லெனினியம் என்பது தவறு!
----------------------------------------------
நியூட்டன் அறிவியல் மன்றம்
--------------------------------------------------
(1) பஸ் வருகிறது என்று எழுதினான் பையன்.
தப்பு தப்பு, பஸ் என்று எழுதக் கூடாது.
ஸ் என்பது கிரந்த எழுத்து. எனவே தமிழ்
மரபுப்படி, பசு வருகிறது என்று எழுத வேண்டும்
என்று திருத்தினான் தகப்பன். தனித்தமிழ்த்
தகப்பன்.

பசு வருகிறது என்று எழுதிய நோட்டை
வகுப்பில் ஆசிரியரிடம் காட்டினான் மாணவன்.
பையனின் முதுகுத்தோலை உரித்தார் வாத்தியார்.

(2) லெனின் என்று எழுதக் கூடாது; அது தப்பு
 தனித்தமிழ் ஆர்வலர். எப்படித்தப்பு என்று
கேட்டார் மார்க்சிஸ்ட் கிளைச் செயலாளர்.

லகரம்  மொழிமுதல் வராது என்றார் த த.
(த த = தனித்தமிழ் ஆர்வலர்). அதாவது
ல என்ற எழுத்தில் ஒரு வார்த்தை தொடங்கக்
கூடாது என்றார் த த. அப்படியானால் என்ன
செய்ய வேண்டும் என்றார் மார்க்சிஸ்டு.

இலெனின், இலெனினியம் என்றுதான் எழுத
வேண்டும் என்கிறார் த த. அது மட்டுமல்ல,
மார்க்ஸ் என்று எழுதுவது தவறு; மார்க்குசு
என்றுதான் எழுத வேண்டும் என்றார் த த. 

மார்க்ஸ் ஜெர்மனியில் பிறந்தார் என்று எழுதுவது
தப்பு. ஜெர்மனி என்பதை யேர்மேனி என்றோ
செருமனி என்றோதான் எழுத வேண்டும் என்றார் தத.

விஜி, ராஜி, ஜானகி, ஹேமா, ஜோசப் ஸ்டாலின்
என்றெல்லாம் தப்புத் தப்பாக எழுதக்கூடாது
என்கிறார் தத.

விசி, ராசி, சானகி,ஏமா, யோசேப்பு இசுடாலின்
என்றுதான் எழுத வேண்டுமாம்.

ரஷ்யா தப்பு; உருசியா சரி.
டிசம்பர் தப்பு; திசம்பர் சரி.
ஜூன் ஜூலை தப்பு; யூன் யூலை சரி.
ஆகஸ்ட் தப்பு; ஆகத்து சரி.
லூயி மன்னன் தப்பு; இலூயி மன்னன் சரி.

இதெல்லாம்தான் தனித்தமிழ்.

*************************************************  

இணையம் வழங்கும் தமிழருக்கான அறிவுச்
செல்வங்களில்  ஒன்று விக்கிப்பீடியா.
இது தமிழனுக்குப் பயன்படாத நிலையில்
உள்ளது. காரணம் தனித்தமிழ் ஆட்கள்.
இதை முழுவதும் கைப்பற்றிக் கொண்டு
வாசிக்க முடியாத தமிழில், புரிந்து கொள்ள
முடியாத தமிழில் எழுதுகிறார்கள்.
   

        
  

My e mail to SNN
===================
 Respected and dear sir,

1) I am P ILANGO SUBRAMANIAN, 65 years old, retired from BSNL,
the Big telecom public sector unit. I am a native of Virvanallur, a village
in Tirunelveli district but settled at Chennai since 1975.

2) Apart from being a Marxist-Leninist I am a science communicator
and I run one "NEWTON SCIENCE CLUB," an organisation for the
propagation of science for the past 20 years.

3) I have read your book in English titled "EASTERN MARXISM: ESSAYS"
and I feel that I have throughly understood your view point. I have gone
through your interview by Mr Samas in Tamil Hindu recently.

4) I have heard about your book on the subject that armed revolution
is not a possibility. But I could not get and I am yet to read it. If a copy of
the book (English version) is sent to me, I will be grateful to you, sir.

5) I agree with most of your views on Marx found in your book
"Eastern Marxism Essays."

6) Tamil Hindu did not publish my article which was a reply to the
interviews given by you and Gnani aiyaa. I will send the same to
you in my next mail within minutes.

7) My dilemma is this: I can't deny or accept your views totally.
I will write in detail, sir.

8) I feel honoured to get a communication from you, a great Marxist theoretician
of India. Once again I beg your pardon, sir, for not replying to you immediately.

Thanking you,
P ILANGO SUBRAMANIAN
Subiksha apartments
5/5, sixth street, Sowrashtra Nagar,
Choolaimedu, Chennai 600 094.
mobile: 94442 30176.
Place: Chennai, dtd 31.07.2018 1545 hours IST.     

டாக்டர் மயில்சாமி அண்ணாதுரை பணிநிறைவு!
வாழ்த்துகிறோம்!
----------------------------------------------------------------------------------
நியூட்டன் அறிவியல் மன்றம்
--------------------------------------------------------------------------------
பெங்களூருவில் உள்ள இஸ்ரோ அமைப்பின்
இயக்குநராகப் பணிபுரிந்து வரும்
டாக்டர் மயில்சாமி அண்ணாதுரை இன்று
(31.07.2018) பணிநிறைவு எய்துகிறார்.

சந்திரயான்-1, மங்கள்யான் உள்ளிட்ட பல்வேறு
செயற்கைக்கோள்களை விண்ணில் ஏவி
வெற்றிகரமாகச் செயல்பட வைத்தவர் மயில்சாமி.

திட்ட இயக்குனராக Mission director, Project director,
Programme director ஆகிய பல்வேறு
பொறுப்புகளில் செயல்பட்டவர்.

அரசுப் பள்ளியில் தமிழ் மீடியத்தில் 11ஆம் வகுப்பு
வரை படித்தவர். பொறியியல் படிப்பு முழுவதையும்
தமிழ்நாட்டிலேயே படித்து முடித்தவர். எந்த
வெளிநாட்டிலும் சென்று படிக்கவில்லை. அந்த
வகையில் அடுத்த அப்துல் கலாம் இவர்.

இன்று பணிநிறைவு எய்தும் டாக்டர் மயில்சாமி
அண்ணாதுரை அவர்களை நியூட்டன் அறிவியல்
மன்றம் வாழ்த்தி வரவேற்கிறது.
****************************************************** .

கருணாநிதி #டாக்டர்_கருணாநிதி ஆனது எப்படி?

1971 ம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் சிதம்பரம் அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகம் சார்பாக அப்போதைய முதலமைச்சர் கருணாநிதிக்கு கௌரவ #டாக்டர் பட்டம் கொடுக்க முடிவு செய்யப்பட்டது! அந்தகாலத்தில் ஒழுங்கா படிச்சவனுக்கே டாக்டர் பட்டம் கிடைக்காது நடிச்சவனுக்கு எப்படி கொடுப்பார்கள்?

ஆனால் கருணாநிதிக்கு கொடுக்க நினைத்தார்கள்! காரணம் அவர் அப்போதைய #முதல்வர். இதற்கான அறிவிப்பு வெளியானதும் பல்கலைக்கழகத்தில் இருந்த #மாணவ_காங்கிரஸ் அமைப்பினர் எதிர்ப்பு தெரிவிக்கத் தொடங்கினர். ஏனென்றால் கல்லூரிப் படிப்பைக்கூட எட்டாத கருணாநிதிக்கு எதற்காக டாக்டர் பட்டம்? என்பது மாணவர் காங்கிரஸ் அமைப்பின் கோஷம்.

இதற்காக அந்த மாணவர்கள் செய்த ஒரு செயல் தான் கருணாநிதியை ஆத்திரம் மூட்டியது. அந்த மாணவர்கள் ஆர்வ கோளாறுடன் கழுதையின் கழுத்தில் டாக்டர் என்று எழுதி தொங்க விட்டு பல்கலைகழக வளாகத்தில் கழுதையை நடமாட விட்டார்கள். இது மட்டுமின்றி பல்கலை கழக மதில் சுவற்றிலும் கழுதை படம் வரைந்து கழுத்தில் டாக்டர் பட்டத்தை மாட்டி விட்டு கருணாநிதியை கேவலப்படுத்தினார்கள்.

இது கருணாநிதி கவனத்திற்கு வந்தும் கண்டு கொள்ளாது, #சூடுசுரனையின்றி மாணவர்களின் எதிர்ப்பினை மீறி போலீஸ் படை பாதுகாப்புடன் பட்டமளிப்பு விழாவில் கலந்து கொண்டார்!

சாதாரண கருணாநிதியாக அண்ணாமலை பல்கலை கழகத்தில் நுழைந்த கருணாநிதி #டாக்டர் கருணாநிதியாக புதிய பெயருடன் புறப்பட்டு விட்டார். போகும் பொழுது காவல் துறை அதிகாரிகளிடம் தன்னை கழுதையாக்கிய மாணவர்களை கவனித்து அனுப்புங்கள் என்று உத்திரவிட்டார்.

அதற்கு பிறகு மாலை மாணவர்கள் விடுதிக்குள் நுழைந்த காவலர்கள் மாணவர்களை ஓட ஓட விரட்டி அடித்தார்கள். பல மாணவர்களுக்கு மண்டை, கை, கால்கள் உடைந்தது! மாணவர்களுக்கும் போலீஸ் அடிக்கும் காரணம் முதலில் புரியாவிட்டாலும்,, ஏண்டா முதல்வரையே கழுதை என்று எழுதுவீர்களா? என்று அடியோடு விழுந்த வார்த்தைகள் ஆஹா இது கருணாநிதியின் கைங்கரியம் தான் என்று புரிந்து கொண்டார்கள் மாணவர்கள்.

அதை விட பெரிய கொடுமை மறுநாள் பல்கலை கழக குளத்தில் மிதந்து கிடந்த சக மாணவன் #உதயகுமாரின்பிணத்தை பார்த்த மாணவர்கள் உறைந்து நின்றார்கள்! போலீஸ் தான் உதயகுமாரை அடித்து குளத்தில் போட்டார்கள் என்று மாணவர்கள் போராட ஆரம்பித்தார்கள்.

கொடுமை என்னவென்றால் உதயகுமாரின் அப்பா #பெருமாள்சாமியோ இது என் மகன் இல்லை என்று கூறி விட்டார்! இப்படிக்கும் அவரும் ஒரு வாத்தியார். பெற்ற பிள்ளையையே என் மகன் அல்ல என்று ஒரு தந்தை கூறுகிறார் என்றால் கருணாநிதியின் ஏவளர்கள் அவரை என்ன பாடு படுத்தி இருப்பார்கள் என்பதை நீங்களே யூகித்துக்கொள்ளுங்கள். இதனால் வெகுண்டெழுந்த மாணவர்கள் வகுப்புகளை புறக்கணித்து காலவரையற்ற போராட்டம் நடத்த ஆரம்பித்தார்கள்.

காவல்துறையயோ இறந்து போனது உதயகுமாரே இல்லை என்று திட்டவட்டமாகச் சொன்னது!

இறந்து போன மாணவன் உதயகுமார் இல்லை என்றால் வேறு யார்? உதயகுமார் எங்கே? பட்டமளிப்பு விழா காலையில் முடிந்தபிறகும் கருணாநிதியின் பாதுகாப்புக்கு வந்த போலீஸ் படை மாலை வரை பல்கலைகழக வளாகத்தில் இருந்தது ஏன்? திடீரென போலீஸ் மாணவர்கள் விடுதிக்குள் எதற்க்காக நுழைந்தார்கள் என்று விசாரணை கமிஷன் கேட்டார்கள் மாணவர்கள்.

கருணாநிதியோ சட்டமன்றத்தில் எழுப்பப்பட்ட உதயகுமார் படுகொலை பற்றிய பிரச்சனையில் கருப்புக் கொடி காட்டும் போராட்டம் என்னும் பெயரில் என்னைக் கொல்ல மாணவர்கள் சதித் திட்டம் தீட்டியதாகவும் இறந்தது உதயகுமார் இல்லை என்றும் சட்ட மன்றத்தில் பொய்யை கூறிக்கொண்டே இருந்தார்.

எல்லாவற்றுக்கும் விடை அளிக்கும் வகையில் தமிழ்நாடு அரசு சார்பில் #என்_எஸ்_ராமசாமி என்கிற நீதிபதி தலைமையில் விசாரணைக் கமிஷன் ஒன்றை அமைத்து நீதி விசாரணை நடத்த உத்தரவிடப்பட்டது. கடைசியில் விசாரணையின் முடிவில் குளத்தில் இறந்து கிடந்தது உதயகுமார் தான் என்றும் அந்த மரணத்துக்கும் போலீஸ்தாக்குதலுக்கும் தொடர்பில்லை என்றும் கூறி கருணாநிதிக்கு பரிசுத்த சர்டிபிகேட் கொடுத்தது விசாரணை அறிக்கை!

இது நடந்து முடிந்து ஏழு வருடங்களுக்கு பிறகு பத்திரிக்கைகளில் ஒரு செய்தி வருகிறது. அதில் முந்தைய கருணாநிதி ஆட்சியில் கொல்லப்பட்ட உதயகுமாரின் தம்பி அப்போதைய முதல்வர் #எம்ஜியார்அவர்களிடம் உதவி கேட்டு ஒரு கடிதம் அனுப்பியிருந்தார். அந்த கடிதம் அப்பொழுது பத்திரிக்கைகளிலும் வெளிவந்தது.

அந்த கடிதத்தில் உதயகுமாரின் தம்பி என்ன எழுதியிருந்தார்?

கடிதம்:-

அண்ணாமலை பல்கலைக் கழகத்தில் கொலையுண்ட உதயகுமாரின் தம்பி #கே_பி_மனோகரன் எழுதிக் கொண்டது.

எங்கள் குடும்பம் முன்னாள் முதல்வர் கருணாநிதி அரசாங்கத்தால் பயங்கரமாக மிரட்டப்பட்டதும், சீரழிக்கப்பட்டதும் பெற்ற மகனை இல்லை என சொல்லச் செய்து தீராத பழியை ஏற்றுக் கொண்ட எங்கள் குடும்பத்தைப்பற்றி தாங்கள் அறிந்ததே.

இந்த சம்பவத்திற்காக எங்களுக்கு முன்னாள் முதல்வர்#கருணாநிதி அரசாங்கம் 5 ஏக்கர் நிலம் தருவதாக வாக்களித்து இருந்தார்கள். வீடு கொடுப்பதாக கூறினார்கள். வீட்டிலேயே கோர்ட் சீன் உருவாக்கி ஜட்ஜ் என்ன கேள்வி கேட்பார்? என்ன பதில் சொல்ல வேண்டுமெனச் என் தந்தையை மிரட்டி பயமுறுத்தி சொல்லச் செய்தார்கள். எனக்கு அரசாங்க உத்தியோகம் வாங்கிக் கொடுப்பதாகக் கூறினார்கள். மற்றும் பல வசதிகள் செய்து கொடுப்பதாக கூறி இருந்தார்கள். ஆனால் நாங்கள் இதுவரை எந்தவித உதவியும் பெறவில்லை! என்னுடைய சகோதரனுடைய பிணத்தைக் கூட காட்டாமல் இறந்தவன் யாரோ அநாதை பிணம் என்ற சூழ்நிலையை உருவாக்கிப் புதைத்தனர்!

முன்னாள் முதல்வர் கருணாநிதியை நான் காணச் சென்று குறைகளை கூறிய போது தேவைப்பட்டால் ஆயிரமோ இரண்டாயிரமோ வாங்கிக் கொண்டு செல் என்று அதிகார தோரணையில் கூறியது இன்னும் என் நெஞ்சைவிட்டு அகலவில்லை.

நான் பி.யு.சி.வரை படித்திருக்கிறேன். எனக்கு அரசாங்கத்தில் உத்தியோகமோ அல்லது பிரைவேட் கம்பெனியில் உத்தியோகமோ வாங்கித்தரும் படி பணிவன்புடன் கேட்டுக் கொள்கிறேன். எங்கள் குடும்பத்தினர் தங்களுக்காகவும், தங்கள் அரசாங்கத் திற்காகவும் என்றென்றும் கடமை ஆற்ற காத்திருக் கின்றோம்.

தாங்களே எங்கள் இதய தெய்வமாக இருந்து எனக்கும் என் குடும்பத்தினருக்கும் வழி காட்டுவீர்கள் என்று உறுதியாக நம்புகிறேன்.

இப்படிக்கு..
கே.பி.மனோகரன்.
______________________________ 
மனோகரன் குடும்பம் மாதிரி எத்தனையோ பேர் கருணாநிதியாலும் திமுகவாலும் அழிந்து போய் இருக்கிறார்கள்!

மொழி சார்ந்து சில கருத்துக்கள்!
------------------------------------------------------------
1) இந்தி ஒருநாளும் இந்தியாவின் ஆட்சி மொழி
ஆக முடியாது; ஆகக் கூடாது.
இந்தி ஆட்சிமொழியானால் இந்தியா உடைந்து
சிதறும்.

2) ஆங்கிலமே ஆட்சிமொழியாக இருக்க வேண்டும்.

3) ஆங்கிலம் அந்நிய மொழி அல்ல. அந்நிய
மொழிக்கான வரையறைப்படி இந்தியாவைப்
பொறுத்து, ஆங்கிலம் அந்நிய மொழி அல்ல. 

4) கனடாவில் ஆங்கிலமும் பிரெஞ்சும் ஆட்சிமொழியாக
உள்ளன. இவ்விரு மொழிகளுக்கும் கனடாவில்
பிறந்த மொழிகள் அல்ல. அதாவது கனடாவுக்கு
அவை அந்நிய மொழிகளே. எனினும் அவை அங்கு
ஆட்சிமொழியாக இருக்கின்றன.

5) லத்தீன் அமெரிக்க நாடுகளில், அதாவது ஆப்பிரிக்க
நாடுகளில் ஸ்பானிஷ் ஆட்சிமொழியாக உள்ளது.
ஸ்பானிஷ் மொழி ஆப்பிரிக்க நாடுகளுக்கு
அந்நிய மொழியே. எனினும் ஸ்பானிஷ் மொழி அங்கு
ஆட்சிமொழியாக இருக்கிறது.

6) இந்திய அரசமைப்புச் சட்டம் தமிழ், தெலுங்கு, வங்க
மொழிகள் போன்ற மாநில மொழிகளை பிராந்திய
மொழிகள் (regional languages) என்று .வரையறுக்கிறது.
இது தவறு. அவை தேசிய மொழிகள் ஆகும்.
தமிழ்நாட்டின் தேசிய மொழி தமிழ் ஆகும்.
மேற்கு வங்கத்தின் தேசிய மொழி வங்கம் ஆகும்.

7) எல்கேஜி முதல் பி ஹெச்டி வரை அந்தந்த
மாநிலங்களில் அந்தந்த மாநில மொழிகளில்
கற்றுத் தரப்பட வேண்டும். சான்றாக தமிழ்நாட்டில்,
தமிழிலேயே தொடக்கக் கல்வி முதல் பிஹெச்டி
வரை கற்றுத் தரப்பட வேண்டும்.

8) முன்பத்தியில் (பத்தி-7) கூறப்பட்டது நிபந்தனைக்கு
உட்பட்டது. அவ்வாறு கற்றுத் தர வேண்டுமெனில்,
அந்தந்த மொழிகள் வளர்ச்சி அடைந்த மொழிகளாக,
அறிவியலைத் தங்கள் மொழியில் சொல்ல வல்லதாக
இருக்க வேண்டும்.

8) இந்திய மொழிகள் எதுவும் இந்தி, தமிழ், வங்கம்
உட்பட அறிவியலைக் கற்றுத் தரும் அளவுக்கு
வளர்ச்சியடைந்த மொழிகள் அல்ல. எனவே
அம்மொழிகளை வளர்க்க வேண்டும். அம்மொழிகள்
வளர்ச்சி அடையும்வரை ஆங்கிலமே
பயிற்றுமொழியாக இருக்க வேண்டும்.

9) இவை யாவும் தோழர் சிப்தாஸ் கோஷ் அவர்களின்
 கருத்துக்கள்.    

10) வாசகர்களின் கருத்துக்கள் வரவேற்கப்
படுகின்றன.
***********************************************
படத்தில் உள்ள அட்டவணைப்படி, ஒளியின் வேகத்தில்
பாதி வேகத்தில் சென்றால், பூமியில் உள்ள நேரத்தில்
86.6 % மட்டுமே ஆகியிருக்கும். அதாவது பூமியில்
உள்ள கடிகாரத்தில் 100 நிமிடம் ஆகியிருந்தால்
விண்கலக் கடிகாரத்தில் 86.6 நிமிடம் மட்டுமே
ஆகியிருக்கும்.

நேரம் முற்றிலுமாக உறைவதில்லை. மிகக்
கணிசமாகக் குறைகிறது. இரண்டாம் அட்டவணை
இதை விளக்குகிறது. அதே நேரத்தில் அண்ட
வெளியில் (space) சில இடங்களில் வெளியும் நேரமும்
(space and time) ஒன்றோடொன்று பின்னிப்பிணைந்து
கிடக்கிறது.

மாற்றுக் கருத்துக்கள் இருப்பின் சர்வ
சுதந்திரமாக அவற்றை வெளியிடலாம்.

இந்தப் புகைப்படம் ஐந்து ஆண்டுக்கு முன்பு
2013 ஜூலை இறுதியில் எடுக்கப்பட்ட படம்.
அலுவலகப் பணி நிறைவை ஒட்டி, நெருங்கிய
நண்பர்களின் பாராட்டை ஏற்றபோது எடுத்த படம்.
இது பிறந்தநாள் கொண்டாட்டப் படம் அல்ல
என்பதைப் பணிவுடன் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

மிக்க நன்றி
 ஆம், அவை மத்திய மற்றும் தென்னமெரிக்க நாடுகள்.

மிக்க நன்றி பாலாஜி. உங்கள் வாழ்வில் எல்லா நலமும்
விளைக என்று உளமார வாழ்த்துகிறேன்.


ஓ ஆப்பிரிக்க நாடுகள் என்று பதிவில் வந்து
விட்டதோ! திருத்துவோம்.

    நன்றி .

தோழர் காலன்துரை அவர்களுக்கு,
மாலெ மொழிக்கொள்கை அனைவரும் அறிந்ததே.
மார்க்சியர்கள் மட்டுமே மொழிக்கொள்கையில்
இறுதி முடிவு எடுக்க முடியும் என்று சொல்லி
வருகிறேன். மார்க்சிய அமைப்புகளுக்கு இடையில்
மொழி சார்ந்து பெரிய வேறுபாடுகள் இல்லை.

எனவே மொத்த மார்க்சிய அமைப்புகளிடம்
இருந்து, தக்கோரைத் திரட்டி தமிழ் வளர்ச்சி
ஒன்றியம் என்ற ஒரு அமைப்பை உருவாக்க
முன்கை எடுக்கலாம் என்று எண்ணுகிறேன்.
இதில் மார்க்சியர்களைத் தவிர வேறு அரசியல்
கொள்கை உடையோரைக் சேர்ப்பதாக இல்லை.

எனவே SUCIயின் மொழிக்கொள்கை பற்றி
அறியாதோரும் அறிந்து வைத்துக் கொள்வது
நல்லதல்லவா! அதனால்தான். இது அறிவுப்புலம்
சார்ந்த ஒரு செயல்பாடு மட்டுமே.
இதன் மீதான விவாதமும் அதையொட்டி வரும்
கருத்துக்களும் தேவைதானே! 

இது அவர்கள் (SUCI) கொள்கை.இது இதுவரை
பொதுவெளியில் விவாதிக்கப் படவில்லை.
எனவே இதன் மீதான விமர்சன ரீதியான
கருத்துக்களை அறிய விரும்புகிறேன்.


தோழர்கள் காலன்துரை உறவுபாலா மற்றும்
மார்க்சியர்கள் கவனத்திற்கு!
----------------------------------------------------------------------------
விக்கிப்பீடியா உள்ளிட்ட பல்வேறு இணையம்
சார்ந்த எலக்ட்ரானிக் சாதனங்களை முற்றிலுமாக
100 சதம் அளவுக்கு குட்டி முதலாளித்துவவாதிகள்
கைப்பற்றி விட்டார்கள். இவர்கள் தமிழைக்
கெடுத்து வருகிறார்கள். மேட்டுக்குடி மனநிலை,
கண்மூடித்தனமான தமிழ் மூடத்தனம், உழைப்பாளி
வர்க்கத்து தமிழர்களுக்குப் பயன்படாத மொழிநடை
ஆகியவற்றின் மூலம், நவீன அறிவியலின் பயன்கள்
பாட்டாளி வர்க்கத்துக்குப் போய்ச்சேராதபடி
தடுத்து வருகிறார்கள்.

இத்தகைய சாதனங்களை தமிழக மார்க்சியர்கள்
கைப்பற்றாமல் கோட்டை விட்டு விட்டார்கள்.
இத்தகைய சாதனைகளில் புழங்கும் தமிழ்
பண்டிதத் தமிழ் ஆகும். இது தொடர்புறுத்தும்
தமிழ் அல்ல (not a communicative Tamil). எனவே
இன்றுள்ள ஆபத்தை உணர, அதை முறியடிக்க
ஒட்டு மொத்த மார்க்சியர்கள் முன்வர வேண்டும்.
இதில் கட்சி பேதம் பார்த்தால் சரி வராது.

வளர்ச்சியடைந்த மற்ற மாநிலங்களில்
இத்தகைய நவீன சாதனங்களை
மார்க்சியர்கள் கைப்பற்றி உள்ளனர்.
தமிழ்நாட்டில் நிலைமை தலைகீழ்.

மிக்க நன்றி. பிறந்த நாளை எப்படிக்
கொண்டாடுவது? தெரியவில்லை.
வழக்கம் போல் இன்றைய நாளும் கழிந்து
கொண்டு இருக்கிறது.

உற்பத்தியில் தமிழ் இல்லை. அறிவியலில்
தமிழ் இல்லை. கல்லூரி அளவில்
பயிற்றுமொழியாக தமிழ் இல்லை. தமிழ்
நவீன காலத்தின் தேவைக்கு ஏற்ப
வளரவில்லை. அதை வளர்க்க வேண்டும்.

இதெல்லாம் உள்ளங்கை நெல்லிக்கனி.
மருத்துவரிடம் செல்கிறேன். ரத்தக் கொதிப்பு
என்று நோய் நிர்ணயம் செய்கிறார். Stamla Beta என்று
ஒரு மாத்திரை எழுதித் தருகிறார்.

அதைக் கடையில் போய் வாங்குகிறேன்.
மருந்து மாத்திரைகள் யாவும் ஆங்கிலத்தில்.
இந்த மாத்திரையைத் தயாரிக்கும் நிறுவனம்
உள்ளது. இந்த மாத்திரை உற்பத்தியில்
என்ன சூத்திரம் பயன்படுகிறது? அது தமிழில்
உள்ளதா? மாத்திரை உற்பத்தியில் ஈடுபடும்
தொழில்நுட்ப அறிஞர்கள் B Pharm, M Pharm பட்டப்
படிப்பு படித்தவர்கள். இந்தப் படிப்பு தமிழில்
உள்ளதா?

ஆக, உற்பத்தியில் தமிழ் இல்லை என்பதற்கு
இது போல ஆயிரம் உதாரணங்கள் உள்ளன.

1960ல் விவாதிக்கப்பட்டு இருந்தால், அதன் பிறகு
பாலத்துக்கு அடியில் நிறையத் தண்ணீர். 1960ல் நானே ஒண்ணாங்கிளாஸ் படித்த நேரம். இங்கு நான்
குறித்துள்ள ஆவணம் ஏப்ரல் 1965ல் எழுதப்பட்டது.
எனவே இது விவாதிக்கப் பட்டிருக்க வாய்ப்பில்லை
என்றே நான் கருதுகிறேன்.
  நல்ல செய்தி.
  எத்தனை பேர் இருக்கிறீர்கள்/

இரவு முழுவதும் அங்கு இருக்க உத்தேசமா?
அப்படியா நல்ல பெயர்தான்.


சரி, வீட்டுக்குப் போங்க. நாளை வந்து பார்க்கலாம்.
இதெல்லாம் உள்ளங்கை நெல்லிக்கனி.
மருத்துவரிடம் செல்கிறேன். ரத்தக் கொதிப்பு
என்று நோய் நிர்ணயம் செய்கிறார். Stamla Beta என்று
ஒரு மாத்திரை எழுதித் தருகிறார்.

அதைக் கடையில் போய் வாங்குகிறேன்.
மருந்து மாத்திரைகள் யாவும் ஆங்கிலத்தில்.
இந்த மாத்திரையைத் தயாரிக்கும் நிறுவனம்
உள்ளது. இந்த மாத்திரை உற்பத்தியில்
என்ன சூத்திரம் பயன்படுகிறது? அது தமிழில்
உள்ளதா? மாத்திரை உற்பத்தியில் ஈடுபடும்
தொழில்நுட்ப அறிஞர்கள் B Pharm, M Pharm பட்டப்
படிப்பு படித்தவர்கள். இந்தப் படிப்பு தமிழில்
உள்ளதா?

ஆக, உற்பத்தியில் தமிழ் இல்லை என்பதற்கு
இது போல ஆயிரம் உதாரணங்கள் உள்ளன.
   
  அடித்த நேரம்.
   
  

மெதுவாக ஓடும் கடிகாரம்!
-------------------------------------------------
நியூட்டன் அறிவியல் மன்றம்
----------------------------------------------------
காலம் என்பது பிரபஞ்சம் முழுவதற்கும்
பொதுவானது அல்ல. அது மாறக் கூடியது.
Time is not constant.

இயங்குகிறபோது காலம் மாறும். அதாவது
உங்கள் வீட்டில் நீங்கள் ஒரு நாற்காலியில்
அமர்ந்து இருக்கிறீர்கள். உங்கள் கையில்
ஒரு கடிகாரம் இருக்கிறது. இதை A என்க.

ஒரு விண்கலம் விண்ணில் பறக்கிறது.
அதன் வேகம் ஒளியின் வேகத்தில் பாதி என்க.
அதாவது ஒரு நொடிக்கு ஒன்றரை லட்சம் கிமீ
வேகத்தில் அந்த விண்கலம் பறக்கிறது. அந்த
விண்கலத்தில் ஒரு கடிகாரம் இருக்கிறது.
அதை B என்க.

இரண்டும் ஒரே மாதிரி நேரம் காட்டக்கூடிய
கடிகாரங்கள் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள்.

இப்போது கடிகாரம் A, கடிகாரம் B என்ற இரண்டும்
ஒரே நேரத்தைக் காட்டுமா? காட்டாது.

பூமியில் இருக்கும் கடிகாரம்-Aஐ விட
விண்கலத்தில் உள்ள கடிகாரம்-B மெதுவாக ஓடும்.
அதாவது அதிக வேகத்தில் செல்லச் செல்ல
கடிகாரம் மெதுவாக ஓடும்.

எவ்வளவு மெதுவாக ஓடும்? இரண்டு  கடிகாரமும்
காட்டும் நேரம் எவ்வளவு வேறுபடும்?
இதுதான் கணக்கு. இதைச் செய்ய வேண்டும்.
விடைகள் வரவேற்கப் படுகின்றன.

நிறை வரம்பிலி ஆகுமா?
Will the mass become infinity?
-----------------------------------------
Fermilab, CERN ஆகிய ஆய்வகங்களில்
துகள் முடுக்கிகள் (particle accelerators) உள்ளன.
இவற்றில் துகள்கள் தங்களின் ஓய்வுநிறையை
விடப்  பல்லாயிரம் மடங்கு, லட்சம் மடங்கு
அதிகமான kinetic energyஐ அடையும் விதத்தில்
முடுக்கி விடப்பட்டன. (துகள் இயற்பியலில்
துகள்களின் நிறையை energy unitல் குறிக்கும்
வழக்கமே உள்ளது).

அந்தக் கணக்கீடுகள் அனைத்திலும் முன்சொன்ன
சூத்திரமே பயன்படுகிறது. எனவே இந்தக்
கணக்கில் நான் கொடுத்திருப்பது கற்பனையான
நிலைமை அல்ல. இது real time situationல் இருந்து       
எடுக்கப்பட்ட கணக்கே ஆகும்.

v = c என்பதை physical event என்று கருத வேண்டாம்.
ஏனெனில் இன்று வரை v = c நிலையில் mass = infinity
என்ற நிலை not achieved physically. அது கோட்பாட்டு
மட்டத்திலேயே உள்ளது. 

===============================================
ஆய்வு நோக்கில் மார்க்சியம்!
-----------------------------------------------------------------
ஐரோப்பிய நாடுகளில் அறிவுப்புலம் சார்ந்து
மார்க்சியக் கோட்பாடுகள் அனைத்தும்
அறிவுபூர்வமான விவாதத்துக்கு உட்படுத்தப்
படுகின்றன.Political science கல்விப்புலம்
சார்ந்து மார்க்ஸ், எங்கல்ஸ், லெனின் உள்ளிட்ட
அனைத்து மார்க்சிய ஆசான்களின்
கோட்பாடுகளும்  அவை எழுதப்பட்ட காலம்,
சமூகச் சூழல் சார்ந்து ஆய்வு செய்யப்பட்டு உள்ளன.
இதன் மூலம் மார்க்சியத்தின் அனைத்து
அம்சங்கள் மீதும் வெளிச்சம் பாய்ச்சப்பட்டு
உள்ளது. இந்தியாவில் இப்படி ஒரு  நிலையை
கற்பனையில் கூடக் காண முடியாது.

ஆய்வு நோக்கிலான சில கட்டுரைகளை
எழுதியதன் மூலம், நியூட்டன் அறிவியல் மன்றம்
மார்க்சியத்தின் சிறப்பை ஒளிவீச்சுக்கு
உட்படுத்துகிறது. எனினும் ஆய்வு நோக்கில்
மார்க்சியம் என்பதற்கே பழக்கப்படாத
தமிழ் மார்க்சியச் சூழலில் இத்தகைய
கட்டுரைகளைத் தொடர்ந்து எழுதுவது எளிதல்ல. 


மருதுபாண்டியன் இரா

குட்டி முதலாளித்துவத் தற்குறிகளும், அரை
வேக்காட்டு ஆசாமிகளும்  மார்க்சியம்
கற்றல் மற்றும் கற்பித்தல் என்னும் இரண்டுக்கும்
எதிராக இருந்து கொண்டு சூழலை நச்சுப்
படுத்துகிறார்கள். இவர்களை அப்புறப் படுத்தாமல்
மார்க்சிய ஆய்வு என்பதோ மார்க்சியம் கற்பது
என்பதோ சாத்தியமில்லை. 

மாபெரும் பாய்ச்சல் (great leap forward) பற்றி
 கூறவில்லையே.

ஒரு எலக்ட்ரானின் நிறை
ஓய்வில் இருக்கும்போது குறைவாகவும்
இயக்கத்தில் இருக்கும்போது அதிகமாகவும்
இருப்பது ஏன்?
------------------------------------------------------------
நியூட்டன் அறிவியல் மன்றம்
-----------------------------------------------------------
நிறை (mass) என்றால் என்ன என்று பலரும்
அறிந்திருப்பர். நியூட்டனின் இயற்பியலில்
ஈர்ப்பு நிறை (gravitational mass), சடத்துவ நிறை
(inertial mass) என்று இரண்டு உண்டு. நிறை என்பதை
இரண்டு விதமாக வரையறுப்பதால் இரண்டு வித
நிறை உள்ளது. எனினும் இரண்டும் ஒன்றே.

சார்பியல் கொள்கை வந்தவுடன் நிறை என்பது
இரண்டு வகைப்பட்டது என்ற கருத்தும்  கூடவே
வந்தது.
1. ஒய்வு நிறை (rest mass)
2. இயக்கத்தின் போது உள்ள நிறை (mass while on motion).
இவ்விரண்டும் ஒன்றல்ல; வேறுபட்டவை.

இவற்றை mass என்றும் rest mass என்றும்
குறிப்பிடுகிறோம். ஓய்வுநிலையில் உள்ள
நிறையை rest mass என்கிறோம்.

இந்த வேறுபாடு சார்பியலில் மிகவும் முக்கியமானது.
இந்த வேறுபாட்டைப் புரிந்து கொள்ள ஒரு
கணக்கைச் செய்வோம்.

கணக்கு இதுதான்!
---------------------------------- 
ஒரு எலக்ட்ரானின் ஒய்வு நிறை 9.1 x 10^-31
(9.1 multiplied by 10 to the power of minus 31). அந்த எலக்ட்ரான்
ஒளியின் வேகத்தில் 4/5 பங்கு வேகத்தில்
செல்லும்போது அதன் நிறை என்ன?

The rest mass of an electron is 9.1 x 10^-31 (9.1 multiplied by 10 to the
power of minus 31). What will be its mass if it moves with 4/5th of
the speed of light?

மனக் கணக்காகச் செய்யலாம். செய்கிறார்கள்
என்னிடம் பிசிக்ஸ் கற்றவர்கள்.

ஐன்ஸ்டினின் பிரசித்தி பெற்ற
square root of 1 minus v squared divided by c squared சூத்திரத்தைப்
பயன்படுத்தவும்.

விடைகள் வரவேற்கப் படுகின்றன.
------------------------------------------------------------------------
பின்குறிப்பு: இது 12ஆம் வகுப்பு இயற்பியல்
(TN State board) பாடப் புத்தகத்தில் (old syllabus)
உள்ள கணக்கு)
**************************************************
    

materialism
----------------
chengo
பொருள் கருத்தை உருவாக்கும் முன் எல்லாமே பொருட்களின் இயல்பான இயங்கியல்தான். அதனையே இயற்கை என்கிறோம்.

பொருளின் இயல்பான வளர்ச்சியால், தற்செயல்/ வாய்ப்பு அல்லது தற்போது நமது புலனுணர்வால் உணர முடியாத கடவுளற்ற எதோ ஒன்றால், உயிர் உருவான போதே, அதனிடம் அறிவின், கருத்தின் அடிப்படையும் உருவாயிற்று.

அந்த ஆதியுயிர் அமீபாவின் சக்தி வளர வளர, அதனை ஒட்டியுள்ள, நுண்ணிய பொருள்களையும், அலைகளையும் அலைகளையும் அது ஆளுமை செய்து, அப்பொருட்களை ஆளுமை செய்து அமீபா வளர ஆரம்பித்து, இன்றைய மனித நிலையை அடைந்தாயிற்று.

இப்போது நாம் உயிர்கள் தோன்றுவதற்குகு முன் பின் என்றுதான் உலகத்தை பிரித்து பார்த்து உலகை புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.

இதனை லாறன்ஸ் லான்சா என்ற உயிரியல் அறிஞர், பொருள் முதல் வாதம், கருத்து முதல் வாதம் என்பதெல்லாம் சரியல்ல, பொருளில் இருந்து எப்போது உயிர் தோன்றியதோ, அதனை த்தான் மையமாக வைத்து உலகை உணர வேண்டும் என்கிறார். அதனை அவர் உயிர் மைய வாதம் என்கிறார்.

பொருள் முதல் வாதமும், உயிர்மைய வாதமுஅ அடிப்படையில் எதிர் எதிரானவையல்ல என்கிறார் எம்.ஆர்.ஐயர். அதாவது மார்க்சீயம் உயிருக்கு அல்லது கருத்துக்கு முந்தையது பொருள் என்கிறது. 

ஆனால் லாறன்ஸ் லான்சா என்ன சொல்கிறார் என்றால் ஆதியந்தமற்றது தான் பொருள் என்றால், எது முதல் என்று பார்ப்பதை விட, எதை மையமாக வைத்து பார்த்தால், எல்லாவற்றையும் எளிதாக பார்க்கலாம் என்கிறார். எம்.ஆர்.ஐயர் எந்த வகையில் பார்த்தாலும் இரண்டும் ஒன்றே என்கிறார்.

இதனை புரிந்துக் கொண்டால், உயிரும் கருத்தும் தோன்றும் முன் கருத்து என்ற ஒன்று இல்லை என்பதும், உயிரும் கருத்தும் பொருட்களை அதனதன் சக்திக்கு உட்பட்டு ஆள்கிறது என்பது, தாங்கள் சொல்வது மாதிரி நடக்கிறது என்பதும் உண்மை என்று உறுதியாக கூற முடியும்.

இப்போது இங்கு நடக்கும் விவாதத்தின் முக்கிய பிரச்சினையே, கருத்து எப்போதும் பொருட்களை ஆளும் என்று தாங்கள் கருதுவதாக தெரிகிறது.

இதற்கு மாறாக Sumathi Venkatachalapathy அவர்கள், கருத்து எப்போதுமே பொருட்களை ஆள முடியாது என்று கருதுவதாக தெரிகிறது. என்னைப் பொறுத்தவரை இந்த இரண்டு கருத்துக்களும் தவறு.

தாங்கள், பொருளிலிருந்து உயிரும் கருத்தும் உருவான பின்,
அந்த உயிரும் அதன் கருத்தும் பொருட்களை ஆளும் என்று தெளிவாக விளக்கினால், அவர் 

புரட்சி என்பது மாலைநேரத்து விருந்து அல்ல!
நடைமுறை இல்லாமல் எவராலும்
மார்க்சியத்தைப் புரிந்து கொள்ள முடியாது!
முழுநேரப் புரட்சியாளர் என்ற
லெனினியக் கோட்பாடு!
----------------------------------------------------------
நியூட்டன் அறிவியல் மன்றம்
-----------------------------------------------------------
"நாளைக்கு பி ஆர் காம்ரேடு வருவார்.
அவர் வந்ததும் நீங்கள் அனைவரும் முறைப்படி
கட்சியில் சேர்த்துக் கொள்ளப் படுவீர்கள்.
இனிமேல் நான் உங்களுடன் தொடர்பில்
இருக்க மாட்டேன்" என்று கூறி விடை பெற்றுக்
கொண்டார் அந்தத் தோழர்.

நாளைக்கு பி ஆர் காம்ரேடைச் சந்திக்கப்
போகிறோம் என்ற நினைப்பு காதலியைச்
சந்திக்கப் போவதை விட அதிகமான
போதையைத் தந்தது.ஆயுதம் தாங்கிய புரட்சியை
நடத்தும் இந்தியாவின் புரட்சிகரக் கட்சியில்
நாளைக்குச் சேரப் போகிறோம் என்ற உணர்வும்
பெருமிதம் தந்தது.

முந்திய வாக்கியத்தில் உள்ள பி ஆர் காம்ரேடு
என்பதில் PR என்பது Professional Revolutionary என்று
பொருள்படும்.தொழில்முறைப் புரட்சியாளர்
(முழுநேரப் புரட்சியாளர்) என்று பொருள்.
Professional Revolutionary என்ற கருத்தாக்கம் உலகக்
கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகளுக்கு லெனின்
வழங்கிய கொடையாகும்.

எனக்கோ அல்லது என்னுடன் நாளைக்கு
புரட்சிகரக் கட்சியில் சேரப்போகும் மற்றத்
தோழர்களுக்கோ மார்க்சியம் புதிய விஷயம்
அல்ல.ஏற்கனவே மார்க்சிஸ்ட் கட்சியில் (CPM)
இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறோம். அதில்
இருந்து முறித்துக் கொள்வது மட்டும்தான்
பாக்கி. விலகும் நேரத்தில் நாங்கள் எல்லோருமே
CPM கட்சிக்கு ஏகப்பட்ட லெவி பாக்கி
வைத்திருந்தோம். கட்சி மீது ஏற்பட்ட கடும்
அதிருப்தி காரணமாக லெவிகொடுக்காமல்
நிறுத்தி வைத்திருந்தோம்.

நாங்கள் சேர இருக்கும் புரட்சிகரக் கட்சியின்
வேலைத்திட்டம் (programme) ஏற்கனவே
எங்களுக்குத் தரப்பட்டு இருந்தது. அதை நாங்கள்
படித்தும் எங்களுக்குள்  பலமுறை விவாதித்தும்
ஏற்றுக் கொண்டிருந்தோம். இதன் மூலம்
கட்சியில் சேர்க்கப் படுவதற்கான முக்கிய
நிபந்தனையைப் பூர்த்தி செய்திருந்தோம்.

மறுநாள் திட்டமிட்டபடி பி ஆர் தோழர் வந்தார்.
அவரும் இளைஞரே. எங்களை விட ஒன்றிரண்டு
வயதுதான் அதிகமாக இருக்கும்.பரஸ்பர அறிமுகம்
கேள்விகள் முடிந்ததும், நாங்கள் ஐந்து .பேரும்
கட்சியில் சேர்க்கப் பட்டோம். எங்களைக் கொண்டு
கட்சி யூனிட் ஆரம்பிக்கப்பட்டது. எங்களின்
வேலைகள், கட்சியைப் பொறுத்த எங்களின்
ரகசியப் பெயர்கள் அனைத்தும் இறுதி
செய்யப் பட்டன.

லெவி நிர்ணயம் செய்யப்பட்டது.
லெவி நிர்ணயித்த அந்த நொடியிலேயே
நாங்கள் அனைவரும் ஒரே பாய்ச்சலாகப் பாய்ந்து
லெவியைக் கொடுத்தோம். எங்களின் அதீத
ஆர்வத்தில் ஒரு abnormality தெரிந்தது பி ஆர்
தோழருக்கு. "ஏற்கனவே CPMல் வருஷக்
கணக்கில் லெவி பாக்கி வைத்திருக்கிறோம்;
எங்குமே லெவி செலுத்தாமல் இருப்பது
எங்களை அமைப்புத் தொடர்பற்ற
அனாதைகளைப் போல் உணரச் செய்கிறது;
இந்த உணர்வில் இருந்து விடுபடவே இப்போது
உடனடியாக லெவியைச் செலுத்துகிறோம்"
என்று நான் விளக்கினேன்.

"இதுதான் தோழர், அமைப்பின் பலம்; அமைப்பு
என்பது எந்த ஒரு தனிமனிதனை விடவும்
பெரியது" என்று அமைப்பின் முக்கியத்துவம்
பற்றி விளக்கினார் பி ஆர் தோழர்.

பின்னர் ஒரு தலைமறைவுக் கட்சியில்
எப்படி இயங்க வேண்டும் என்று விரிவாகப்
போதித்தார் பி ஆர் தோழர்.

அந்தக் காலக் கட்டத்தில் (பின் எழுபதுகளில்)
தமிழகத்தில் மேனனின் ஆட்சி நடந்து
கொண்டிருந்தது. (மேனன்= எம்ஜியார்).
மேனன், மோகன்தாஸ், வால்டர் தேவாரம்
ஆகியோரின் முக்கூட்டில் நக்சல்பாரிகள்
நரவேட்டை ஆடப்பட்ட காலம் அது. ஒரு
camouflage தேவைப்பட்டால் ஏற்பாடு செய்து
கொள்ளுங்கள் என்று பி ஆர் தோழர்
கூறியிருந்தார். (camouflage = மூடுதிரை).

அதன்படி மேனனின் படத்தை வாங்கி வீட்டில்
மாட்டினார் எங்களில் ஒருவர்.கலைஞரின் படத்தை
வாங்கி வீட்டில் மாட்டினார் இன்னொரு தோழர்.
மேனன், கலைஞர் படங்களைக் காட்டி
கியூ பிராஞ்சு நாய்களைக் கொஞ்ச காலம்
தள்ளி நிற்க வைக்கலாம் அல்லவா!

கூட்டம் முடிந்ததும் பி ஆர் தோழர் என்னுடன்
வந்தார். என்னுடைய இருப்பிடத்தை அவர்
அறிய வேண்டுமல்லவா? நான் அப்போது
பேச்சிலர் இளைஞன். எனவே நான் தங்கியிருந்த
விடுதியில் (monthly rental lodge) என்னுடைய அறைக்கு
தோழரை அழைத்துச் சென்றேன். அன்று
முழுவதும் கட்சி குறித்தும் புரட்சி குறித்தும்
annihilation குறித்தும் மணிக்கணக்கில் பி ஆர்
தோழர் விளக்கினார்.
(annihilation = annihilation of class enemies, வர்க்க எதிரிகளை
அழித்தொழிக்கும் சாரு மஜூம்தாரின் கோட்பாடு)

பி ஆர் தோழர் மிகச்சிறந்த அறிவுஜீவி என்று
அறிந்தேன். அவரின் அறிவின் எல்லை மிகவும்
விரிந்து பரந்திருந்தது. அது என்னை மிகவும் கவர்ந்தது.

என்னுடைய மொத்த வாழ்நாளில் மிகச்சிறந்த
அறிவுஜீவிகளை ML இயக்கத்தில் மட்டுமே
சந்தித்துள்ளேன். அக்காலக் கட்டத்தில்,
1970-80களில் தமிழ்நாட்டின் மிகச்சிறந்த
அறிவுஜீவிகளை மார்க்சிய லெனினிய
இயக்கம் மட்டுமே ஈர்த்து இருந்தது என்று
என்னால் உறுதியாகச் சொல்ல இயலும்.

எனது நட்பு-தொடர்பு-பழக்கத்தின் வாயிலாக
பல்வேறு துறைகளையும் சார்ந்த அறிவாளிகளுடன்
உறவாடியுள்ளேன். அந்த அடிப்படையில்
"யாமறிந்த மொழிகளிலே தமிழ்மொழிபோல்
இனிதாவது எங்கும் காணோம்" என்று பாரதி
கூறியதைப்போல, அதிக அளவில்
அறிவுஜீவிகளைக் கொண்டிருந்த இயக்கம்
மா-லெ இயக்கமே என்று என்னால்
நிரூபிக்க இயலும். இவர்கள் சாதாரண
அறிவுஜீவிகள் அல்ல; புரட்சிகர அறிவுஜீவிகள்
(Revolutionary intellectuals) ஆவர்.

லெனினிய பாணியில் கட்சி கட்டுதல் என்பதை
இந்தியா முழுவதும் நக்சல்பாரி இயக்கம் மிக
அற்புதமாக நடைமுறைப் படுத்திக் காட்டியது.
லெனினியக் கட்சி கட்டுதலின் ஒவ்வொரு
அம்சமும் நக்சல்பாரிக் கட்சி  கட்டுதலில்
கடைபிடிக்கப் பட்டன. கட்சியின் மத்தியக்
கமிட்டி என்பது எவ்வளவு முக்கியத்துவமும்
அதிகாரமும் படைத்த அமைப்பு என்பதை
நக்சல்பாரி இயக்கம் உணர்த்தியது.

தத்துவம் நடைமுறை  என்ற (theory and practice)
இரண்டு அம்சங்களின் ஒருங்கிணைப்பே
மார்க்சியம் ஆகும். தத்துவமும் நடைமுறையும்
ஒரு நாணயத்தின் இரண்டு பக்கங்கள் போன்றவை.

ஏதோ ஒரு கட்டுரையைப் படித்து விட்டோ
அல்லது ஏதோ ஒரு புத்தகத்தைப் படித்து விட்டோ
மார்க்சியத்தைக் கற்றுக் கொண்டு விட்டதாக
எவரும் உரிமை கோர இயலாது. அப்படி உரிமை
கூறுபவன் ஒரு கோமாளியாகத்தான் இருக்க
முடியுமே தவிர ஒரு மார்க்சிஸ்ட்டாக இருக்க
முடியாது.

முந்திய கட்டுரைகளில், கட்சி கட்டுதல் பற்றிய
லெனினியக் கோட்பாடுகளை விளக்கி இருந்தேன்.
அது தியரி சார்ந்த பகுதி. இந்தக் கட்டுரையானது
லெனினியக் கட்சி கட்டுதலின் நடைமுறை சார்ந்த
அனுபவங்களை விளக்குகிறது. இது நடைமுறை
சார்ந்த பகுதி (practice part).

பிசிக்ஸ், கெமிஸ்ட்ரி போன்ற பாடங்களை
வகுப்பறையில் மட்டும் கற்றுக் கொள்ள முடியாது.
ஆய்வுக் கூடத்திலும் கற்க வேண்டும். ஆய்வுக்கூடக்
கருவிகளை பயன்படுத்தி பரிசோதனை செய்துதான்
அறிவியலைக் கற்க முடியும். மார்க்சியமும்
அப்படித்தான். நடைமுறை இல்லாமல்,
மார்க்சியத்தை எவரும் கற்க முடியாது.

ஒரு தொழிற்சங்கத்திலோ விவசாய சங்கத்திலோ
வேலை செய்ய வேண்டும். இவை வர்க்க
அமைப்புகள் (class organisations). பிற வெகுஜன
அமைப்புகளிலோ அல்லது கட்சியால் வழங்கப்படும்
பொறுப்பை ஏற்றோ செயல்பட வேண்டும்.
நடைமுறை இல்லாமல் எவரும்
மார்க்சியவாதி ஆக இயலாது.

மார்க்சியவாதி என்று உரிமை கோரும் எவர்
ஒருவரையும் " உங்களின் மார்க்சிய நடைமுறை
என்ன?" என்று சட்டையைப் பிடித்துக் கேட்கும்
உரிமை ஒவ்வொருவருக்கும் உள்ளது. ஏனெனில்
நடைமுறையில் இல்லாத ஒருவரால் ஒருபோதும்
மார்க்சியத்தைப் புரிந்து கொள்ள முடியாது.

முழுநேரப் புரட்சியாளர் என்ற கோட்பாட்டை
ஒரு கட்டுரையைப் படிப்பதால் மட்டும்
எவராவது புரிந்து கொள்ள முடியுமா? ஒரு
முழுநேரப் புரட்சியாளரின் வழிகாட்டுதலின்
கீழ் வேலை செய்யும்போதுதான் அதைப்
புரிந்து கொள்ள முடியும்.

புற நிலைமைகள் கனிந்த புரட்சிகர சூழல்
1970களில் நிலவியதாக மாலெ தலைமை
கருதியது. 70ன் பத்தாண்டுகளை விடுதலையின்
பத்தாண்டுகளாக மாற்றுவோம் என்று
அறைகூவல் விடுத்திருந்தார் சாரு மஜூம்தார்.
இந்திய வரலாற்றில் மகாத்மா காந்திக்குப்
பிறகு, சாரு மஜூம்தாரின் அறைகூவலை
ஏற்றுத்தான் பெருமளவில் இளைஞர்களும்
மாணவர்களும் நக்சல்பாரி  இயக்கத்தில்
அணி .திரண்டனர். கல்லூரிகளில் படித்துக்
கொண்டிருந்த இளைஞர்கள் படிப்பைத் துறந்து
சாருவின் பின்னால் அணி திரண்டனர்.

இந்தக் கட்டுரையாளர் சாருவின் அறைகூவலை
ஏற்று, விடுதலையை நோக்கிய நீண்ட பயணத்தில்
முதல் அடி எடுத்து வைத்த அந்த இனிய அனுபவத்தை
இக்கட்டுரை சொல்கிறது.
*****************************************************
     
.ரோசா லக்ஸம்பெர்க் லெனினைப் போல
 ஒரு தத்துவஞானி மற்றும்  நடைமுறையாளர் ஆவார்.
அவர் முழுமுற்றான மார்க்சியவாதி.
பிராங்க்பர்ட் பள்ளி என்பது மார்க்சியத்தின்
போதாமையை அறிவிக்கும் பள்ளி.
மார்க்சியத்தின் போதாமை என்ற கருத்துக்கும்
ரோஸாவுக்கும் சம்பந்தம் கிடையாது.

பிராங்க்பர்ட் பள்ளி என்பது மார்க்ஸ் ஏங்கல்ஸ்
லெனின் ஆகியவர்களுடன் இமானுவேல் கான்ட்
போன்ற பிற தத்துவஞானிகளின் கொள்கையைச்
சேர்த்து மார்க்சியத்தின் போதாமையை ஈடு
செய்வது என்ற நோக்கம் கொண்டது.

ரோசா எப்படிப்பட்டவர் என்றால், அவர் இமானுவேல்
கான்ட்டை அடித்துக் கொல்பவர். மேலும்
பிராங்க்பர்ட் பள்ளி, இருத்தலியல், பின்நவீனம்
ஆகிய அனைத்துமே  இரண்டாம் உலகப்
போருக்குப் பிறகு .பிறந்தவை. ரோசா 1919லேயே
இறந்து விட்டார்.

     

Lenin professional revolutionary elitiest
------------------------------------------------
http://www.isreview.org/issues/60/feat-leninmyth.shtml
=======================================

மார்க்சிய வரலாறும் சிந்தனைக் குள்ளர்களும்!
மார்க்சிய அறிவைப் பெறுவதற்குப்
பெருந்தடையாக இருக்கும் பாராயணவாதிகள்!
கட்சி கட்டுதல் என்ற கோட்பாடு
லெனினியத்தின் மகத்தான பங்களிப்பு!
------------------------------------------------------------------------
நியூட்டன் அறிவியல் மன்றம்
----------------------------------------------------------------------
லெனினுக்கும் ரோசாவுக்கும் இடையிலான
ஒரு கருத்து மோதல் (polemic) மார்க்சிய வரலாற்றில்
மிகவும் புகழ் பெற்றது.  1904-05ல் தொடங்கி அதன்
பின்னரும் தொடர்ந்த இக்கருத்தியல் விவாதம்
பற்றி மார்க்சியத்தை ஆழ்ந்து கற்றவர்கள்
அறிவார்கள்.

ரோசா லக்சம்பெர்க் (Rosa Luxemberg  1871-1919)
ஒரு பெண்மணி. போலந்தில் பிறந்து
ஜெர்மனியில் வாழ்ந்தவர். மார்க்சியத்
தத்துவஞானி மற்றும் தலைவர். மார்க்சைப்
போலவே இவரும் ஒரு யூதர். இவர் பொருளியலில்
டாக்டர் பட்டம் பெற்றவர். ஜெர்மனியின்
ஆட்சியாளர்களால் படுகொலை செய்யப் பட்டார்.
47 வயது வரை மட்டுமே வாழ்ந்தாலும் மார்க்சிய
உலகில் அழியா இடம் பெற்றவர் ரோசா.

லெனின் ரோசா கருத்து மோதல் எந்தப் பொருள்
பற்றியது? கட்சி கட்டுவது (party building) பற்றியது.
இது குறித்து அறிய விரும்புவோர், "ரஷ்ய சமூக
ஜனநாயகத்தின் அமைப்புப்  பிரச்சினைகள்"
("Organisational questions of Russian Social Democracy") என்ற
1904ல் எழுதப்பட்ட ரோசாவின் கட்டுரையைப்
படிக்கவும். இது தமிழில் மொழிபெயர்க்கப்
படவில்லை. எனவே வாசகர்கள் ஆங்கில
மூலத்தைப் படிக்கவும்.

கட்சி கட்டுதல் பற்றிய லெனினின் முக்கியக்
கோட்பாடு இதுதான். பாட்டாளி வர்க்கத்தின்
முன்னணிப் படையாக இருப்போரைக் கொண்டு
(vanguard of the proletariat)  மையப்படுத்தப்
பட்ட கட்சி கட்டுவது என்பதே. இங்கு லெனின்
முன்வைத்த வேன்கார்டு (vanguard) என்ற
சொல்லாட்சியைக் கவனிக்கவும். மொத்தப்
பாட்டாளி வர்க்கத்திலும் உள்ள மிகவும்
முன்னணியான பகுதியினரையே லெனின்
குறிப்பிடுகிறார்.

இது மென்ஷ்விக்குகள் முன்வைத்த பரந்துபட்ட
கட்சி (broad party) என்ற கோட்பாட்டுக்கு முற்றிலும்
எதிரானது என்பதை ஏற்கனவே (இப்பொருள்
பற்றிய முந்திய கட்டுரையில்) பார்த்தோம்.

ரோசாவின் விமர்சனம் என்ன? "கட்சியின்
மத்தியக் கமிட்டியே கட்சியின் மெய்யான
மையக்கரு என்பதும் ஏனைய எல்லா
அமைப்புகளும் மத்தியக் கமிட்டியின்
கட்டளைகளை நிறைவேற்றப் பயன்படும்
அமைப்புகளே" என்பதுமான லெனினின்
கோட்பாட்டை ரோசா விமர்சித்தார்.

பாட்டாளி வர்க்கமே  சமூகத்தில் உள்ள
வர்க்கங்களில் ஆகப் புரட்சிகரமான வர்க்கம்
என்பதே மார்க்சின் போதனை. அந்தப் புரட்சிகர
வர்க்கத்திலும் வடிகட்டி ஒரு முன்னணிப்
படையைக் கொண்டு கட்சி கட்டுகிறோம்.
அந்தக் கட்சியிலும் மையக்கருவான
அமைப்பாக ஒரு மத்தியக் கமிட்டியை
உருவாக்குகிறோம். இவ்வாறு மிகவும்
குறுகிய சிறுபான்மையான (micro minority)
மத்தியக் கமிட்டிக்கு அனைத்துப்
பொறுப்புகளையும் அதிகாரத்தையும்
கொடுப்பது ஏற்புடையதல்ல என்று
கருதினார் ரோசா.

இதற்கு மாறாக, பாட்டாளி வர்க்கத்தின் பங்கையும்
திரளான பாட்டாளி வர்க்கத்தினரின் நேரடி
நடவடிக்கையையும்  (independent direct action of the
proletarian masses) வலியுறுத்தினார் ரோசா.
அனைத்தையும் மத்தியக் கமிட்டியே
தீர்மானிப்பது என்பது பாட்டாளி வர்க்கத்தின்
படைப்பாற்றலுக்கு இடமளிக்காமல் விடுவதாகும்
என்றும் ரோசா சுட்டிக் காட்டினார்.

இருப்பினும் லெனின் ரோசா இருவருக்கும் இடையில்
உடன்பாடான விஷயங்கள் நிறையவே இருந்தன.
பொதுவான சோஷலிச லட்சியங்களில் (socialist goals)
இருவரும் ஒன்றியே இருந்தனர். ரோசாவின்
மறைவின்போது (1919 ஜனவரி) லெனின் ரோசாவுக்கு
சிறப்பு மிக்க புகழாஞ்சலி செலுத்தினார்.

கட்சி கட்டுதல் என்பதைப் பொறுத்து
லெனின்-ரோசா விவாதம் மட்டுமல்ல, ஐரோப்பா
முழுவதும் பல்வேறு தளங்களில் பல்வேறு
விவாதங்கள் நடந்தன. ரஷ்யப் புரட்சிக்கு
முன்பான மார்க்சியத்தின் வரலாறு பற்றி
ஆழ்ந்து கற்றோர் இதை அறிந்திருப்பர்.

மார்க்சிய வரலாற்றில் கட்சி கட்டுதல் (party building)
என்ற பொருளில் இவ்வளவு பரந்த மற்றும்
ஆழமான (comprehensive and deep) விவாதம்
எழுந்ததற்குக் காரணம் என்ன?

மார்க்ஸ் காலத்திலேயே தொழிலாளி வர்க்கக்
கட்சிகள் ஐரோப்பாவின் பல நாடுகளில் இருந்தன.
மார்க்சின் ஜெர்மனியில் சமூக ஜனநாயகக்
கட்சி (SDP) இருந்தது. மார்க்சின் சீடர்களான
ஆகஸ்ட் பெபேல், வில்லம் லீப்னஹெட் ஆகியோர்
அக்கட்சியின் புகழ்பெற்ற தலைவர்களாக இருந்தனர்.
மேலும் ஜெர்மன் நாடாளுமன்றமான  "ரீச்ஸ்டாக்"கின்
தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட சோஷலிஸ்ட் உறுப்பினர்கள்
இவ்விருவரும். மேலும் ஐரோப்பாவின் பிற
நாடுகளிலும் தொழிலாளி வர்க்கக் கட்சிகள் இருந்தன.

என்றாலும், மனிதகுல வரலாற்றில் கம்யூனிஸ்ட்
கட்சி  என்ற கோட்பாடு (concept) முதன் முதலில்
லெனினால் மட்டுமே முன்வைக்கப் படுகிறது.
தான் உருவாக்க இருக்கும் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின்
ஒவ்வொரு அம்சத்தையும் மிகவும் பருண்மையாக
முன்வைத்தார் லெனின்.

அப்படியானால் மார்க்சும் எங்கல்சும் "கம்யூனிஸ்ட்
கட்சி கட்டுதல்" பற்றி திட்டவட்டமான வரையறை
எதுவும் தரவில்லையா? இதற்கான பதில் வியப்பைத்
தரும் விதத்தில் இல்லை என்பதே.

கம்யூனிஸ்ட் கட்சி கட்டுவது பற்றிய திட்டவட்டமான
வரையறை எதையும் மார்க்சும் எங்கல்சும்
தரவில்லை என்பது மட்டுமல்ல, கம்யூனிஸ்ட் கட்சி
கட்டலாமா என்ற கேள்விக்கு நேர் எதிரான
பதிலையே  மார்க்சும் எங்கல்சும் உறுதிபடத்
தெரிவித்து உள்ளனர்.

மார்க்சியத்தைக் கசடறக் கற்காதவர்களும்,
கொஞ்ச நஞ்சம் கற்றதைக்கூடச் சரியாகப் புரிந்து
கொள்ளாதவர்களும், கம்யூனிஸ்ட் கட்சி என்று
தனியாக ஒரு கட்சி தேவையில்லை என்ற மார்க்ஸ்
எங்கல்சின் போதனையைக் கேட்டு அதிர்ச்சி
அடையலாம். பாராயணவாதிகளாலும்
நுனிப்புல்லர்களாலும் மார்க்சைச் சரியாகப்
புரிந்து கொள்ள இயலாது.

ஆனால் மார்க்ஸ் எங்கல்சின் போதனையை
in letter and spirit புரிந்து கொண்டவர்களுக்கு, அதாவது
எழுத்து பூர்வமாக மட்டுமின்றி உணர்வு
பூர்வமாகவும் புரிந்து கொண்டவர்களுக்கு எவ்வித
அதிர்ச்சியும் ஏற்படுவதில்லை.

"ஒட்டுமொத்தப் பாட்டாளி வர்க்கத்தைப் பொறுத்து
கம்யூனிஸ்டுகளின் நிலை என்ன?" என்ற கேள்வியை
எழுப்பி அதற்கு பதிலும்  தருகின்றனர் மார்க்சும்
எங்கல்சும்.

"ஏனைய தொழிலாளி வர்க்கக் கட்சிகளுக்கு
எதிராக, கம்யூனிஸ்ட்டுகள் தங்களுக்கென்று
தனியாக ஒரு கட்சியை உருவாக்கிக் கொள்ள
மாட்டார்கள்"  என்று பிரகடனம் செய்தனர்
மார்க்சும் எங்கல்சும். In unequivocal terms, in unambigous
terms செய்யப்பட்ட பிரகடனம் இது.
( பார்க்க: கம்யூனிஸ்ட் அறிக்கை, 1848, அத்தியாயம்-2,
பாட்டாளிகளும் கம்யூனிஸ்ட்களும், முதல் பத்தி,
முதல் வாக்கியத்தில் இருந்து தொடர்ச்சியாக)

 மார்க்சியத்தின் மூல ஆவணங்களில் ஒன்று
கம்யூனிஸ்ட் அறிக்கை ஆகும் (Communist Manifesto).
உலகம்  முழுவதும் உள்ள கம்யூனிஸ்டுகள்
அனைவருக்குமான பிரகடனம் இது. இதில் மிகத்
தெளிவாகவும் தீர்மானமாகவும்
"கம்யூனிஸ்டுகள் தங்களுக்கென்று
ஒரு கட்சியை உருவாக்க மாட்டார்கள்" என்று
மார்க்சும் எங்கல்சும் பிரகடனம் செய்கின்றனர்.

ஆங்கில வாசகங்கள் இதோ!
In what relation do the Communists stand to the proletarians as a
whole?

The Communists do not form a separate party opposed to the other
working-class parties.
(Communist manifesto, Marx Engels, 1848, Proletarians and Communists)

மார்க்ஸ் எங்கல்ஸ் மேலும் கூறுகின்றனர்:

"அவர்கள் (கம்யூனிஸ்ட்டுகள்) தங்களுக்கென்று
குழுக்களுக்கே உரித்தான கோட்பாடுகள்
எதையும் சொந்தமாக உருவாக்கிக் கொள்ள
மாட்டார்கள்; அவற்றின் மூலம் பாட்டாளி
வர்க்க இயக்கத்திற்கு வடிவம் கொடுப்பதையோ
வார்த்தெடுப்பதையோ செய்ய மாட்டார்கள்".

(They have no interests separate and apart
from those of the proletariat as a whole. They do not set up any
sectarian principles of their own, by which to shape and mould
the proletarian movement.) Ibid.

தொடர்ந்து மார்க்ஸ் எங்கல்ஸ் கூறுவது:-

"ஒவ்வொரு நாட்டிலும் உள்ள தொழிலாளி வர்க்கக்
கட்சிகளின் மிகவும் முன்னேறிய மற்றும்
தீர்மானகரமான பகுதியினர் கம்யூனிஸ்டுகள்".

The Communists, therefore, are on the one hand, practically, the most
advanced and resolute section of the working-class parties of every country,
that section which pushes forward all others; on the other hand,
theoretically, they have over the great mass of the proletariat the
advantage of clearly understanding the line of march, the conditions,
and the ultimate general results of the proletarian movement.
The immediate aim of the Communists is the same as that of all other
proletarian parties: formation of the proletariat into a class, overthrow
of the bourgeois supremacy, conquest of political power by the proletariat.

வாசகர்கள் முழுப்பகுதியையும் படித்துப் பார்க்க
வேண்டும்.புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

பாட்டாளிகளை ஒன்று படுத்தி ஒரு வர்க்கமாக
உருவாக்குவதன் மூலம், பூர்ஷ்வா வர்க்க
ஆட்சியை வீழ்த்தி அரசியல் அதிகாரத்தைக்
கைப்பற்ற முடியும் என்று மார்க்சும் எங்கல்சும்
கருதினர். எனவே கம்யூனிஸ்டுகளுக்கு
கட்சி என்ற ஒரு அமைப்பு தேவையில்லை
என்று மார்க்சும் எங்கல்சும் கருதினர்.

இதற்கு மாறாக, கம்யூனிஸ்டுகளுக்கு உருக்குப்
போன்ற உறுதியுடன் கூடிய ஒரு கட்சி வேண்டும்
என்ற கோட்பாட்டைக் கொண்டிருந்தார் லெனின்.
அதைச் செயல்படுத்தி வெற்றியும் அடைந்தார்
லெனின். எனவேதான் மார்க்சிய வரலாற்றில்
கட்சி  கட்டுதல் (party building) என்ற கோட்பாடு
லெனினின் பங்களிப்பு என்று மார்க்சிய
ஆய்வாளர்களால் ஏற்கப் படுகிறது.

மார்க்சியத்தைக் கற்பதற்கும் கற்பிப்பதற்கும்
மார்க்சிய வேடம் தரித்துள்ள சில குட்டி
முதலாளித்துவ அற்பர்கள் பெருந்தடையாக
உள்ளனர். நுனிப்புல்லர்களும் பாராயணவாதிகளும்
கட்சி அணிகள் மார்க்சியம் கற்பதற்குப்
பெருந்தடையாக உள்ளனர். அவர்களை அம்பலப்
படுத்தி முறியடிப்பதன் மூலமே மார்க்சியக்
கல்வியைப் பரவலாக்க இயலும்.
*****************************************************


 

Rosa Luxemburg (1871-1919) was an outstanding figure in the Polish and German working class movement. She was the leader of the left wing of the Second International. Rosa was one of the sponsors of the International Group in Germany, subsequently renamed the Spartacus Group and then the Spartacus League. She was one of the leaders of the revolutionary German workers during the November 1918 revolution and took part in the Inaugural Congress of the Communist Party of Germany. Rosa was arrested and murdered in January 1919.

Relations between Rosa and Lenin present a very complicated picture. They engaged in bitter polemics over the specific questions of the Russian revolution but shared the common platform of internationalist revolutionary social-democracy. Both waged a staunch struggle against the renegades of the Second International during the imperialist war. Lenin paid rich tributes to Rosa< describing her as one of the finest representatives of the Third International.

Of late, there has been a good deal of revival of Rosa Luxemburg in Western Marxist circles. In our country too, representatives of various trends of thought are frequently making use of Rosa's writings in support of their own concepts. Sharad Joshi, the leader of the farmers' movement, refers to Rosa's The Accumulation of Capital to prove his point that the realisation of surplus value produced in industrial sector is possible only through internal colonisation of the agricultural sector.

According to some socialist authors, the bureaucratic distortions in Soviet Russia, most glaringly revealed through Gorbachev's reforms, owe their origin to the 'undemocratic process' of seizure of power by Bolsheviks in November 1917 and to the Leninist methodology of putting excessive emphasis on centralism, an apprehension expressed by Rosa in her manuscripts written in prison in 1918.

Then again Rosa< is extolled for her opposition to Lenin's 'ultra-centrist' approach to party building.

In short, behind this revival of Rosa Luxemburg, there appears to be a conscious attempt to pit Rosa against Lenin. We must, therefore, have a look at the multi-faceted relationship between Rosa and Lenin -- their sharp differences as well as their internationalist proletarian unity -- and see how it evolved in different phases of the international working class movement.

1. Rosa Luxemburg in her famous book Die Akkumulation Das Capitals, published in 1913, contradicted Marx and advanced the thesis that surplus value produced in the capitalist sector is realised in the pre-capitalist sector through the mechanism of colonisation of backward regions and countries.

Let us see how Marx visualised the realisation of surplus value. According to Marx, the total product of a capitalist country consists of the following three parts: (a) constant capital, (b) variable capital, and (c) surplus value. Furthermore, Marx distinguished between the two major departments of capitalist production, namely, Department I where the production of means of production takes place, and Department II where articles of consumption are produced.

Now, only a part of the surplus value is embodied in articles of consumption; the rest is contained in the means of production. The surplus value embodied in the means of production is 'consumed' by capitalists themselves, and takes the shape of constant capital for extended reproduction. This is the essence of the capitalist mode of production where at the end of every cycle constant capital increases and unlimited expansion of productive forces takes place. The home market, in capitalist society, grows not so much on account of articles of consumption as on account of means of production. This is what is called Marx's theory of realisation.

Growth of foreign market is a product of historical conditions which appeared at a certain epoch of development of capitalism. Introducing the role of foreign trade means nothing more than considering a few capitalist countries together, instead of a single country. This does in no way effect the essential process of realisation.

As far as the peasantry creating a market for capitalism is concerned, it does so only to the extent that it is differentiated into classes of the capitalist society, namely the rural bourgeoisie and the rural proletariat. These classes are very much part of the same capitalist society. If the capitalist farming sector develops at a slower pace than the industrial sector, and if serious imbalances prevail in the prices of industrial and agricultural commodities, this is related to the theory of formation of capitalist society and has nothing to do with the theory of realisation in capitalist society.

Lenin, while referring to a review of Rosa's book which appeared in Bremer-Burger Zeitung, wrote to the editor, "I am very pleased to see that on the main points you came to the same conclusion as I did in the polemic with Tugon-Bernovsky and Volkstumler 14 years ago, namely, that the realisation of surplus value is possible also in a "purely capitalist" society. I have not yet seen Rosa Luxemburg's book but theoretically you are quite correct on this point. It seems to me, though, that you have placed insufficient emphasis on a very important passage in Marx, namely, where Marx says that in analysing annually produced value, foreign trade should be entirely discarded. The "dialectics" of Luxemburg seems to me (judging also from the article in Leipziger Volkezeitung) to be eclecticism". (Vol. 43, Jan. 1913). And again in a letter to L.B. Kamenev (Vol. 35) Lenin wrote, "I have read Rosa's new book The Accumulation of Capital. She has got into a shocking muddle. I am very glad that Pannekoek, Eckstein and O. Bauer have all with one accord condemned her, and said against her what I said in 1899 against the Narodniks.

2. Rosa Luxembourg in an article entitled The National Question and Autonomy, published in 1908-09 opposed the right of nations to self-determination i.e. the right to secede. Countering Kautsky's idea that the national state is the form most suited to present day conditions ... and that the multinational states are always those whose internal constitution has for some reason or other remained abnormal or underdeveloped, Rosa wrote, This 'best' national state is only an abstraction, which can easily be developed and defended theoretically, but which does not correspond to reality". She put forth arguments to the effect that the 'right to self-determination' of small nations is made illusory by the development of the great capitalist powers and imperialism.

Lenin in his polemic with Rosa pointed out, "For the question of the political self-determination of nations and their independence as states in bourgeois society, Rosa

Luxemburg has substituted the question of their economic independence". (Right of Nations to Self-determination, Vol. 20.)

Lenin referred to Asia and showed that the only country where the conditions for the most complete development of commodity production have been created is Japan, which is an independent national state.

Lenin said, "The national state is the rule and the 'norm' of capitalism, the multinational state represents backwardness or is an exception". (ibid.)

Rosa objected to the demand for independence of Poland from Russia, and argued that Poland had made rapid industrial development, precisely because its manufactured goods were marketed in Russia. She instead opted for autonomy for Poland, that too as an exception.

Lenin said, "If in a country whose state system is distinctly pre-capitalist there exists a nationally demarcated region where capitalism is rapidly developing, then the more rapidly that capitalism develops, the greater will be the antagonism between it and the pre-capitalist state system, and the more likely will be the separation of the progressive region from the whole with which it is connected not by "modern capitalistic", but by 'Asiatic despotic' ties" (ibid.).

Rosa objected to the inclusion of clause 9 (which dealt with the right of nations to self-determination) in the RSDLP programme, saying "Clause 9 gives no practical lead on the day-by-day policy of the proletariat, no practical solution of national problems".

On the question of 'practicality' Lenin had this to say: "The bourgeoisie always places its national demand in the forefront. and does so in a categorical fashion. With the proletariat, however, these demands are subordinated to the interests of the class struggle. Theoretically, you cannot say in advance whether the bourgeois democratic revolution will end in a given nation seceding from another nation, or in its equality with the latter; in either case, the important thing for the proletariat is to ensure the development of its class. .... That is why the proletariat confines itself, so to speak, to the negative demand for recognition of the right to self-determination, without giving guarantees to any nation, and without undertaking to give anything at the expense of another nation. This may not be 'practical', but it is in effect the best guarantee for the achievement of the most democratic of all possible solutions" (Ibid.).

Rosa was carried away by the struggle against nationalism in Poland and in her anxiety not to assist the nationalist bourgeoisie of Poland, rejected the right to secession in the programme of the Marxists in Russia. Supporting the right to secession, according to Rosa, is tantamount to supporting the bourgeois nationalism of the oppressed nations.

Lenin pointed out that the bourgeois nationalism of any oppressed nation has a general democratic content that is directed against oppression, and it is this that we unconditionally support. At the same time, Lenin stressed, we must oppose any tendency towards national exclusiveness.

Lenin added, "It is not difficult to understand that the recognition by the Marxists of the whole of Russia, and first and foremost by the great Russians, of the right of nations to secede in no way precludes agitation against secession by Marxists of a particular oppressed nation, just as the recognition of the right to divorce does not preclude agitation against divorce in a particular case" (ibid.).

For Lenin, however, "the right to self-determination is an exception to the general premise of centralisation. This exception is absolutely essential in view of reactionary Great-Russian nationalism; and any rejection of this exception is opportunism (as in the case of Rosa Luxemburg); it means foolishly playing into the hands of reactionary Great-Russian nationalism. But exception must not be too broadly interpreted. In this case, there is not and must not be anything more than the right to secede." (Letter to S.G. Shahnmyan, Vol. 19).

Lenin and Rosa, both being Marxists, were at one on the question that all the major and important economic and political questions of a capitalist society must be dealt with exclusively by the central parliament of the whole country concerned, not by the autonomous bodies of the individual regions. Lenin said, "Marxists will never, under any circumstances, advocate either the federal principle or decentralisation. The great centralised state is a tremendous historical step from medieval disunity to the future socialist unity of the whole world, and only via such a state (inseparably connected with capitalism), can there be any road to socialism". (Critical Remarks on the National Question, Vol. 20).

Lenin emphasised that in advocating centralism Marxists advocate exclusively democratic centralism. Democratic centralism demands local self-government with autonomy to every region having any appreciably distinct economic and social features, populations of a specific national composition etc.

In a letter to Shahnmyan (Vol. 19) Lenin wrote, "Right to autonomy? Wrong again. We are in favour of autonomy for all parts; we are in favour of the right to secession (and not in favour of everyone's seceding). Autonomy is our plan for organising a democratic state. Secession is not what we plan at all. We do not advocate secession. In general, we are opposed to secession". According to Lenin, "The principle of centralism, which is essential for the development of capitalism is not violated by this (local and regional) autonomy, but on the contrary is applied by it democratically, not bureaucratically. The broad, free and rapid development of capitalism would be impossible, or at least greatly impeded, by the absence of such autonomy, which facilitates the concentration of capital, the development of the productive forces, the unity of the bourgeoisie and the unity of the proletariat on a country-wide scale; for bureaucratic interference in purely local (regional, national and other) questions is one of the greatest obstacles to centralism in serious, important and fundamental matters in particular' (Critical Remarks on the National Question, Vol. 20).

On this premise Lenin castigated Rosa for her insistence that the demand for autonomy was applicable only to Poland and only by way of exception, and asked, "Why national areas with populations, not only of half-a-million, but even of 50,000 should not be able to enjoy autonomy, why such areas should not be able to unite in the most diverse ways with neighbouring areas of different dimensions into a single autonomous 'territory' if that is convenient or necessary for economic intercourse?" (Ibid.).

3. In 1903, after the second Congress of RSDLP, on the one hand, the Party was formally united, but on the other, it split into 'majority' (Bolsheviks) and 'minority' (Mensheviks). Immediately after the Congress the principles involved in this division were obscured by squabbling over co-option. The minority refused to work under the control of the central institutions unless the three ex-editors were again co-opted. In this fight, which lasted for two months the 'minority' used the weapons of boycott and disruption of the Party. The minority refused even to accept Lenin and Plekhanov's proposal to put forth their point of view in Iskra, the central organ of the Party, and resorted to personal insults and abuse against members of the central bodies autocrats, bureaucrats, gendarmes, liars etc. They were accused of suppressing individual initiative and wanting to introduce slavish submission, blind obedience and so on. Plekhanov, though he condemned the minority's anarchistic viewpoint, came out with an article What Should Not Be Done where he said that fighting revisionism did not necessarily mean fighting the revisionists. He further said that one should not always fight the anarchistic individualism so deeply ingrained in the Russian revolutionary, that at times some concessions were a better way to subdue it and avoid a split. Lenin could not share Plekhanov's view and resigned from the editorial board. Minority editors were co-opted. Lenin's offer to conclude peace on the basis of the minority keeping the central organ and the majority the central committee was rejected. The minority conducted its entire fight in the name of 'principled' struggle against bureaucracy, ultra-centralism, formalism, etc. It was at this juncture that Lenin wrote his famous book One Step Forward, Two Steps Back and analysing the Congress debates showed that the new division between Bolsheviks and Mensheviks was only a variant of the old division into the proletarian revolutionary and intellectual-opportunist wing of the Party.

Rosa Luxemburg's sympathies lay entirely with Mensheviks and she criticised Lenin's book as a clear and detailed expression of the point of view of 'intransigent centralism'. Rosa felt that there were no two opinions among the Russian Social-Democrats as to the need for a united Party, and that the whole controversy was over the degree of centralisation. She condemned Lenin for advocating 'ultra-centralism' and stressed that centralisation should be gradual.

Lenin in his reply to Rosa Luxemburg pointed out that controversy in the Russian Party "has principally been over whether the Central Committee and Central Organ should represent the trend of the majority of the Party Congress or whether they should not....does the comrade consider it normal for supposed Party Central Institutions to be dominated by the minority of the Party Congress? Can she imagine such a thing? Has she ever seen it in any Party?" (Vol. 7).

"Comrade Luxemburg fathers on me the idea that all the conditions already exist in Russia for forming a large and extremely centralised Party. Again an error of fact. Nowhere in my book did I voice such an idea, let alone advocate it. The thesis I advanced expressed and expresses something else. I insisted, namely, that all the conditions already existed for expecting Party Congress decisions to be observed, and that the time was past when a Party institution could be supplanted by a private circle. I brought proof that certain academics in our Party had shown themselves inconsistent and unstable, and that they had no right to lay the blame for their own lack of discipline upon the Russian proletarians. The Russian workers have already pronounced repeatedly, on various occasions, for observance of the Party Congress decisions (Ibid.)

Lenin charged Rosa with ignoring the concrete facts of struggle in RSDLP and indulging in abstraction, thereby perverting Marxian dialectics.

Afterwards, however, Rosa Luxemburg and Karl Kautsky were won over to the point of view of the Bolsheviks. Lenin said in 1909, "They were won over because the Bolsheviks upheld, not the letter of their own, definitely their own factional theory, but the general spirit and meaning of revolutionary Social-Democratic tactics." (Faction of Supporters of Otzovism and God-Building, Vol. 16).

4. The 1905 revolution in Russia brought to the fore the practical experience of Soviet power and the dictatorship of the proletariat. In contrast to the Mensheviks, Rosa immediately realised its significance and made a critical analysis of the same in meetings and in the press.

5. Rosa and Lenin again in 1913 on the question of the approach towards liquidators parted ways.

Rosa considered that what was going on in the Russian Party was nothing but the chaos of factional strife. She blamed the Leninist group for being most active in fomenting split. Rosa felt that differences in the Russian Party did not preclude the possibility of joint activities and it was possible to restore unity through agreement and compromises. She made a proposal on similar lines to the International Socialist Bureau in December 1913.

Lenin sharply differed from this opinion and reiterated that what was going on in Russia in no way resembled the chaos of factional strife, but was rather a struggle against liquidators. Lenin claimed that it was through this struggle only that a genuine workers social-democratic Party was being built up and already the overwhelming majority of class conscious workers -- four-fifths of them -- had been won over to the Party position.

In his report to the Brussels Conference, Lenin quoted from the 1908 Party resolution which had defined liquidationism as, "an attempt on the part of some of the Party intelligentsia to liquidate the existing organisation of the RSDLP and to substitute for it an amorphous organisation acting at all cost within the limits of legality, even at the cost of openly abandoning the programme, tactics and traditions of the Party". (Vol. 20).

Lenin further said. "Nowhere in Western Europe has there ever been, nor can there ever be, a question of whether it is permissible to bear the title of Party member and at the same time advocate the dissolution of that Party, to argue that the Party is useless and unnecessary, and that another Party be substituted for it. Nowhere in Western Europe does the question concern the very existence of the Party as it does with us i.e. whether that Party is to be or not to be.

"This is not disagreement over a question of organisation, of how the Party should be built, but disagreement concerning the very existence of the Party. Here, conciliation, agreement and compromise are totally out of question.

6. With the advent of the imperialist war, Kautskyites, who dominated the Second International and the German Social-Democratic Party, took the social-chauvinist position and advocated support to one's own bourgeoisie in the predatory war. Rosa Luxemburg came out strongly against this line and called German social-democracy a stinking corpse.

When in Russia Mensheviks sanctioned Kerensky's offensive Rosa severely condemned them for diluting the internationalist content of the Russian revolution.

Lenin hailed Rosa as a great internationalist and both worked together towards the formation of a new International, after the collapse of the Second International.

7. Rosa had certain apprehensions about the November 1917 revolution where Bolsheviks seized power. She had her reservations about the process of seizure of power, which she felt was undemocratic, and about the Leninist mode of excessive emphasis on centralism. Rosa felt that it would stifle the initiative of the workers from below and would give rise to bureaucratic distortions. Such views are contained in her manuscripts written in prison in 1918.

However, Clara Zetkin, who knew Rosa very closely, has testified that after her release from prison in December 1918, she had realised that her views were wrong and were based on insufficient informations.

8. Rosa Luxemburg and Karl Liebknecht conducted a sharp political struggle against social-democratic traitors in Germany, reorganised the German Communist Party and stood at the forefront of the November 1918 revolution in Germany.

On Jan. 15, 1919 Rosa and Karl were murdered in cold blood by the white guards with the connivance of the government of Social-Democrats.

In a protest rally following their murder Lenin gave the following speech, "Today the bourgeoisie and the social-traitors are jubilating in Berlin -- they have succeeded in murdering Karl Liebknecht and Rosa Luxemburg. Elbert and Scheidemann who for four years led the workers to the slaughter for the sake of depredation, have now assumed the role of butchers of the proletarian leaders. The example of the German revolution proves that democracy is only a camouflage for bourgeois robbery and the most savage violence. Death to the butchers."

In 1922 when Paul Levi, a German Menshevik, planned to republish precisely those writings of Rosa Luxemburg where she had differed with Lenin, Lenin commented that Paul Levi's intention was to get into the good graces of the bourgeoisie and the leaders of the Second and the Second -and -half-Internationals.

Lenin wrote, "We shall reply to this by quoting two lines from a Russian fable, 'Eagles may at times fly lower than hens but hens can never rise to the height of eagles'. Rosa Luxemburg was mistaken on the question of the independence of Poland; she was mistaken in 1903 in her appraisal of Menshevism; she was mistaken on the theory of accumulation of capital; she was mistaken in July 1914, when, together with Plekhanov, Vandervelde, Kautsky and others she advocated unity between the Bolsheviks and Mensheviks; she was mistaken in what she wrote in prison in 1918 (She corrected most of these mistakes at the end of 1918 and the beginning of 1919 when she was released). But inspite of her mistakes she was and remains for us an eagle. And not only will Communists all over the world cherish her memory, but her biography and her complete works will serve as useful manuals for training many generations of communists all over the world. 'Since August 4, 1914, German social-democracy has become a stinking corpse' -- this statement will make Rosa Luxemburg's name famous in the history of the international working class movement. And, of course, in the backyard of the working class movement, among the dungheaps, hens like Paul Levi, Scheidemann, Kautsky and all their fraternity will cackle over the mistakes committed by the great Communist". (Notes of a Publicist, Vol. 33).

This is the best tribute to the memory of Rosa Luxemburg and it sums up everything.

---

Vinod Mishra Internet Archive 

Lenin  versus Rosa Luxemberg party building
--------------------------------------------------

In 1922 a heated controversy on Rosa Luxemburg’s manuscript “The Russian Revolution” arose in the Communist Party of Germany (KPD) and in the Communist International (KI). Paul Levi, a close friend of Rosa and since March 1919 leader of the KPD, criticised publicly the participation of the Central Committee in the March 1921 uprising in Middle Germany^[1] and called it a putsch especially since some Russian advisors from the KI had urged the action. Already expelled from the KPD he published at the end of 1921 the manuscript “The Russian Revolution” by Rosa Luxemburg using it as a propaganda weapon against his opponents. On the one hand Levi emphasized Luxemburg’s critical remarks on the Bolshevik policy in 1918. On the other hand Luxemburg’s old friends Clara Zetkin and Adolf Warski assured that Rosa had given up her critical position against Lenin and the Bolsheviks in the last weeks of her life between the German November Revolution 1918 and her death on January 15, 1919.^[2] Since 1922 this discussion was continued many times in all variations with the culmination in 1931 when Stalin condemned Luxemburg and her followers as half-Mensheviks. After World War II this negative attitude was smoothed slowly in the European communist countries (mainly in East Germany) especially since the 1960s and more since the 1970s while in the western European countries Rosa Luxemburg was sometimes discriminated as a Bolshevik communist and sometimes used as propaganda weapon against state communism.^[3]

Since the cold war is over now and most relevant archives of the former communist states are open for all scholars we have the chance to collect, check and evaluate the facts on Rosa Luxemburg’s opinion concerning Lenin’s party concept on a basis of rich materials.

“Organizational Questions of Russian Social Democracy” (1904) and
“Credo: On the State of Russian Social Democracy” (1911)
Already in her 1904 essay “Organizational Questions of Russian Social Democracy” Luxemburg makes clear the fundamental difference between her basic democratic position and Lenin’s ultra centralistic party concept. She sharply criticises Lenin’s notion “the Central Committee emerges as the real active nucleus of the party; all the remaining organizations are merely its executive instruments.”^[4] In contrast to this Luxemburg emphasizes the role of the proletarian masses: “The social democratic movement is the first movement in the history of class societies to be premised in its every aspect and in its whole development on the organization and the independent direct action of the masses.”^[5] For Luxemburg the ultra centralistic concept neglects the creativity of the proletarian masses, it is “imbued, not with a positive creative spirit, but with the sterile spirit of the night-watchman state. His line of thought is concerned principally with the control of party activity and not with its fertilization, with narrowing and not with broadening, with tying the movement upand not with drawing it together.”^[6] Luxemburg concludes her 1904 essay with a phrase which was often used in political debates from the 1920s till the 1950s or even later by anti-Stalinist socialists: “…the mistakes that are made by a truly revolutionary workers’ movement are, historically speaking, immeasurably more fruitful and more valuable than the infallibility of the best possible ‘Central Committee’.”^[7]

In a more moderate way she repeats her critique of Lenin’s party concept in her long 1911 manuscript with a plea for the unity of the Russian Social Democratic Party which Rosa Luxemburg’s SDKPiL (Social Democratic Party of the Kingdom of Poland and Lithuania), the Bolsheviks, several Menshevik groups, the Trotsky partisans, the Jewish Bund and some more socialist groups belonged to.^[8] She characterizes Lenin’s inner party policy as “inclination to resolve problems and difficulties in the development of the Russian Party mechanistically, with fists and knives …”^[9]excluding the inner party opponents without discussion. In contrast to Lenin’s emphasis on organizational solutions Rosa Luxemburg favours the political discussion on tactical and strategic socialist issues and goals as a necessary clarifying process.^[10] On the one hand Luxemburg sees a “significant gulf” separating her party the SDKPiL from the Mensheviks^[11] on the other hand she repeats that like in 1904 and again in the Russian Revolution of 1905/06 her party is “in serious opposition to the Bolshevik line … against the organizational centralism of Lenin and his friends, because they wanted to secure a revolutionary direction for the proletarian movement by swaddling the party, in a purely mechanistic fashion, with an intellectual dictator from the central party Executive.”^[12]

“The Mass Strike, the Political Party, and the Trade Unions” (1906)Luxemburg’s concept of the role of a socialist party and the masses was also in contrast to the bureaucratic attitude of the German Social Democratic Party and of the German unions as we can recognize from her booklet “The Mass Strike, the Political Party, and the Trade Unions” published at the end of 1906. As conclusions from her personal experience as an activist in the first Russian revolution of 1905/06 she confirms the importance of mass actions – especially the mass strike - and defines the essentials for her further political writings and activities: The party leaders should neither wait passively for a revolutionary development nor should they merely give orders for the start of a mass strike but they must take over the political leadership in encouraging the readiness of the workers with speeches driving things forward.

As the experience of the first Russian revolution had shown the spontaneity of the masses played an important role for the rise and decline of a revolutionary development.^[13] Putting the emphasis on the spontaneous action of the masses and on a forward driving agitation, not on the organizational party work and on a given order of the leadership Luxemburg was in contrast to the bureaucratic attitude of the German Social Democratic Party und the German unions and also – concerning the role of the masses – in contrast to Lenin’s ultra centralistic attitude.

The Junius Pamphlet – “The Crisis in German Social Democracy” (1915)Even more significant for her basic democratic conviction are her statements in the Junius Pamphlet with its convincing and impressive plea for a socialist peace policy which she wrote in the spring of 1915: “Revolutions are not ‘made’ and great movements of the people are not produced according to technical recipes that repose in the pockets of the party leaders. Small circles of conspirators may organize a riot for a certain day and a certain hour, can give their small group of supporters the signal to begin. Mass movements in great historical crises cannot be initiated by such primitive measures… The existing degree of tension between the classes, the degree of intelligence of the masses and the degree or ripeness of their spirit of resistance – all these factors, which are incalculable are premises that cannot be artificially created by any party…The great historical hour itself creates the forms that will carry the revolutionary movements to a successful outcome, creates and improvises new weapons, enriches the arsenal of the people unknown and unheard of by the party and its leaders.”^[14]

Manuscript “The Russian Revolution” (September/October 1918)This basic democratic orientation was also the starting point for Luxemburg’s criticism of the Bolshevik policy in Russia in 1918 written down in her famous manuscript on the Russian revolution. For Luxemburg the dictatorship of the proletariat is “the work of the class and not of a little leading minority in the name of the class – that is, it must proceed step by step out of the active participation of the masses…”^[15] And she confirms this view: “The whole mass of the people must take part of it [the development of a socialist society, OL]. Otherwise, socialism will be decreed from behind a few official desks, by a dozen intellectuals. Public control is indispensable necessary. Otherwise the exchange of experiences remains only with the closed circles of the officials of the regime. Corruption becomes inevitable.”^[16] Therefore Luxemburg rejects “the use of terror in so wide an extent by the Soviet government” especially since the Bolshevik politicians developed it as a theoretical system recommending it to the international proletariat as a socialist model.^[17] And she pleads for freedom of press, of free association and assemblage as essentials for the “rule of the broad mass of the people…”^[18]

It is evident that Luxemburg‘s basic democratic arguments go in a straight line from her criticism in the 1904 essay “Organizational Questions of Russian Social Democracy”, in the 1906 mass strike pamphlet, in the 1915 Junius booklet to the 1918 manuscript on the Russian revolution.

Three important questions remain:

• Did the other leaders of the “Spartacus Group” (from November 11, 1918 on named “Spartacus League”), the group around Rosa Luxemburg, the later Communist Party of Germany, share her criticism on the Bolshevik policy?
• Did Luxemburg change her critical attitude towards the political practice of the Bolshevik in the months after having written “The Russian Revolution”?
• Did Rosa Luxemburg after the Russian October Revolution in 1917 show hostility against the Bolsheviks as sometimes assumed or did she practise critical solidarity to the Russian comrades?

The Attitude of the other Spartacus LeadersIt is well known that Clara Zetkin and Franz Mehring publicly defended the Bolsheviks in many essays.^[19] Paul Levi opposed Luxemburg’s critical view in September and October 1918 while in the 1920s he used Luxemburg’s arguments against the communist in Germany and in Moscow.^[20] Karl Liebknecht sent a clandestine letter from his place of confinement in summer of 1918 asking not to publish his remarks critical of the Bolsheviks.^[21] Leo Jogiches Luxemburg’s personal and political friend since the early 1890s and the important Spartacus leader during war time expressed his differences with the Bolsheviks very clearly to a Polish comrade in late November 1918.^[22] And Käte Duncker another very engaged intelligent leader expresses her disappointment in a letter to her husband: “.. but a system, which is only able to keep its power, in declaring the terror as a matter of principle; a system in which non concerned persons are shot as hostages, this cannot survive...”^[23]As Angelica Balabanova the secretary of the left International Socialist Commission experienced during her Berlin stay in the middle of October 1918 privately the Spartacus leaders disagreed with the terror in Russia.^[24] These facts show that Luxemburg was not isolated within the Spartacus leadership because of her critical attitude towards the Bolsheviks.

The Question of Luxemburg’s Possible Change of ViewIn the already mentioned heated debate in the 1920s Rosa Luxemburg’s old Polish friend and political colleague Adolf Warski published a letter he had received from her in December 1918 in which she explains the withdrawal of her objections towards the Bolshevik policy. But this fragment of a letter is quoted by Warski by heart [!!!] while the original text was never published. Thus, it cannot be used as a subject of serious scientific research or as proof of Luxemburg’s change of mind.^[25] But there is an undated handwritten report by her Polish party comrade H. Walecki a founding member of the Communist Party of Poland who had long talks with Rosa Luxemburg at the end of November or the beginning of December 1918 in Berlin. He tells: “She emphasized again the issues separating her [from the Bolsheviks] on the agrarian question, the question of nationalities, and the question of terror.”^[26]

But most clearly the Spartacus program shows that Luxemburg kept her old view concerning the majority principle in a socialist democracy with broad active participation of the proletarian masses. She wrote it in early December 1918 and it was accepted as the program of the KPD at the founding conference at the end of December 1918. She rejects any kind of socialist minority government and the practice of suppression and terror. Proletarian terror should be used only as strictly defensive weapon against counterrevolutionary attacks.^[27] Just for these parts of the program concerning the revolutionary power Paul Frölich then a follower of Lenin protested against these sentences at the founding conference of the KPD because he assumed this as a hidden criticism towards the Bolsheviks.^[28] Altogether we see that Luxemburg kept her basic democratic thread even in the stormy hectic weeks of the German revolution.

Hostility against the Bolsheviks or critical solidarity with the Russian comrades?Luxemburg was well aware of the most difficult situation in which the Bolsheviks tried to realize socialism. But in spite of this she saw the necessity to remind them of socialist principles and to criticise their errors. “… but fully to keep silent is impossible,” as she wrote to her Polish comrade Bratman in September 1918.^[29] On the other hand in the manuscript on the Russian revolution she praises the Bolsheviks for the first seizure of power by a socialist party to realize socialism hoping that a successful socialist revolution in Central und Western Europe would correct the wrong developments in Russia.^[30] These lines in her manuscript on the Russian revolution and later on her appreciation and defence of the Russian revolutionaries and the Bolsheviks in her speech at the KPD founding conference^[31] seem to be honest and show Luxemburg’s critical solidarity with the Bolsheviks.

Though rejecting the founding of a Communist International in early 1919 because of the lack of real communist mass parties in central and western Europe the Spartacus leadership communicated with Lenin. In December 1918 Luxemburg and her leading comrades sent their close follower Eduard Fuchs with oral messages to Moscow.^[32] This was continued after her death by her comrade Leo Jogiches sending a letter to Lenin in early February 1919 with a report on the KPD development and a request for further financial help.^[33] Looking at Luxemburg’s writings and letters in 1918 it seems that Rosa Luxemburg shared Jogiches’ opinion which he expressed in a letter very critical of the Bolsheviks to Sophie Liebknecht in September 1918. There he characterized the socialist Russia governed by Lenin and the Bolsheviks as “a crippled, but yet after all our child.”^[34]

Final Remarks:Rosa Luxemburg’s criticism of Lenin’s ultra centralistic party concept in 1904 and in 1918 was not an occasional polemic due to a special political situation but has its origin in the fundamental differences on the way to realize socialism. Otherwise Luxemburg recognized that the Bolsheviks had made as the first party the successful attempt for a socialist revolution. And she was hoping that the Bolsheviks would change the methods she criticised if the European or at least the German revolution were to succeed. Luxemburg and the Bolsheviks had in common the socialist goal but differed in the method of realisation. For Rosa Luxemburg socialism could not be realised except in a process with complete freedom for all proletarians, without suppression of the ones thinking differently. This was for her the implicit prerequisite for assuring the most active and creative participation of the working class in developing a socialist society with equal social, economic and political rights for all citizens.

It is a tragedy for the development of the socialist or communist movement (probably even for the European and world history) that Luxemburg’s way of socialism was strongly weakened in 1919 and in the following years by her murder and the murder of many of her comrades by the reactionary forces in Germany, and further on also by the Stalinist terror. But Rosa Luxemburg’s ideas of a humanist and libratory socialism could not be killed, they are still alive.

[1] Original: Mitteldeutschland, the region around Halle and Merseburg, by then at the heart of Germany, now eastern Germany.

[2] Rosa Luxemburg: Die russische Revolution. Eine kritische Würdigung, aus dem Nachlaß, hrsg. und eingeleitet von Paul Levi, Berlin 1922; the text of the original manuscript in: Rosa Luxemburg: Gesammelte Werke, Bd. 4, August 1914 bis Januar 1919, hrsg. von der Rosa-Luxemburg-Stiftung Gesellschaftsanalyse und Politische Bildung e. V., wissenschaftliche Betreuung der 6. Auflage: Annelies Laschitza, 6., überarbeitete Auflage, Berlin 2000 (further quoted: Rosa Luxemburg: GW, Bd. 4), pp. 332-365. Adolf Warski: Rosa Luxemburgs Stellung zu den taktischen Problemen der Revolution, Hamburg 1922 (further quoted: Warski). Clara Zetkin: Um Rosa Luxemburgs Stellung zur russischen Revolution, Hamburg 1922. Peter Nettl: Rosa Luxemburg, Köln/Berlin 1965, pp.752-755, also: pp. 680-682.

[3] Annelies Laschitza: Zum Umgang mit Rosa Luxemburg in Vergangenheit und Gegenwart, in: BZG – Beiträge zur Geschichte der Arbeiterbewegung, Jg. 33 (1991), H.4, pp. 435-452; Klaus Kinner: Die Luxemburg-Rezeption in KPD und Komintern, in: Rosa Luxemburg im internationalen Diskurs. Internationale Rosa-Luxemburg-Gesellschaft in Chicago, Tampere, Berlin und Zürich (1998-2000), hrsg. von Narihiko Ito, Annelies Laschitza, Ottokar Luban, Berlin 2002, pp. 191-200; Ottokar Luban: Die Stellung der SED zu Rosa Luxemburg, in: ibd., pp. 156-160; Gilbert Badia: Rosa-Luxemburg-Rezeption im 20. Jahrhundert, in: ibd., pp.174-190; Hermann Weber: Rosa Luxemburg zwischen Ost und West: Instrumentalisierung im Kalten Krieg bis 1990, in: Mitteilungsblatt des Instituts für soziale Bewegungen [Ruhruniversität Bochum], Nr.29/2003, pp. 7- 18.

[4] The Rosa Luxemburg Reader, edited by Peter Hudis & Kevin B. Anderson, New York 2004 (further quoted: Rosa Luxemburg Reader), p. 250; Rosa Luxemburg: Gesammelte Werke, Bd. 1, 1893-1903, 2. Halbband, hrsg. von der Rosa-Luxemburg-Stiftung Gesellschaftsanalyse und Politische Bildung e. V., wissenschaftliche Betreuung der 7. Auflage: Annelies Laschitza, 7., überarbeitete Auflage, Berlin 2000 (further quoted: Rosa Luxemburg: GW, Bd. 1 / 2), pp. 425-426.

[5] Rosa Luxemburg Reader, p. 251; Rosa Luxemburg: GW, Bd. 1 / 2, p. 427.

[6] Rosa Luxemburg Reader, p. 256;. Rosa Luxemburg: GW, Bd. 1 / 2, pp. 433-434.

[7] Rosa Luxemburg Reader, p. 265; Rosa Luxemburg: GW, Bd. 1 / 2, p. 444.

[8] Rosa Luxemburg Reader, p. 266–280; Feliks Tych (ed.): Ein unveröffentlichtes Manuskript von Rosa Luxemburg zur Lage in der russischen Sozialdemokratie, in: IWK – Internationale wissenschaftliche Korrespondenz zur Geschichte der deutschen Arbeiterbewegung, Jg. 27 (1991), H.3, pp. 339-343 (introduction), pp. 344–357.

[9] Rosa Luxemburg Reader, p.272.

[10] Rosa Luxemburg Reader, p. 274.

[11] Rosa Luxemburg Reader, p. 270.

[12] Rosa Luxemburg Reader, p. 271.

[13] Rosa Luxemburg Reader, pp.197-199; Rosa Luxemburg: Gesammelte Werke, Bd. 2, 1906 – Juni 1911, hrsg. von der Rosa-Luxemburg-Stiftung Gesellschaftsanalyse und Politische Bildung e. V., wissenschaftliche Betreuung der 6. Auflage: Annelies Laschitza, 6., überarbeitete Auflage, Berlin 2004, pp. 132-134, p. 139.

[14] Rosa Luxemburg Reader, pp.328-329; Rosa Luxemburg: GW, Bd. 4, pp.148-149.

[15] Rosa Luxemburg Reader, p. 308; Rosa Luxemburg: GW, Bd. 4, p. 363.

[16] Rosa Luxemburg Reader, p. 306; Rosa Luxemburg: GW, Bd. 4, p. 360.

[17] Rosa Luxemburg Reader, p. 306, p. 309;.Rosa Luxemburg: GW, Bd. 4, p. 361, p. 364.

[18] Rosa Luxemburg Reader, p. 304; Rosa Luxemburg: GW, Bd. 4, p. 358.

[19] Gilbert Badia: Clara Zetkin. Eine neue Biographie, Berlin 1994, pp. 158-161; Offenes Schreiben Franz Mehrings vom 3. Juni 1918 an die Bolschewiki, in: Dokumente und Materialien zur Geschichte der deutschen Arbeiterbewegung, Reihe II, 1914-1945, Bd. 2: November 1917 - Dezember 1918, hrsg. vom Institut für Marxismus-Leninismus beim ZK der SED, Berlin 1957, pp. 158 – 162.

[20] Sibylle Quack: Geistig frei und niemandes Knecht. Paul Levi / Rosa Luxemburg. Politische Arbeit und persönliche Beziehung. Mit 50 unveröffentlichten Briefen, geringfügig veränderte Taschenbuchausgabe, Frankfurt/Main, Berlin 1986, pp.133 -136, pp.169-176.

[21] Karl Liebknecht to Sophie Liebknecht, July 6, 1918, and August 12, 1918, in: Karl Liebknecht: Gesammelte Reden und Schriften, Bd. IX, Mai 1915 – 15. Januar 1919, hrsg. vom Institut für Marxismus-Leninismus beim ZK der SED, Berlin 1968, p. 545, p. 557.

[22] Russian State Archive for Social Political History [RGASPI], Moscow, fonds 495, opis 124, dello 539, sheet 42 reverse.

[23] Käte Duncker to Hermann Duncker, September 15,.1918, in: Stiftung Archiv der Parteien und Massenorganisationen der DDR im Bundesarchiv, Berlin-Lichterfelde, NY 4445, Nr.141, sheet 147.

[24] Angelica Balabanova to Lenin, October 19,.[1918], in: RGASPI, Moscow, f. 5, op. 3, d. 80, sheet 2, reverse, and the following.

[25] Warski, p. 6-7; Paul Frölich: Rosa Luxemburg. Gedanke und Tat. Mit einem Nachwort von Iring Fetscher, 4th edition, Frankfurt/Main 1973, p. 298 with annotation 25. Rosa Luxemburg: Gesammelte Briefe, Bd. 6, hrsg. von Annelies Laschitza, Berlin 1993 (further quoted: Rosa Luxemburg: Ges. Briefe, 6), p. 211.

[26] RGASPI, Moscow, f. 495, op. 124, d. 539, sheet 41 reverse.

[27] Rosa Luxemburg Reader, pp. 349-357; Rosa Luxemburg: GW, Bd. 4, pp. 440-449.

[28] Speech by Paul Frölich, in: Die Gründung der KPD. Protokoll und Materialien des Gründungsparteitages der Kommunistischen Partei Deutschlands1918/19. Mit einer Einführung zur angeblichen Erstveröffentlichung durch die SED, hrsg. und eingeleitet von Hermann Weber, Berlin 1993, pp. 202-203.

[29] Rosa Luxemburg to Stefan Bratman-Brodowski, September 3, 1918, in: Rosa Luxemburg: Ges. Briefe, 6, pp. 206-208, quotation: p. 207.

[30] Rosa Luxemburg Reader, pp. 289-290, pp. 309-310; Rosa Luxemburg: GW, Bd. 4, p. 341, p. 365.

[31] Rosa Luxemburg Reader, p. 366; Rosa Luxemburg: GW, Bd. 4, p. 496.

[32] Rosa Luxemburg to Lenin, December 20, [1918], in: Rosa Luxemburg: Ges. Briefe, 6, p. 212.

[33] Leo Jogiches to Lenin, February 4, 1919, in: Ruth Stoljarowa: Vor 80 Jahren wurde Leo Jogiches ermordet. Vier unbekannte oder vergessene Dokumente aus den Jahre 1917-1919, in: Beiträge zur Geschichte der Arbeiterbewegung, Jg. 40 (1998), H. 4, pp. 65-82, here: pp. 72-74

[34] Leo Jogiches to Sophie Liebknecht, September 7, 1918, in: Feliks Tych/Ottokar Luban: Die Spartakusführung zur Politik der Bolschewiki. Ein Kassiber Leo Jogiches’ aus dem Gefängnis an Sophie Liebknecht vom 7. September 1918, in: IWK – Internationale wissenschaftliche Korrespondenz zur Geschichte der deutschen Arbeiterbewegung, Jg. 33 (1997), H.1, pp. 92-102, here: p. 100.