the fire of unquenchable patriotism who wanted to drive the English from the shores of India in order to liberate Bharath Mata from the British yoke.

In the normal course this criminal case would have been tried by the District and Sessions Judge at Tinnevelly. But in view of the great political importance of this case involving the assassination of an ICS English Collector, the then Madras Government ordered the case to be transferred to the High Court of Madras. I acknowledge my debt to my friend Mr. Randor Guy and very distinguished film critic and historian for the following details relating to the Ashe Murder Case which he narrated in a brilliant article 2 years ago.

In the Madras High Court A Full Bench of three judges consisting of Sir Arnold White, then the Chief Justice of Madras, Mr. . Justice Ayling, and Mr. Justice C. Sankaran Nair (later Sir C. Sankaran Nair) tried it as a special case. The case not surprisingly attracted both national and international attention.

C. F. Napier, Public Prosecutor assisted by T. Richmond and A. Sundara Sastrigal appeared for the Crown.  Neelakanta the first accused was defended by a British Barrister, J.C. Adam. Another Barrister, a brilliant and mercurial Indian, a great patriot and future leader who gave away his wealth and all for his native land, Tanguturi Prakasam appeared for Sankarakrishna and three other accused.

The Prosecution case was that the conspiracy was initiated by Nilakanta as early as April 1910 when he toured places like Thenkasi and conducted meetings in secret. Here he exhorted people to take cudgels against the alien rulers and strain every nerve, sinew, and cell to drive away the Englishman out of Bharat Varsha. During such meetings he met and made friends with Vanchinatha Iyer who felt drawn to Nilakanta at once.

The meetings held were understandably in secret and had all the characteristics of a secret society with its own rituals and rites. One witness Arumugam Pillai who had turned approver described it thus… ” There was a picture of Goddess Kali. There were red powder (kunkum), sacred ash (vibhuthi), and flowers. On the floor sat four or five people in a line. Nilakanta sat a little away and wrote on sheets of paper. We put that red powder into water and made a solution of it and each of us applied it on the paper. Now it was the white man’s blood… on the top of the paper ‘Vande Matharam’ was written… We should kill all white men…. We must sacrifice our lives, person, and property for this society. But whoever reveals the affairs of this society, he shall go to hell and he will be killed…. As we drink the red powder solution, now to us it is the white man’s blood…. ”

The Ashe Murder trial was a prolonged affair and the hearing at Madras High Court went on for nearly five months from September 1911 to January 1912. It was a unique trial indeed in many ways. The Final Judgment of the Full bench of the Madras High Court was not unanimous. The two English Judges Justice Sir. Arnold White and Justice Ayling delivered a joint judgment while Justice Sankaran Nair delivered his own.

Justice Sankaran Nair was a fervent nationalist who wanted India to be a free country. To quote the words of Randor Guy in this context : “He wrote a brilliant judgement, which serves as an excellent resource material for the history of the Indian Freedom Movement of the period. Justice Nair even translated into excellent English the famous patriotic song written by Subramania Bharathiyar, ” Endru thaniyum intha suthanthira dhaagam…” – ‘ “When will this thirst for liberty and freedom be quenched…” So wrote the Judge whom in later years would he fight for the country’s freedom! The song was banned by the British but musicians and such continued to sing it in public with the fear of arrest lurking in their bosoms!”

Justice Nair came to the conclusion that the charge of murder had not been legally proved against the accused while he held the charges of waging war against the King proved against Nilakanta and another accused Sankarakrishnan but not the rest.

Finally the Court by a majority decision awarded Nilakanta seven years rigorous imprisonment and Sankarakrishnan was given four years. The remaining accused was sentenced to varying terms of lesser imprisonment.

Vanchi came to be hailed as a martyr and found a place in the Roll Call of Honor of the Indian Freedom Movement. Many years after India became free an agitation was put up successfully by locals to name the MANIYACHI RAILWAY JUNCTION after Vanchi as homage and tribute to his revered memory.

As Randor Guy has brilliantly and succinctly observed: “Those were the days when the seeds of the struggle for freedom sown during what was miscalled ‘the Indian Sepoy Mutiny’ of 1857, had begun sprout glowingly all over the sprawling British- ruled India. Many young men fired by the blaze of national spirit burst on the horizon spreading the message of freedom in secret, and also openly, committing acts of protest to tell the world what they sought. Some called them ‘ misguided youth ‘, and some branded them as ‘ traitors’ but they were neither. Indeed they were the heroes of the Indian Freedom Movement. They laid down their precious young lives at the altar of their motherland, Bharatha Matha. The stirring story of one such group of noble patriotic sons of Mother India, which spun round the murder of a British civilian officer, came to be known as ‘ Ashe Murder Case’. It occupies a place of honour in the history of the Indian Freedom Movement.”

 

The man who trained and inspired Vanchinatha Iyer to assassinate Collector Ashe on June 17, 1911 was Neelakantan. Neelakantan who came subsequently known as Nilakanta Bramhachari, and later became Sadguru Omkar was born at Erukoor in Thanjavur District on 4th December 1889. Right from the days of his youth he was drawn towards revolutionaries like Aurobindo Ghosh who had become the ideal of the Indian youth between 1900 and 1910. It was he who trained the revolutionaries like Vanchinatha Iyer to take to the path of armed struggle to throw the English out of India. After the murder of English Collector Ashe at Maniachi Junction in 1911, Nilakanta Bramhachari was arrested by the Police and brought to trial. He was sentenced to 7 years rigorous imprisonment by the Madras High Court in 1912 and he was released from prison only in 1919. He was re-arrested and put in prison in 1922 for continuing his seditious and treasonable activities. He was released from prison in 1930 and thereafter he quit politics and devoted the rest of his life to spiritual self-realization.

After wandering over different parts of India as an itinerant monk, Nilakanta Bramhachari came to lower Nandi Hills in 1936 and settled there for the rest of his life. He renovated a dilapidated Shiva temple in that hilly area and made it the centre of his ashram. From this place he carried on his spiritual activities, helping poor people around and teaching seekers. After 1936, Sadguru Omkar devoted his life to spread the message of Atma Vidya of which he became a Supreme Master. During this period, prominent persons like Mahatma Gandhi, Justice Nittoor Srinivas Rao, Sitaram Goel etc., met him and discussed with him many issues of spiritual import. Sadguru Omkar died of heart attack on Mar 4, 1978 at the ripe age of 89. It is a tragedy of India’s public life today that such a fearless patriot and freedom fighter as Nilakanta Bramhachari has been forgotten and consigned to oblivion.

Collector Ashe was murdered by Vanchinatha iyer on June 17, 1911. Hundred years have gone by after that fateful day. Immediately after that tragedy, Mrs.Ashe went back to her country with her 4 children—2 daughters and 2 sons. Thanks to the initiative, enthusiasm and intellectual curiosity of Prof. A R Venkatachalapathy—a very perceptive historian— we have come to know that Robert Ashe, a grandson of Collector ashe of Tirunelveli and Maniachi fame now lives in Ireland. Robert Ashe has sent a letter through email to Prof. A R Venkatachalapathy which states as follows:

“On this day of sad but proud remembrance, we, the grandchildren and great grandchildren of Robert William Ashe would like to extend to the family of Vanchi Iyer, a message of reconciliation and friendship. Vanchi was an idealist political campaigner whose zeal for the freedom of his beloved India sent Robert to his early grave. Moments later, he took his own young life.  All who act fervently in the political arena, both ruler and oppressed, risk making mortal mistakes, and we who are fortunate enough to live on, must forgive and live in peace together.” 

The mail also makes it clear that the above message was proof-read by one grandson, one granddaughter, the wife of one grandson and one great-grand-daughter, who were all present at the residence of grandson Robert Ashe on the evening of, 15 June, 2011.

 

The other relevant and related facts presented by Prof. A R Venkatachalapathy are that Robert Ashe’s mother (daughter of Tirunelveli Collector Ashe) died three months back. A Memorial meeting dedicated to her memory was held at the residence of Robert Ashe in Ireland on the evening of 15th June 2011. At that meeting all the members of the family who were present on that day, jointly decided to send an email proclaiming the message of peace, fraternal friendship and reconciliation to Prof. A R Venkatachalapathy.

I was seized by a sudden spasm of emotional enthusiasm when I saw that Robert Ashe, the grandson of Collector Ashe, has sent his email to Prof. A R Venkatachalapathy from Ireland. Vanchinatha Iyer(1886-1911) laid down his life for the sacred and lofty cause of India’s Freedom at the age of 25 in 1911. Likewise, exactly 108 years earlier, a great Irish revolutionary called Robert Emmet (4 March 1778 – 20 September 1803) laid down his life for the cause of Irish Freedom from British yoke. Robert Emmet was an Irish nationalist, orator and rebel leader born in Dublin, Ireland. He led an abortive rebellion against British rule in 1803 and was captured, tried and executed for high treason. Before he was executed on 20 September 1803, Robert Emmet declared for all time: “Let no man write my epitaph; for as no man who knows my motives dare now vindicate them, let not prejudice or ignorance, asperse them. Let them and me rest in obscurity and peace, and my tomb remain un-inscribed, and my memory in oblivion, until other times and other men can do justice to my character. When my country takes her place among the nations of the earth, then and not till then, let my epitaph be written. I have done. “

When I see the email radiating the message of peace and goodwill sent by the grandson of the assassinated Collector Ashe to Prof. A R Venkatachalapathy last week, I am reminded of what Publius (or Gaius) Cornelius Tacitus (AD 56 – AD 117)  had to say about the CHIEF OFFICE OF HISTORY. Tacitus was a senator and a historian of the Roman Empire. The surviving portions of his two major works—the Annals and the Histories—examine the reigns of the Roman Emperors Tiberius, Claudius, Nero and those who reigned in the Year of the Four Emperors. These two works span the history of the Roman Empire from the death of Augustus in AD 14 to (presumably) the death of Emperor Domitian in AD 96. The following quotation of Tacitus is absolutely relevant to this context: “This I hold to be the Chief Office of History, to rescue virtuous action from the oblivion to which a want of records could consign them, and that men should feel a dread of being considered infamous in the opinions of posterity, from their depraved expressions and base actions”.

Ref: Sundaram Blog

 

 

The Ashe Murder Case By a Special Correspondent

Those were the days when the seeds of the struggle for freedom were sown, the days after the Rebellion of 1857. Many young men fired by the blaze of national spirit spread the message of freedom in secret, others openly committed acts of protest. Some called them ‘misguided youth’, others branded them ‘traitors’, but they were the heroes of Indian freedom movement. The stirring story of one such group of patriotic young Indians was spun around the murder of a British Civilian. Robert W.D.E. Ashe, a member of the Indian Civil Service (ICS), was then the Sub-Collector at the small seaport of Tuticorin, in the southernmost reaches of the Madras Presidency. He hated Indians who dared to ask him ‘why’ and the man he hated most in that town famed for pearl fishing was the celebrated V.O. Chidambaram Pillai. VOC (‘Va. Vu. Si’ in Tamil) was a small town lawyer. Born in Otthapidaram, the town of Kattabomman, VOC had imbibed the same freedom-seeking spirit. VOC, in time,  emerged as the champion of the underdog, ­oppressed, and depressed in and around Tuticorin. VOC advoca­ted that the Indians should boycott foreign goods, especially British goods, and buy local products or ‘swadeshi’ goods. Besides speaking in public on ‘Swarajya’ and ‘Swadeshi’, VOC floated The Swadeshi Steam Navigation Company. This was indeed a ­daring move for the time. The steam navigation business was then the monopoly of the British and when this ‘native’ company attracted a good deal of the sea traffic between Tuticorin and Co­lombo, a business dominated by the British India Steam Naviga­tion Company, VOC  was considered an opponent of the British. VOC’s political work, his clout with the public, his shipping business enterprise, all these and more did not please the ­ruling class. Sub-Collector Ashe took it into his head to crush this “cheeky, impudent native lawyer.” He had VOC arrested on sedition charges and made several moves to sink the local shipping company. Ashe received pats and praise from his ­superiors and was promoted as Collector and District Magistrate of Tinnevelly (now Tirunelveli). No wonder he, in turn, became increasingly hated by the Indians. Someone to be removed from the scene. Fast! *     *     * June 17, 1911... Ashe was travelling by train in a first class compartment. When the train stopped at Maniyachi junction, a young man made his way into Ashe’s compartment, whipped out an automatic Browning revolver and shot Ashe dead at point blank range. In the chaos that followed, he fled down the un-paved gritty gravelly platform, with the police in chase. He ran into a lavatory on the platform and shot himself in the mouth using the same weapon. His name was Vanchinatha Iyer, from Shencottah, which was then in princely Travan­core. The police found a letter on his body, which suggested a political conspiracy behind the murder. It read as follows: “Every Indian is at the present time endeavouring to drive out the Englishman who is the enemy of [our] country and to establish ‘Dharma ‘ and liberty... we 3000 Madrasis have taken a vow. To make it known, I, the least of them, did this day commit this act.” In a search of the dead assailant’s residence, more letters were found and they threw more light on the conspiracy. Those mentioned were an Arumugham Pillai who had been in touch with Vanchi. He was traced and police got out of this weak-kneed man loads of information. Later, they made him an approver. Another man, Somasundaram, was also traced and he too cracked. He too turned approver. More searches were made all over South India and the roots of the conspiracy appeared to have been sunk in French Pondi­cherry. The Public Prosecutor of the Madras High Court, C.F. Napier, was to comment during the trial on “the extraordinary way in which the town of Pondicherry seemed to permeate this case.” Pondicherry being French territory was a haven for Indian revolutionaries hounded and hunted by the British Indian police. The town had given political asylum to great freedom fighters like Aurobindo Ghosh, V.V.S. Iyer, a lawyer-turned- rebel who trained men in armed combat and guerrilla warfare, and Mahakavi Subramania Bharatiyar, the great rebel poet of India whose works in Tamil were banned by the British Indian Government. Many anti-British publications in English and Tamil were produced here and circulated secretly in British Indian territory in spite of the ban on such publications. Indeed, Pondicherry was a veritable factory for Indian patriotic fervour. Before long, the police rounded up 14 men and charged with various offences under the Indian Penal Code like murder, waging war against the King-Emperor of India, and criminal conspiracy. The accused were: 1) Neelakanta, alias Brahmachari, a Brahmin youth of 21 (a journalist, a fiery patriot and person of considerable persuasive skills and charm, and the leader of a conspiracy to murder Ashe, according to the  police); 2) Sankarakrishna Iyer, a young farmer; 3) Madathukadai Chidam­baram Pillai (no relation of VOC), a green-grocer; 4) Muthukumarasami Pillai, a pot vendor in his forties; 5) Subbaiah Pillai, a lawyer’s clerk; 6) Jagannatha Ayyangar, a young cook; 7) Harihara Iyer, a young merchant; 8) Bapu Pillai, a farmer; 9) V. Desikachari, a merchant; 10) Vembu Iyer, a cook; 11) Savadi Arunachalam Pillai, a farmer; 12) Alagappa Pillai, a teen-aged farmer; 13) ‘Vande Matharam’ Subramania Iyer, a schoolmaster; and 14) Pichu­mani Iyer, a cook. Most of them were in their twenties. In the ordinary course, the case would have been tried by the District and Sessions Judge at Tinnevelly. But in view of its political importance and the murder victim being British and an ICS officer at that, the case was sent up to the High Court in Madras. Here a full Bench of three judges consisting of Sir Arnold White, then the Chief Justice of Madras, Mr. Justice Ayling, and Mr. Justice C. Sankaran Nair (later Sir C. Sankaran Nair) tried it as a special case. The case, not surprisingly, attracted attention all over India and beyond. Napier, the Public Prosecutor, was assisted by T. Richmond and A. Sundara Sastrigal. Neelakanta was defended by a British barrister, J.C. Adam. Another barrister, a brilliant and mercurial Indian, in time to become a prominent political leader known as ‘Andhra Kesari’, the Lion of Andhra, Tanguturi Prakasam, appeared for Sankarakrishna and three other accused. M. D. Devadoss (later Mr. Justice Devadoss), J. L. Rozario, B. Narasimha Rao, T.M. Krishnaswami Iyer (a future leader of the Madras Bar and, later, Chief Justice of the Travancore High Court), L.A. Govindaraghava Iyer, S.T. Srinivasagopalachari (a high-ranking Freemason, an eminent epigraphist and numismatist with a fabulous collection of ancient coins of solid gold!), and V. Ryru Nambiar held the brief for the other accused. Who was Nilakanta Bramha­chari, as he came to be known? A person of some education, born in Erukkoor in Tanjore District, he had from his late teens been in journalism and was drawn to revolutionaries like Aurobindo Ghosh, then the idol of Indian youth. Soon he moved to Pondicherry where he published a Tamil magazine, Suryodaya. The British Indian Government proscribed it in March 1910. He ran other publications too which were also banned, but he managed to circulate copies in British India with the help of friends, some of whom were accused in the case. He also worked on other plans and methods to promote his cause, ideals and ideas. *     *     * The Ashe Murder trial was a prolonged affair and the hearing in Madras went on for 93 days, from September 1911 to January 1912. Over a hundred witnesses gave evidence on both sides and a mass of the documentary evidence like letters, diaries, publications, records and reports was filed in the case. It was quite a task for the three judges who sat and heard the case without the benefit of a jury. The Prosecution stated that the conspiracy was initiated by Nilakanta as early as April 1910 when he toured places like Tenkasi and conducted meetings in secret, exhorting people to drive the English out. During such meetings he met and made friends with Vanchi. The meetings in secret had all the characteristics of an esoteric secret society with its own rituals and rites. Arumugham Pillai described a meeting thus: “There was a picture of Goddess Kali. There were red powder (kumkum), sacred ash (vibhuthi), and flowers. On the floor sat four or five people in a line. Nilakanta sat a little away and wrote on sheets of paper. We put the red powder into water and made a solution of it and each of us applied it on the paper. Now it was the white man’s blood... on the top of the paper ‘Vande Matharam’ was written... We should kill all white men… We must sacrifice our lives, person and property for this society. But whoever reveals the affairs of this society, he shall go to hell and he will be killed... As we drank the red powder solution, now to us it was the white man’s blood....”. When they corresponded among themselves, Nilakanta, Vanchi and the others used false names to avoid detection. These names were written on a sheet of paper and against each name, the man whose pseudonym it was pricked his finger with a knife and affixed his thumb impression in blood! Vanchi was inspired by his guru and the other members of the Pondicherry band. He was drawn to VOC, a victim of Ashe. With Vanchi dead, much of the Crown’s evidence came from the approvers who were, in other words, accomplices. According to the Indian Evidence Act, the position or the reliability of an approver’s evidence is not clear-cut and precise. Section 133 of the Indian Evidence Act states that “a conviction is not illegal merely because it proceeds upon the uncorroborated testimony of an accomplice.” Whereas Section 114 states by way of illustration that “the court may presume that an accomplice is unworthy of credit unless he is corroborated in material particulars,” this has exceptions too! There is a mass of case laws on this point in India and indeed it figures almost in every other case of murder and other crimes. J.C. Adam, T. Prakasam and the other defence lawyers raised this point and argued it hotly and also subjected the approvers to severe cross-examinations. Many witnesses were also attacked on the ground that they were testifying against the accused because of the pressure of the police. On behalf of Nilakanta, an ‘alibi’ was offered and witnesses were summoned to state on oath that he was not present at places like Shencottah, where he met Vanchi and others, as charged by the Prosecution. Prakasam rose to rare heights of forensic eloquence, displaying his abundant talents and skills. With this trial, his name became synonymous with the Ashe Murder Case. His reputation as criminal lawyer rose placing him among the front rankers of the Madras High Court Bar. Eventually, the decision of the full Bench was not unanimous. Sir Arnold White and Ayling delivered a joint judgment while Sankaran Nair delivered his own. He wrote a brilliant judgment, which serves as excellent resource material for the history of the Indian freedom movement of the period. Justice Nair even translated into excellent English the famous patriotic song written by Subramania Bharatiyar, “Endru thaniyum intha suthanthira dhaagam…?” –  “When will this thirst for liberty and freedom be quenched...?”  So wrote the Judge who in later years would fight for the country’s freedom! Justice Nair came to the conclusion that the charge of murder had not been legally proved against the accused, but he held that the charges of waging war against the King were proved against Nilakanta and another but not the rest. Finally, the Court, by a majority decision, awarded Nilakanta seven years’ rigorous imprisonment and Sankar­a­krishnan four years. The remaining accused were sentenced to varying terms of lesser imprisonment. Appeals were filed against the judgment and a Bench of five judges comprising Sir Ralph Benson, John Wallace, Miller, Abdul Rahim and P.R. Sundara Iyer heard them. Napier, now the Advocate-General, appeared for the Crown assisted by T. Richmond, while the accused were defended by T. Prakasam and others. The appeals were argued on the legal grounds, which were the only issues allowed to be raised in such an appeal. It focussed on the value and reliability of the approvers’ evidence and legal admissibility of some of the prosecution witnesses. Three judges, Benson, Wallis and Miller, held that the appeals could not be sustained while Rahim differed and opined that the appellants should be acquitted in toto. Sundara Iyer expressed doubts about the conviction and left it at that. The full Bench finally dismissed the appeals and confirmed the sentences. The final decision of the Ashe Murder Case was as expected, because of its political nature. Vanchi came to be hailed as a martyr and found a place in the Roll Call of Honour of the Indian freedom movement. Many years after India became free, the Maniyachi railway junction was named after Vanchi. Sadly, Nilakanta Brahmachari is hardly remembered today except by some enthusiastic historians of the Indian freedom movement. In his later years, he gave up politics, perhaps being disillusioned, and took to spiritualism. He called himself Omkarnath Swami and sought solace in the world of religion and philosophy. You cannot but wonder how Nilakanta would have thought and reacted had he been alive in the India of today!

 பட்டியிலும் பட்டி பாண்ட பட்டி மத்தளம் பாறை! 

வாட்சப்புக்கு மாற்றாக "அரட்டை"! 

ஸோஹோவின் (ZOHO) ஸ்ரீதர் வேம்புவுக்கு பத்மஸ்ரீ! 

-------------------------------------------------------------------------

நியூட்டன் அறிவியல் மன்றம் 

------------------------------------------------------------------------

ஸ்ரீதர் வேம்புவுக்கு பத்மஸ்ரீ விருது கொடுக்கப் படுகிறது.

விஷயம் தெரிந்தவனும் மூளை உள்ளவனும் இதை 

வரவேற்பான். அதே நேரத்தில், செய்தியைக் 

கேள்விப்பட்டதில் இருந்து வாட்சப்பின்  

அதிபர் மார்க் ஸக்கர்பெர்க்கிற்கு பேதி நிற்கவில்லை.

வாட்சப்புக்கு சங்கு ஊதிவிடுவார் ஸ்ரீதர் வேம்பு என்று 

அஞ்சுகிறார் மார்க்.

யார் இந்த ஸ்ரீதர் வேம்பு? எங்கு இருக்கிறார்?

தென்காசிக்கு அருகில் உள்ள மத்தளம்பாறை 

என்னும் ஊரில் வசித்து வருகிறார் ஸ்ரீதர் வேம்பு.

அவர் மிகவும் திறமை வாய்ந்த ஒரு தொழில்நுட்ப 

நிபுணர் (technocrat) இவரின் IQ அதிகம். 

நீங்கள் மத்தளம்பாறைக்குப் போய் இருக்கிறீர்களா?

இல்லை; போகவில்லை! அப்படித்தானே! நான் 

போயிருக்கிறேன். திருநெல்வேலிக்காரனாகிய 

நான் தென்காசிக்குப் பக்கத்து ஊரான 

மத்தளம்பாறைக்குப் போனதில் என்ன ஆச்சரியம் 

இருக்க முடியும்? 

1970களில் போனேன். அப்போது நான் படித்துக் 

கொண்டிருந்தேன்.பெட்டிக்கடையில் வில்ஸ் 

கேட்டோம். இல்லை என்றான். சிசர் கேட்டோம்.

அதுவும் இல்லை என்றான்.என்னதான் இருக்கிறது 

என்று கேட்டபோது, யானைசிகரெட்டும் தானா பினா 

சொக்கலால் பீடியும் இருக்கிறது என்றான். எனக்கு 

யானை சிகரெட் பிடிக்காது. எனவே சொக்கலால் பீடியை 

வாங்கிக் கொண்டேன். உடன் வந்த நண்பர் யானை 

சிகரெட்டை (Bear's Elephant) வாங்கி கொண்டார். 

அந்தக் காலத்தில் ஒரு ஊரில் பெட்டிக் கடையில் 

போய், வில்ஸ் கேட்டு அவன் இல்லையென்று சொன்னால் 

அந்த ஊர் பட்டி என்று பொருள் (பட்டி = பட்டிக்காடு). Wills, Scissors 

ஆகியவை சிகரெட்டுகள்; வெவ்வேறு பிராண்டுகள்.

.மத்தியான நேரம் ஆகிவிட்டது. சாப்பாட்டுக்கடையைத் 

தேடினோம். அப்போதெல்லாம் 1970களில் நெல்லை 

மாவட்டத்தின் கிராமங்களில் ஓட்டல்கள் எதுவும் கிடையாது.

ஓட்டல் என்ற சொல்லும் பேச்சு வழக்கில் கிடையாது.

சாப்பாட்டுக்கடை என்றுதான் சொல்லுவார்கள்.

ஒரு சாப்பாட்டுக் கடைக்குப் போனோம். சோறு உண்டா 

என்று கேட்டேன். உண்டு, .விலை முக்கா ரூவா என்றார்கள்.

சரி என்று சாப்பிட உட்கார்ந்தோம். பிள்ளைமார் சமையல்! 

அற்புதமாக இருக்கும். பேறு  பெற்றவர்களுக்கே பிள்ளைமார் 

சமையல் வாய்க்கும்.அதுவும் ஒரு பாண்ட பட்டியில்! .

உலகில் உள்ள சாப்பாடுகளில் பிள்ளைமார் சமையலே 

தலைசிறந்தது என்று அடித்துக் கூறுவேன். பிராமணாள் 

சமையல் இதற்கு உறைபோடக் காணாது. அம்பாசமுத்திரம் 

ஐயர் ஓட்டலில் சாப்பாடு மயிர் மாதிரி இருக்கும்; ஆனால் 

அல்வா நன்றாக இருக்கும். கல்லிடைக் குறிச்சியில் 

சாப்பாடு சுமாராக இருக்கும். வீரவநல்லூரில் பஸ் ஸ்டாண்ட் 

ஐயர் ஓட்டலில் சாப்பாடு நனறாக இருக்காது. ஆனால் வடை, 

தவலை  வடையில் வீரவநல்லூர் ஐயருக்கு நோபல் பரிசே 

கொடுக்கலாம்!

சாப்பாட்டுக் கடையை நடத்துபவர் நெல்லையப்ப பிள்ளை.

சமையலும் இவரின் சமையல்தான்! இவர் தியாகி 

சாவடி அருணாசலம் பிள்ளை வகையறா என்று 

கேள்விப்பட்டதும் அவர் மீதான மதிப்பு உயர்ந்தது. சாவடி 

அருணாசலம் பிள்ளை யார் என்று தமிழ் நாட்டில் உள்ள

SSLC, ப்ளஸ் டூ படிக்கிற பையனைக் கேளுங்கள். 

ஒரு பயலுக்கும் தெரியாது.

கலெக்டர் ஆஷ்  துரையை வாஞ்சிநாதன் சுட்டுக் 

கொன்றபோது, அவரோடு கொலைச்சதியில் பங்கு 

பெற்றவர்களில் ஒருவர் சாவடி அருணாசலம் பிள்ளை.

வழக்கில் ஒரு எதிரியாகச் சேர்க்கப்பட்டு தண்டனை 

அடைந்தவர். 

சரி. ஸ்ரீதர் வேம்புவுக்கு வருவோம். தமது தலைநகரை 

சென்னையில் இருந்து மத்தளம்பாறைக்கு மாற்றிக் 

கொண்டவர் ஸ்ரீதர் வேம்பு. சென்னையில் உள்ள வசதிகள் 

மத்தளம்பாறையில் உண்டா? கிடையாது. என்றாலும் 

மத்தளம்பாறைக்கே போய்விட்டார் ஸ்ரீதர் வேம்பு.

பத்மஸ்ரீ மட்டுமல்ல இன்னும் பல்வேறு விருதுகளுக்குத் 

தகுதியானவர்தான் ஸ்ரீதர் வேம்பு. தமிழக அரசின் 

அதிகாரிகளுக்கு மூளை இருந்தால், அவர்கள் ஸ்ரீதர் 

வேம்புவுக்கு கலைமாமணி விருதை இந்நேரம் 

வழங்கி இருக்க வேண்டும்.

ஸோஹோ (ZOHO) என்று ஒரு நிறுவனத்தை நடத்தி 

வருகிறார் ஸ்ரீதர் வேம்பு. து ஓர் IT நிறுவனம். வாட்சப் 

போன்று ஒரு MESSAGING APPஐ  உருவாக்கி அதற்கு 

தமிழில் அரட்டை என்றும் பெயர்  வைத்துள்ளார் 

ஸ்ரீதர் வேம்பு. இது இப்போதுதான் உருவாக்கப் பட்டுள்ளது.

தற்போது trialல் இருக்கும் இதன் commercial launch 

விரைவில் அறிவிக்கப்படும்.

இது வெற்றி அடைந்தால் வாட்சப் பின்னுக்குப் போகும்.

வாட்சப் கொடிய ஒரு ஏகபோக மறுவனம். இந்தியாவில் 

34 கோடி வாடிக்கையாளர்களையும் உலக அளவில் 

200 கோடி வாடிக்கையாளர்களையு வைத்துள்ள      

 வாட்சப் messagingல் ஏகபோகமாக ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது.

       

சுனில் மிட்டலின் மகன் கவின் மிட்டல் ஒரு messaging 

நிறுவனத்தை நடத்தி வந்தார். ஹைக் (HIKE) என்று 

அதற்குப் பெயர். 16 கோடி வாடிக்கையாளர்களைக் 

கொண்ட நிறுவனம் அது. என்றாலும் சந்தையில் நிலவும் 

போட்டியில் வாட்சப்பின் ஏகபோகத்தால் தகர்ந்து போன 

நிறுவனங்களில் கவின் மிட்டலின் ஹைக்கும் ஒன்று.   

ஹைக்கை ஆதரிக்க வேண்டும் என்று கட்டுரை எழுத 

நினைத்த சமயத்தில், ஹைக்கை மூடிவிட்டார் கவின் 

மிட்டல். எனவே தற்போது வாட்சப்புக்குப் போட்டியாக 

ஸ்ரீதர் வேம்புவின் அரட்டை இருக்கும் என்று 

எதிர்பார்க்கிறோம்.

நியூட்டன் அறிவியல் மன்றம் ஸ்ரீதர் வேம்புவை வாழ்த்தி 

அருளுகிறது. அவருடைய சேவை நாட்டுக்குத் தேவை.

அரட்டை என்னும் அவருடைய MESSAGING APP வெற்றி 

அடைய வேண்டும் என வாழ்த்துகிறோம். வாட்சப்பின்  

 வாடிக்கையாளர்களை அரட்டையானது வென்றெடுக்க 

வேண்டும்  என விரும்புகிறோம். இவரின் ஆற்றலை 

சேவையை நாட்டுப்பற்றை இனங்கண்டு, பத்ம விருதுக்குத் 

தகுதியானவர் என அடையாளம் கண்டு  விருது வழங்கிய 

இந்திய அரசைப் பாராட்டுகிறோம்.

******************************************************** 

  

     

      

      

 

 

   

அமெரிக்காவில் மின்னணு வாக்கு எந்திரம் இல்லை!

இந்தியாவில் மட்டும் ஏன்?

------------------------------------------------------------ 

நியூட்டன் அறிவியல் மன்றம் 

----------------------------------------------------------

அமெரிக்கா மற்றும் ஐரோப்பிய நாடுகள் மின்னணு 

வாக்குப் பதிவு எந்திரங்களை (EVM) முற்றிலும் 

புறக்கணித்து விட்டார்கள்! கையால் முத்திரை குத்தி 

வாக்களிக்கும் காகித வாக்குச்சீட்டு முறைக்கு 

(NON ELECTRONIC MANUEL VOTING) மாறி விட்டார்கள்!

நாம் மட்டும் ஏன் EVMகளைக் கட்டிக் கொண்டு அழ 

வேண்டும்?  

தேர்தல் வரும்போதெல்லாம் இந்தக் கேள்வி கேட்கப் 

படுகிறது. வேறெங்கும் இல்லாமல் தமிழ்நாட்டில் 

மட்டும்தான் இந்தக் கேள்வி பலராலும் கேட்கப் 

படுகிறது. இதற்கு விடையளிப்பது இந்தியத் தேர்தல் 

ஆணையத்தின் கடமை. அறிவியல் கற்றவர்கள், 

தொழில்நுட்ப அறிவு உடையவர்கள் ஆகியோரும் 

சமூகப் பொறுப்புடன் இக்கேள்விக்குப் பதிலளிக்க 

வேண்டும். அந்த அடிப்படையில் நியூட்டன் அறிவியல் 

மன்றம் மேற்கூறிய கேள்விகளுக்குப் பதிலளிக்கிறது.    

அமெரிக்காவில் ஒட்டுமொத்தத் தேர்தல் நடைமுறையுமே 

மின்னணுமயம் ஆக உள்ளது (the entire process is electronic).

வேட்புமனு தாக்கல் ஆன்லைன் மூலம் நடக்கிறது.

வேட்புமனு வாபஸ் ஆன்லைன் மூலம் நடக்கிறது.

வாக்காளர்கள் வாக்களிப்பது ஆன்லைன் மூலம்.

வாக்குகள் எண்ணி முடிவுகளை அறிவிப்பது ஆன்லைன் மூலம்.

ஆன் லைன் மூலம் என்றால், இன்டர்நெட் செயல்படுகிறது 

என்று பொருள். வாக்கு எந்திரங்கள் இன்டர்நெட்டுடன் 

இணைக்கப் பட்டுள்ளன. 

இன்டர்நெட்டுடன்  இணைக்கப் பட்டிருப்பது ஹேக் 

செய்வதற்கு இடமளிக்கும். யார் வேண்டுமானாலும் 

எங்கு வேண்டுமானாலும் உட்கார்ந்து கொண்டு, 

வலைப்பின்னலுடன் இணைக்கப்பட்ட கணினிகளுக்கு  

EVMகளுக்கு கட்டளை இட  முடியும். தங்களின் விருப்பப்படி 

வாக்குகளை மாற்ற முடியும்..    

இந்தியாவில் இதற்கெல்லாம் அறவே வாய்ப்பில்லை.

இந்தியாவில் தேர்தல் முறை முழுவதும் மின்னணுமயம் 

ஆக்கப் படவில்லை. 

வேட்புமனு தாக்கல், வேட்புமனு வாபஸ் ஆகியவை 

இந்தியாவில் ஆன்லைனில் நடைபெறவில்லை.

வாக்களிப்பது ஆன்லைனில் நடைபெறவில்லை.

வாக்குகளை எண்ணி முடிவுகளைச் சொல்லுவது 

ஆன்லைனில் நடைபெறவில்லை. ஒட்டு மொத்தத் 

தேர்தல் நடைமுறையும் ஆன்லைனில் நடைபெறவில்லை.

வாக்களிப்பது மட்டும் EVM எந்திரங்கள் மூலம் 

நடைபெறுகிறதே தவிர ஆனலைனில் நடைபெறவில்லை.

இங்கு தேர்தலில் பயன்படும் எந்தக் கணினியும் 

இன்டர்நெட்டுடன் இணைக்கப் படவில்லை. இங்கு 

எதுவுமே ஆன்லைனில் இல்லை. இந்தியாவின் EVMகள் 

எந்த நெட்வொர்க்குடனும் இணைக்கப் படவில்லை.

தேர்தல் நடைமுறையைப் பொறுத்து, கணினிகள் இரண்டு 

வகைப்படும்.

1) STAND ALONE கணினிகள் 

2) Network Connected கணினிகள்.

இந்திய EVMகளை STAND ALONE கணினிகள் என்று 

சொல்லுவோம். Stand alone கணினிகள் எந்த  விதமான 

இன்டர்நெட் போன்ற வயர்டு அல்லது வயர்லெஸ் 

(wired or wireless) நெட்வொர்க்குடன் இணைக்கப் படாதவை. 

எனவே அவற்றை யாரும் ஹேக் பண்ண முடியாது. 

எங்கிருந்து கொண்டும் ரிமோட் மூலம் இயக்க முடியாது.  

உலகிலேயே மிகவும் பாதுகாப்பானவை இந்திய EVMகளே 

என்பது நிபுணர்களின் கருத்து. 

அமெரிக்க மற்றும் ஐரோப்பிய கணினிகள் அனைத்தும் 

நெட்வொர்க்குடன் இணைக்கப் பட்டவை. எனவே அவற்றை 

எளிதில் ஹேக் செய்து விடுகின்றனர். இதைத் தடுக்கும் 

பொருட்டு, அந்நாடுகளில் காகித வாக்குச் சீட்டு 

முறைக்குத் திரும்பி உள்ளனர். இந்தியாவில் அதற்கான 

தேவையே இல்லை.

அமெரிக்காவுக்கு என்ன தேவையோ அதை அந்நாடு 

செய்யும். அமெரிக்காவில் EVMகல் வேண்டாம் என்று 

முடிவு செய்து விட்டதாலேயே, நாமும் EVMகளைக் 

கைவிட வேண்டும் என்று அர்த்தம் இல்லை.

அமெரிக்காக்காரன் தன் பொண்டாட்டியை டைவர்ஸ் 

பண்ணி விட்டான் என்பதாலாயே நீங்களும் உங்கள் 

பொண்டாட்டியை டைவர்ஸ் பண்ண வேண்டும் என்று 

எந்த அவசியமும் இல்லை.

***********************************************

  

 

     

     

   .  

அறிவியல் ஒளி சந்தா! சந்தா செலுத்துவது எப்படி?

--------------------------------------------------------------------------

அறிவியல் ஒளி, தமிழ் மாத இதழ், 44 பக்கம்.

தனி இதழ் விலை = ரூ 20

ஆண்டுச் சந்தா = ரூ 240. ஆயுள் சந்தா = ரூ 3000

Contact mobile: 94440 63497

மின்னஞ்சல் ariviyaloli@yahoo.co.in 

----------------------------------------

ARIVIYAL OLI  SUBSCRIPTION

--------------------------------------------

 1) Annual subscription = Rs 240

2) LIFE subscription = Rs 3000

3) How to pay?

Send Rs 240 or Rs 3000 to the Bank accout of 

Ariviyal oli

Details:

-----------

Account Name ARIVIYAL OLI 

Account number: CA 60121010007197

Bank: Canara bank

IFSC code CNRB0016012

Branch: Thanga salai branch

After paying, inform the Editor  about the payment reference.

His e mail: ariviyaloli@yahoo.co.in

mobile: 94440 63497.

Alternate ways

-------------------

Send through a DD 

Pay through money order by Indian Post

------------------------------------------------ 

அறிவியல் ஒளி சந்தா! சந்தா செலுத்துவது எப்படி?

--------------------------------------------------------------------------

அறிவியல் ஒளி, தமிழ் மாத இதழ், 44 பக்கம்.

தனி இதழ் விலை = ரூ 20

ஆண்டுச் சந்தா = ரூ 240. ஆயுள் சந்தா = ரூ 3000

DD மூலம் அல்லது ACCOUNT TRANSFER மூலம் 

சந்தா செலுத்தலாம்.  

ஆசிரியர் நா சு சிதம்பரம்.

தொடர்பு கொள்ள 

மொபைல் 94440 63497

மின்னஞ்சல் ariviyaloli@yahoo.co.in 

----------------------------------------